Piet
Gerrits, Nederlands beeldhouwer, boekbandontwerper en schilder, kreeg zijn
opleiding in de ateliers van architect Pierre Cuijpers in Roermond en op de
Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen.
Vanaf
1905 was Gerrits lid van De Violier, een kunstkring in met name Amsterdam, die
probeerde om de katholieke cultuur op te wekken. Tijdens zijn eerste reis naar
het Heilig Land leerde hij kapelaan Arnold Suys en de architect Jan Stuyt
kennen. Met hen zou hij intensief samenwerken om het project Heilig
Landstichting, een Nederlands en Europees devotiepark, tot stand te brengen.
In
de periode 1906-1911 verbleef hij in Palestina en Over-Jordanië, onderdeel van
het Ottomaanse Rijk. Gerrits decoreerde hier diverse kerken, soms in
samenwerking met Willibrord Verkade. Hij bestudeerde de levenswijze van de
bedoeïenen en leefde voor langere tijd met hen samen.
Nadat
Gerrits terugkeerde van een bezoek aan het Heilig Land was hij vanaf 1912
verbonden aan de Heilig Land Stichting bij het latere dorpje Heilig
Landstichting. Vanaf 1917 was hij conservator en artistiek adviseur en hield
zich bezig met de inrichting van het terrein en ontwierp de verschillende
gebouwen, beelden en reliëfs. In dit park werden momenten van het leven van
Jezus nagebouwd en uitgebeeld. Gerrits liet veel facetten terugkomen van zijn
bezoek aan het Midden-Oosten. Zo inspireerde hij Nazareth, in het huidige
museumpark Orientalis Beth Juda genaamd, op Al Husn in Jordanië.
In
de periode tussen de twee Wereldoorlogen werkte hij nauw samen met de
kanunnikessen van het H. Graf die op de H. Landstichting een klooster hadden en
die ook onder leiding van Moeder M. Jozefa c.r.s.s. in samenwerking met prof.
dr. Titus Brandsma o.carm een vormingsinstituut voorbereidden voor vrouwelijke
studenten en jong volwassen vrouwen.
In
de Priorij bevindt zich ook een schilderij van Piet Gerrits, voorstellende de
kruiswegstatie “Simon van Cyrene die met zijn zoontjes Alexander en Rufus
Christus het kruis helpt dragen”.
