Saint Paul of the Cross | 19 October

Story of Saint Martha of Bethany | Children only

Exclusief voor kinderen: 6 juli H. Maria Goretti

 

Exclusief voor kinderen - Hemelvaart en Pinksteren uitgelegd in 1 minuut

Children only! Story of Saint Philip Neri| Stories of Saints| English "I didn't know saints could be so funny"

Exclusief voor kinderen! Op 8 en 9 mei vieren we groots het patroonsfeest van de HH. Wiro, Plechelmus en Otgerus. Kom en neem je ouders mee -ouderopvang geregeld.

OPMERKING: In 2020 en 2021 (coronacrisis) vieren we feest alleen on line. De foto's kun je zien op deze website. Zet de datum alvast in je schoolagenda voor volgend jaar!

Beste kinderen,

Vandaag beginnen we met een verhaal dat op een sprookje lijkt maar het niet is. Het is nog mooier, want het is echt gebeurd. Het gaat over drie dappere mannen die een droom hadden. Hier zie je ze alledrie zoals ze zijn afgebeeld op als zogenaamde dubbelbeelden in onze Mariakapel op de Kerkberg:

Het worden dubbelbeelden genoemd omdat op de andere kant drie andere heiligen staan die net als Wiro, Plechelmus en Otgerus bij elkaar horen. Daarover vertellen we een andere keer.

Dit is een beeld van de H. Wiro:

Beeld H. Wiro in onze Basiliek op de Kerkberg

Heel lang geleden leefde er in Ierland een priester. Het is al meer dan duizend jaar geleden. Die priester heette Wiro. Wiro zorgde heel goed voor de mensen. Wiro wilde altijd al graag priester worden want hij hield heel veel van God. Ook toen hij nog een kleine jongen was, ging hij al graag naar de kerk. Ook bad hij elke dag. Dat bleef Wiro ook doen, toen hij priester geworden was. Hij bad heel veel. Als de mensen op het land aan het werken waren, ging Wiro naar de kerk. Of hij ging naar het bos. Of hij zat onder een dikke boom midden in het dorp. Hij zat daar niet te slapen ofte luieren. Wiro bad dan voor de mensen. Of hij las uit een dik boek. Altijd weer las hij uit dat boek. Wat zou daar toch in staan? Op een dag liet hij het boek liggen. Toen keken de mensen stiekem, wat er toch in dat boek stond. Ze zagen dat het een geschiedenis was over heilige mannen. Het ging over de mannen die in Ierland het geloof waren komen brengen. Daarin las Wiro dus zo vaak. De mensen dachten wel eens, dat Wiro op deze heilige mannen leek. Maar daar wilde Wiro niets over horen.

Wiro had een heel grote wens. Hij wilde zo graag eens naar Rome. Daar wilde hij gaan bidden op het graf van de apostelen. En hij wilde zo graag de paus eer gaan brengen. Die ene wens kwam maar nooit uit. Het lukte Wiro niet om naar Rome te gaan.

Toen gebeurde er iets. De bisschop van die streek ging dood. In die tijd was het de gewoonte, dat de mensen dan bij elkaar kwamen. Toen ze de bisschop hadden begraven, kozen ze een nieuwe bisschop. En wie denk je dat de mensen hadden uitgekozen? Je hebt het al geraden. Het was Wiro. Ze wilden Wiro naar Rome sturen. Dan kon de paus hem tot bisschop wijden. Wiro was heel erg geschrokken. Hij kon toch niet bisschop worden. Hij was maar een gewone priester. Maar de mensen bleven hem aanwijzen. Toen durfde Wiro niet meer nee te zeggen. Hij zag hierin de wil van God. En daaraan moest Wiro gehoorzamen. Wiro ging spreken. De mensen werden heel stil. Wat zou hij zeggen? “Goede mensen, ik zal naar Rome gaan. De paus moet dan maar beslissen of ik jullie bisschop moet worden.

En zo ging Wiro op reis. Hij ging eindelijk naar de stad, waar hij altijd al naar toe had willen gaan. Maar het ging heel anders dan hij gedacht had. Wiro was niet echt blij. Maar er wachtte Wiro nog een echte verrassing. Want in de buurt was er nog een bisschop dood- gegaan. En de mensen hadden ook daar een heilige priester aangewezen als hun nieuwe bisschop. Die priester heette Plechelmus. Toen Wiro dat hoorde, besloot hij om samen met Plechelmus naar Rome te gaan.

beeld H. Plechelmus in onze basiliek

op de Kerkberg

Zo kwamen ze ook in Engeland. De mensen hadden al gehoord dat er twee heilige priesters op weg waren naar Rome. En ook dat ze daar bisschop zouden worden. Dat hoorde ook een jonge man. Hij heette Otger. Otger was van heel deftige familie. Daarom was hij als kleine jongen naar een klooster gestuurd. Daar kon je toen het beste leren. Maar Otger kon niet alleen goed leren. Hij leefde ook heel goed. Dat kon iedereen zien. De bisschop had dat ook gezien en daarom had hij Otger tot diaken gewijd. En nu wist Otger niet wat hij moest doen. Zou hij in het klooster gaan leven? Zou hij voor de mensen in een parochie gaan werken en een pastoor gaan helpen? Maar toen Otger hoorde, dat de twee heilige pries- ters door zijn dorp kwamen, wist hij wat hij moest doen. Hij zou mee naar Rome gaan. Wiro en Pleehelmus waren heel blij, dat ze Otger leerden kennen. Ze zouden samen naar Rome reizen. Dat is toch niet zo gemakkelijk gegaan, als we dat nu denken. Er waren nog geen vliegtuigen. Er reden nog geen treinen. In die tijd reisde je met een paard of een paard en een wagen. En de wegen waren heel slecht. En overal zaten rovers en wilde dieren. We weten dan ook, dat de reis van deze drie mannen heel moeilijk is geweest. Maar ze waren al die moeilijkheden heel snel vergeten, toen ze in Rome aankwamen.

Wanneer Wiro, Plechelmus en Otger in Rome zijn, hoort de paus over deze drie mannen. Men vertelt hem, hoe ze bidden en offeren. Dan laat de paus hen bij zich roepen. Ze moeten aan de paus vertellen wat het doel van hun reis is. Tegelijkertijd smeken ze de paus, hen te sparen voor de last van het bisschops- ambt. Ze willen gewoon priester blijven. De paus ziet echter, dat hij een paar heilige priesters voor zich heeft. Daarom besluit hij de twee priesters zelf tot bisschop te wijden. Dat gebeurt in de Sint Pieter te Rome. Wiro moet aan de paus beloven, dat hij niet eerder als missionaris zal gaan werken, voordat hij voor zijn eigen bisdom heeft gezorgd.

Zo trekken de drie heiligen terug naar hun land. Wiro geeft al zijn zorg aan het bisdom. Wanneer hij echter ziet, dat alles in zijn bisdom goed is geregeld, gaat er voor hem een hartenwens in vervulling. Samen met Plechelmus en Otger gaat hij naar het land van de Friezen. Daar is kort voor hen een beroemde missionaris aangekomen. Dat is Willibrordus. De hofmeier, zeg maar de vorst van het land, wijst samen met Willibrord een gebied aan, waar de drie heilige mannen het geloof gaan verkondigen. Dat is eerst in het gebied, dat nu Twente heet. In Oldenzaal heeft het drietal veel mensen voor het geloof gewonnen. Maar veel weten we verder van hun leven niet af.

Waneer ze oud zijn geworden, geeft de hofmeier, Pepijn, hun een berg als geschenk. Deze berg ligt aan de Roer, niet ver van het beroemde klooster van Susteren. De berg wordt de Petrusberg genoemd, naar de kerk die de bisschoppen daar bouwen. Nu heet deze plaats Sint Odiliënberg.

Denk niet, dat onze drie heiligen nu de hele dag niets hebben gedaan. Ze gaan vaak de berg af, naar de huisjes van de houthakkers. Ze bezoeken de zieken en geven hun van de geneeskrachtige kruiden. Ze gaan bij de mannen zitten, als ze even uitrusten van het harde werken. Langzaam maar zeker winnen ze het vertrouwen van de mensen die daar wonen. Veel mensen gaan geloven in de God van Wiro, Plechelmus en Otger. De bisschoppen dienen de sacramenten toe, terwijl Otger preekt en aalmoezen uitdeelt aan de arme mensen.

De Petrusberg ligt niet ver van Susteren. Daar komt vaak Willibrord op bezoek. Zal hij ook niet vaker de Petrusberg beklommen hebben, om zijn trouwe vrienden op te zoeken? In elk geval komt er elk jaar hoog bezoek. Dat is aan het begin van de vastentijd. Dan zien de mensen de rijk geklede vorst Pepijn naar de berg toegaan. Wanneer hij echter aan de voet van de berg komt, legt hij zijn rijke kleren af, en gaat op blote voeten de berg op. Aan de deur van de kerk wacht Wiro of Plechelmus op hem. De bisschop leidt de vorst de kerk binnen. Daar spreekt Pepijn zijn biecht. Pepijn denkt met veel spijt na over een gebeurtenis uit zijn vroegere leven. Hij heeft immers bisschop Lambertus van Maastricht laten vermoorden. Nu denkt Pepijn met veel spijt daaraan terug. Maar Wiro en Plechelmus troosten hem. God heeft hem zijn grote zonde vergeven. Pepijn krijgt van de bisschoppen op de Petrusberg ook veel goede raad mee bij het besturen van zijn gebied.

Vaak roept Pepijn hen ook naar de vergaderingen met zijn ministers. Dan zeggen de twee bisschoppen precies wat ze denken.

Je ziet, hoe hard die twee bisschoppen en die diaken gewerkt hebben. Ook als ze oud geworden zijn, blijven ze mensen naar God brengen.

We weten niet precies wanneer deze heilige mannen zijn gestorven. Waarschijnlijk is eerst Wiro gestorven en enkele jaren later Otger en Plechelmus. Rond het jaar 700.

We vieren het feest van Wiro, Plechelmus en Otger op 8 mei. Van oudsher wordt het patroonsfeest op de Kerkberg luisterrijk gevierd. Dat gaan we dit jaar ook doen. Onder deze link  vind je het programma. Morgen vertellen we er meer over!

Exclusief voor kinderen. Hoe bid je de rozenkrans? Gebed van kinderen telt voor twee!

Wij waren blij, dankbaar en ook wel een klein beetje trots dat twee van onze Vormselcatechese-kinderen afgelopen maandag nauwelijk over de kloosterdrempel verklaarden een rozenkrans te willen kopen. Deze uitleg hebben we voor hen gevonden!

Wat is een rozenkrans?

Een rozenkrans is een soort ketting met kraaltjes, dat als hulp gebruikt wordt bij het rozenkransgebed. Dit gebed is bijzonder: terwijl je bij elk kraaltje een Onze Vader of Wees Gegroet Maria bidt, denk je na over belangrijke gebeurtenissen in het leven van Jezus en Maria. Wat deden zij toen? Wat betekent het voor jou nu? Steeds kun je nieuwe dingen ontdekken als je leest wat er in de Bijbel over geschreven staat of kijkt naar tekeningen over die gebeurtenissen. Het zal jouw geloof en vertrouwen in God sterker maken.

Waarom heet het een rozenkrans?

Heb je wel eens bloemen geplukt voor je moeder? En was ze er blij mee?
Elke keer dat je een Wees Gegroet Maria bidt, is dat voor Maria als een mooie roos die je haar geeft. Zeker als je dit bidt om Maria blij te maken. Stel je eens voor dat je bij alle kleine kraaltjes van de rozenkransketting een Weesgegroet bidt. Wat een prachtige krans van rozen wordt dat voor Maria!

Maar net als bij jouw mama: het gaat er niet om hoe groot je boeket is, maar dat je het geeft om te laten zien dat je haar lief vindt. Wat denk je dat je Moeder in de hemel fijner vindt? Een heleboel afgeraffelde Weesgegroetjes, of minder gebedjes die je bidt vanuit je hart en met je gedachten bij Maria en haar Zoon Jezus?

Waarom de rozenkrans bidden?

Het rozenkransgebed wordt al honderden jaren gebeden.
Vele pausen hebben het aangeraden. Nog belangrijker is dat Maria zelf gevraagd heeft dat wij dit vaak bidden. In 1917 tijdens de oorlog vroeg Maria aan drie herderskinderen in Fatima (in Portugal) om dit elke dag te doen. De kinderen zagen Maria als een mooie dame in het wit, stralender dan de zon. Zij vroeg de kinderen om dagelijks de rozenkrans te bidden. Op een keer zei Maria: “Ik ben gekomen, want het is echt nodig dat de mensen beter gaan leven en God niet meer door hun zonden beledigen. Als zij de rozenkrans bidden, zich tot God keren en zijn vergeving vragen, en goed doen in plaats van slecht, zal er vrede komen.”

Die kinderen luisterden naar Maria en gingen bidden. Jij toch ook?Het rozenkransgebed is het krachtigste gebed en het gebed van kinderen telt voor twee. Daarom is het zo belangrijk dat juist ook kinderen dit leren bidden. Maria heeft bij haar verschijningen, zoals in Fatima en Lourdes, aan kinderen gevraagd om de rozenkrans te bidden. 

Onder dankzegging overgenomen van deze link

St. Peter Damian | Reformer Saint - Children only

Exclusief voor kinderen Santa Josefina Bakhita y la paciencia

Exclusief voor kinderen! 5 februari H. Agatha, maagd en martelares

We krijgen nu het verhaal te horen van een heel dappere vrouw, die erg veel heeft moeten lijden. Deze vrouw heet Agatha. Ze leeft rond 250 op het eiland Sicilië. Agatha is van heel voorname familie, ze is van adel. Maar ze is nog van een veel grotere adel. Ze is namelijk ook familie van Jezus. Van voornamere familie kun je niet zijn. Agatha zal laten zien, hoeveel ze van haar Heer en Meester houdt. Er is weer eens een keizer in Rome, die niets van de christenen wil weten. Ze moeten allemaal hun geloof afzweren. Wie nog in die Jezus gelooft, moet ter dood gebracht worden. Omdat Agatha van voorname familie is, probeert de vertegenwoordiger van de keizer, haar om te praten. Ze moet niet langer geloven in Jezus. Ze heeft het toch goed. Waarom zou ze nu zo gevaarlijk doen?

Maar Agatha wil niet luisteren. Ze weet wel beter. Ze is christen en wil dat ook blijven. Ze weet, dat het leven hier op aarde maar een tijdje duurt, maar het leven bij God duurt eeuwig. Daarom kan men Agatha niet omgepraat krijgen.

Dan laat de man, die namens de keizer de baas is, haar in de gevangenis zetten. Daar laat men de beulen op haar los. Ze wordt eerst gegeseld. Dat doet natuurlijk heel erg pijn. Maar Agatha geeft niet toe.

Dan leggen de beulen haar op de pijntafel. Ze gaan nu met witgloeiende stangen over haar lichaam. Je kunt je voorstellen hoeveel Agatha daarvan heeft geleden. Maar het ergste moet nog komen. De beulen nemen een mes, en snijden haar een borst af. Dat was natuurlijk een geweldige pijn. Maar hoe heeft men Agatha daarmee vernederd. Zo vol pijn, heeft men haar daarna in een donkere kerker geworpen Daar ligt ze nu. Opeens verschijnt haar de heilige Petrus, de apostel. Hij geneest al haar wonden. Daarna moet Agatha opnieuw voor haar rechters komen. Ze blijft volhouden. Niemand kan haar van haar geloof afpraten. De rechters worden woedend. Ze hebben nog gemenere martelingen bedacht. Men legt haar op hete kolen en op puntige glasscherven. Weer zit Agatha vol wonden.

De mensen van Sicilië hebben dat allemaal gezien en gehoord. Ze hebben grote bewondering voor deze heilige vrouw. Dat laten ze natuurlijk niet merken, want dat is te gevaarlijk. Maar ze denken wel heel goed over haar. Dan gebeurt er iets heel onverwachts. Wanneer Agatha op de kolen en scherven ligt en veel pijn heeft, begint opeens de aarde te beven. De mensen worden heel bang. Ze zien hierin een teken, dat de goden boos zijn over de martelingen. De rechters laten Agatha nu gauw wegbrengen naar de gevangenis. Ze durven niet verder te gaan met de martelingen, omdat ze bang zijn, dat de mensen dan in opstand komen. Niet lang daarna is Agatha in de gevangenis gestorven. Ze heeft tot het einde toe volgehouden en leeft nu gelukkig bij God.

De heilige Agatha wordt vereerd als patrones tegen brand. Ze wordt vaak afgebeeld met een nijptang en een afgesneden borst. Later heeft men daar ook wel een kaars en een brood van gemaakt. Men bedoelt daar dan mee, dat ze het brood tegen verbranding beschermt.

We vieren het feest van de heilige Agatha op 5 februari.

Kids only! Story of Saint Don Bosco | Stories of Saints | English

Story of Saint Sebastian | English | Story of Saints - Kids only!

Saint Hilary of Poitiers | Stories of Saints kids only!

Saint John of the Cross | Stories of Saints | Children only!

Saint John of the Cross was a mystic, poet, saint, and doctor of the church. He is the most important mystical writer in the Catholic tradition. He also played a leading role in the 16th-century reform of the Carmelites. His prose has been influential on the development of the literary language of his culture. Lets learn the story of this saint today!

Exclusief voor kinderen! H. Lucia "Ze houdt van God en daarom verdraagt ze alles"

In het zuiden van Limburg worden er op sommige plaatsen Lucia-feesten gevierd. Die feesten hebben allemaal iets met licht te maken. Er wordt bijvoorbeeld een lichtkoningin uitgekozen. Dat heeft te maken met de naam van de heilige Lucia. Die naam betekent namelijk: de lichtende, zij die licht geeft. Wanneer je dan weet dat haar feest valt midden december, dan begrijp je ook al, waarom men dan lichtfeesten viert. Het is in die tijd al vroeg donker en het kan koud en guur zijn. Daarom verlangen de mensen naar het licht. Vandaar de lichtfeesten van de heilige Lucia. Je moet maar eens naar Beek gaan, daar weten ze er alles van. Wie was nu die heilige Lucia?

Lucia leeft rond het jaar 300 op Sicilië, in de plaats Syracuse. Ze is door haar ouders als christelijk meisje opgevoed. Wanneer Lucia groter wordt en zelf kan nadenken, wil ze graag echt geloven in God. Ze houdt van God. De moeder van Lucia wordt op een dag ziek. Daarom gaat Lucia op bedevaart naar het graf van een heilige die jullie al kennen: de heilige Agatha. Bij dat graf gaat Lucia bidden en haar gebed wordt verhoord. De moeder van Lucia wordt weer gezond.

Nu zijn de ouders van Lucia heel rijk. Om ervoor te zorgen dat Lucia een voorname man krijgt, geven ze haar heel veel geld en andere dingen. Die kan ze dan als bruidsschat aan haar man geven. Dat is in die dagen heel gewoon. Maar wat doet Lucia met al die rijkdom? Gaat ze daar een man mee proberen te veroveren? Nee, ze geeft alles wat ze heeft aan de armen. Dan gaan de mensen om haar heen nadenken. Waarom doet Lucia dat? Ze zal toch geen christen zijn? Dat zou heel dom van Lucia zijn. Want je mag van de keizer van Rome geen christen zijn. Het gerucht over het geloof van Lucia doet de ronde en de plaatsvervanger van de keizer hoort er ook van. Hij zal Lucia eens gauw van haar domme gedrag afhelpen. Lucia moet bij hem komen. Heel lief probeert de prefect Lucia van haar geloof af te praten. Maar dan is hij aan het verkeerde adres. Lucia houdt van God en wil God altijd trouw blijven.

De prefect gaat nu dreigen. Ze zal veel pijn moeten lijden, ze zal gemarteld worden. En als dat niet helpt, zal Lucia moeten sterven. Lucia wil niet luisteren. Ze houdt van God. Dan wordt de prefect heel kwaad. “Laat haar maar opsluiten bij allemaal slechte mannen, dan kan ze zien hoeveel ze van haar God houdt,” roept hij woedend. Maar hoe men ook aan Lucia trekt en duwt, ze komt niet van haar plaats. Het lijkt wel alsof haar voeten aan de grond gelijmd zijn. Dat maakt de vervolgers nog veel bozer. Men steekt om haar heen een vuur aan, maar dan kunnen ze hun ogen weer niet geloven. De vlammen raken Lucia niet. Ze staat rustig midden in het vuur, zonder dat de vlammen haar pijn doen.

Nu zijn de omstanders kokend van woede. Ze laten Lucia heel gemene martelingen ondergaan. Lucia houdt vol. Tenslotte laat men haar met het zwaard onthoofden. Op het moment dat ze de eerste zwaardslag krijgt en al half stervend is, voorspelt Lucia dat aan de wrede vervolgingen van de keizer een einde zal komen.

Het lichaam van Lucia wordt in Syracuse begraven, maar later overgebracht naar Constantinopel. Nu is haar lichaam in Venetië. De heilige Lucia wordt vaak afgebeeld met twee ogen op een schaal. Ze is de patrones voor oogziekten net als onze eigen Odilia van de Elzas die een paar eeuwen later leefde. Dat verhaal vertellen we jullie later.

Venetië is nog steeds een beroemde stad. Er is veel water in grachten die noemen ze daar kanalen. Over dat water kun je varen met een gondel, dat doen ze daar ook al eeuwen en nu nog steeds. Een heel bekend lied van de gondeliers gaat over de H. Lucia. In het Italiaans heet dat Santa Lucia, het klinkt zo:

Let vooral op de omgeving, de gondoliera (zo heet dat!) en het lied. Toeristen zijn er in Venetië heel veel maar daar moet je langs kijken. Dan ontdek je dat Venetië de mooiste stad ter wereld is - vindt althans de geheime correspondent van dit klooster die het feest van de H. Lucia niet in de liturgie kan vieren zonder ook aan Venetië te denken.

We vieren het feest van Lucia op 13 december, de dag waarop ze gestorven is. De vroeg gestorven heilige zou nooit hebben gedacht dat wij vandaag de dag in de Rooms Katholieke Kerk overal de dappere Lucia gedenken - die van God hield en daarom alles verdroeg. Denk daar maar eens over  na!

Grote God, de heilige Lucia heeft ons laten zien, dat niemand belangrijker is dan U. Leer ons ook van U het meest te houden, ook als dat soms moeilijk is. Dan zullen we later voor eeuwig gelukkig mogen worden bij U in de hemel, samen met de heilige Lucia en al Uw heiligen. Amen.

Story of Saint Francis Xavier | English little movie

Exclusief voor kinderen! 17 november H. Elizabeth van Hongarije - een prinsesje dat veel meemaakte en veel voor anderen wilde doen

Elizabeth is een prinsesje. Ze is het dochtertje van koning Andreas van Hongarije. Wanneer ze vier jaar is, gaat ze van huis weg. Ze gaat in een ander kasteel wonen. Daar woont een jonge prins. Met die prins zal Elizabeth later gaan trouwen. Daarom gaat ze nu al in hetzelfde kasteel wonen, om de jonge prins goed te leren kennen. Je kunt je voorstellen dat dit voor Elizabeth helemaal niet zo leuk was. Zomaar bij je ouders weg moeten, als je nog heel klein bent. Vroeger was dat heel gewoon. Een prins trouwde niet met een prinses, omdat hij van haar hield, maar omdat ze rijk was. Zo is Elizabeth dus in een groot kasteel terecht gekomen dat Wartburg heet. Zo ziet het eruit.

Wanneer ze groot genoeg is om te trouwen, wordt heel plechtig het huwelijk gevierd. Het is nog een gelukkig huwelijk ook. Na twee jaar krijgt ze haar eerste kindje. Toch is er intussen iets met Elizabeth gebeurd. Ze leeft natuurlijk altijd in grote rijkdom. Onder aan de voet van de berg wonen mensen die helemaal niet rijk zijn. Ze zijn heel arm. Elizabeth voelt, dat dat niet helemaal eerlijk is. Ze gaat heel eenvoudig leven. Haar dure kleren trekt ze alleen maar aan als het echt moet. Dat vinden de mensen in de eenvoudige huizen heel fijn, maar de rijke mensen op het kasteel vinden haar gek.

Dan gaan er heel erge dingen gebeuren. Zoals vele ridders uit die tijd gaat Lodewijk, de man van Elizabeth, mee met een kruistocht. Dat was heel gevaarlijk. Lodewijk sterft dan ook. De broer van Lodewijk neemt nu alles wat van Lodewijk was en gaat de baas spelen. Ook alles wat van Elizabeth is, neemt de man weg. Op een nacht is Elizabeth met haar drie kinderen uit het kasteel gevlucht.

Wanneer de kruisridders met het lichaam van haar man terugkomen, helpen ze haar, dat ze weer alles terugkrijgt. Elizabeth is nu weer rijk. Maar ze zal het geld niet voor zichzelf gebruiken. Ze heeft nu zelf gezien, hoe erg het is als je arm bent. Nu zal ze voor de armen gaan zorgen.Ze laat een groot huis bouwen waar arme mensen kunnen eten en slapen. Elizabeth loopt nu nooit meer in dure kleren. Ze draagt alleen maar een grijs kleed, waaraan de mensen kunnen zien dat ze lid geworden is van de orde van Sint Franciscus. Wanneer Elizabeth 24 jaar oud is, sterft ze. De mensen bouwen boven haar graf een kerk. Dat is in het jaar 1231. Vier jaar later wordt Elizabeth heilig verklaard.

Er wordt over de heilige Elizabeth een mooie legende verteld, die wij jullie ook willen vertellen.Je weet dat de broer van haar man haar alles heeft afgenomen. Hendrik, zo heet hij, is bang, dat Elizabeth alles weggeeft aan de arme mensen, beneden in het dorp. Op een dag gaat Elizabeth met een korf naar het dorp. Er ligt een doek over die korf, maar je kunt wel raden wat er in zit. Eten natuurlijk voor de arme mensen, en iets voor de zieken. Elizabeth is net onderweg, als ze Hendrik tegenkomt. Die wil natuurlijk weten wat er in dat mandje zit. Met de ogen omlaag zegt Elizabeth: “Er zitten rozen in dat mandje.” Hendrik kijkt zelf in het mandje en ziet er inderdaad rozen in zitten. Zo heeft O.L. Heer Elizabeth geholpen, dat ze toch goed voor de arme mensen kon blijven zorgen.

Er bestaat nog een andere legende, die veel mensen niet kennen. In de tijd van Elizabeth waren er veel mensen melaats. Dat was een gevaarlijke ziekte, waar je aan stierf. Niemand wilde dan ook in de buurt van die zieke mensen komen. Stel je voor dat je die verschrikkelijke ziekte zelf krijgt. Elizabeth gaat wel naar de melaatsen toe. Ze zorgt voor hen, ze wast de wonden schoon en verbindt de mensen. Op een dag, wanneer haar man weg is, neemt ze zelfs een melaatse jongen mee naar het kasteel. De moeder van Lodewijk is razend. Elizabeth trekt zich er niets van aan. Ze wast de jongen en verbindt zijn wonden. Dan legt ze hem in haar eigen bed.Onverwacht komt Lodewijk thuis. Zijn moeder neemt hem meteen mee naar de slaapkamer. Wanneer Lodewijk de dekens terugslaat, ziet hij niet de melaatse jongen, maar de gekruisigde Jezus in bed liggen. Vol liefde zegt hij dan tegen Elizabeth: “Lieve vrouw van mij. Zulke gasten mag je vaker in mijn bed leggen. Laat je door niemand van je goede werken afbrengen.”

We vieren het feest van Elizabeth op 17 november. Dat is ook de dag waarop ze is gestorven.

Goede God, de heilige Elizabeth wist, dat alles wat ze voor de arme mensen deed, ze ook voor Jezus deed. Daarom zorgde ze goed voor de armen, ook als dat moeilijk was. Help ons, om ook goed te zijn voor de mensen die ons nodig hebben. Amen.

Exclusief voor kinderen! H. Willibrord, een echte reiziger voor God.

In het jaar 658 wordt in het noordoosten van Engeland deze grote heilige geboren. De vader van Willibrord stuurt de jongen naar een klooster van Benedictijnen in Ripon. Daar groeit Willibrord op met de liturgie van de Benedictijnen. Wanneer hij in de kloostergemeenschap is opgenomen, gaat hij naar een streng klooster in Ierland. Daar gaat hij leren voor missionaris. In dat klooster wordt hij tot priester gewijd.In het jaar 690 komt Willibrord met elf andere missionarissen naar het land van de Friezen. Hij gaat naar Pepijn II, de hofmeier van de Franken, en vraagt daar verlof om te mogen preken. Een jaar later vinden we Willibrord in Rome. Hij gaat aan de Paus de zegen vragen over zijn missiewerk. Korte tijd later is Willibrord weer in Rome. Pepijn II heeft hem naar Rome gestuurd om tot bisschop gewijd te worden. De Paus gaat graag op het verzoek van Pepijn in.Nu geeft Pepijn aan Willibrord het kasteel van Utrecht. Daar zal de bisschop van Utrecht een vaste woning hebben. Willibrord sticht er een kloosterschool die heel beroemd zal worden.

Maar je moet niet denken, dat Willibrord de hele tijd in Utrecht is gebleven. Hij trekt voortdurend rond om de mensen over God te vertellen. Hij is een echte reiziger voor God. Er zijn heel wat plaatsen, waarvan we weten dat Willibrord er is geweest. Hij is gereisd tot Duinkerken toe, en hij heeft ook op de Waddeneilanden gepreekt. Hij heeft zelfs geprobeerd, de mensen in Denemarken te bekeren, maar dat is de bisschop niet gelukt.

In het jaar 698 sticht Willibrord in de buurt van Trier het beroemde klooster van Echternach. Korte tijd is Willibrord abt van dit klooster. Hij maakt er een school van voor missionarissen. Overal benoemt Willibrord bisschoppen en priesters, die hem moeten helpen bij het grote werk. Deze mensen trekken overal rond.

Het is echter niet gemakkelijk de Friezen het geloof te verkondigen.Zijn grootste tegenstander is Radboud. Dat is de hertog van de Friezen. Deze wil het geloof van de Franken, die zijn tegenstander zijn, niet aannemen. Ook wanneer Radboud door Pepijn II is overwonnen, wil hij zich niet laten dopen. Dan sterft Pepijn II. Radboud gaat nu weer in de aanval en verslaat de machtige Karel Martel. Radboud weet door te dringen tot bij Keulen. Willibrord preekt in deze tijd vooral in de buurt van Echternach, omdat hij door de oorlog niet naar de Friezen kan gaan. Intussen doopt hij wel de zoon van Pepijn II. Dat is Pepijn III. Wanneer Karel Martel de Friezen eindelijk heeft overwonnen, kan Willibrord weer naar de Friezen toe. Nu gaan er steeds meer Friezen in God geloven. Daardoor komt er rust en vrede in de streek.

Rond het jaar 726 gaat Willibrord uitrusten van zijn harde werken. In Echternach zal hij de laatste jaren van zijn leven blijven. Hij sterft in het jaar 739 in zijn beroemde abdij. Je kunt zijn graf nog vinden in de crypte van de kerk van Echternach.

Nog elk jaar wordt er in Echternach een processie gehouden. Dat is de springprocessie. Die processie is al heel oud. In de dertiende eeuw brak er in de buurt van Trier een gevaarlijke ziekte uit. De mensen waren radeloos. In hun grote angst zijn ze naar het graf van Willibrord gegaan. En het wonder is gebeurd: de ziekte is verdwenen. Uit dankbaarheid gaan de mensen nu nog elk jaar in processie naar het graf van Sint Willibrord. Dit feest is elk jaar op de dinsdag na Pinksteren. Je kunt de mensen dan echt zien springen. Eigenlijk moeten ze drie stappen vooruit en twee terug springen, maar dat doen ze nu niet meer precies.

We moeten nog iets vertellen, wat voor de volgende verhalen belangrijk is. Willibrord heeft nog een klooster gesticht. Dit is het klooster van Susteren. Dat klooster was vooral bedoeld als rustplaats voor reizende missionarissen en andere mensen die in God geloofden. Dat klooster zal in onze volgende verhalen over heiligen een rol spelen.

Je ziet dat Willibrord voor Nederland een belangrijke heilige is geweest. Hij is daarom ook de patroon voor de Kerk in Nederland.

We vieren het feest van Sint Willibrord op 7 november.

Heilige Willibrord, u bent de patroon van de Kerk in ons land. Wij vragen u: bescherm alle gelovigen. Help vooral de aartsbisschop van Utrecht en alle andere bisschoppen van ons land. Dat ze ons net zo goed over God en Jezus vertellen als u dat hebt gedaan. Amen.

Exclusief voor kinderen! - 3 november Sint Hubertus “Door al je aardse rijkdom moet je de echte rijkdom van de hemel niet vergeten”

Hubertus Is de zoon van de hertog van Toulouse. Hij wordt graaf aan het hof van koning Diederik. Hubertus is heel rijk. Samen met zijn vrouw is hij heel gelukkig. Hun zoon heet Floribertus. Op een kwade dag sterft de vrouw van Hubertus. Hij gaat dan heel alleen wonen in een afgelegen hut. Hij wordt een kluizenaar. Later wordt hij priester en bisschop. Hij gaat de mensen over Jezus vertellen. Dat doet hij vooral in het oosten van België, in Brabant en in de Ardennen. Dat is dus heel dicht in de buurt. Na veel omzwervingen gaat Hubertus wonen in het dorpje Luik. Dat is dicht bij Maastricht. In Luik woont op dat moment de Merovingische koning. Hubertus wordt nu een soort hofbisschop van deze koning. Hubertus sterft in het jaar 727 en wordt in Luik begraven. Zijn zoon Floribertus volgt hem op als bisschop.

Dat is eigenlijk alles wat we van deze heilige bisschop weten. Toch is Hubertus in onze streken een heel bekende bisschop. Hoe komt dat? Er wordt over Sint Hubertus een beroemde legende verteld. Dat ging zo.Volgens de legende is Hubertus erg bedroefd over de dood van zijn vrouw. Hij probeert zijn verdriet te vergeten door zich met allerlei vermaak bezig te houden. Een van zijn grootste hobby’s is de jacht. Op een dag raast hij weer eens door de grote bossen van de Ardennen. Het paard vliegt het schuim om de bek. Iedereen die hem ziet, houdt zijn hart vast. Daar ontdekt Hubertus een prachtig hert. In volle vaart vliegt hij achter het prachtige dier aan. Hij begint het dier in te halen, dat angstig rent voor zijn leven. Hubertus lijkt de strijd te gaan winnen. Dan draait het hert zich ineens om. Het blijft staan en kijkt Hubertus aan. De jager spant de boog om het dier te schieten. Hij mikt en wil de pees loslaten. Dan ziet hij tussen het gewei van het hert een glanzend kruis. Als verlamd blijft Hubertus zitten. Hij vergeet te schieten. Hij kijkt naar dat kruis. Dan hoort hij een stem die tegen hem zegt: “Door al je aardse rijkdom moet je de echte rijkdom van de hemel niet vergeten”.Hubertus heeft lang voor zich uit zitten staren. Als hij weer na kan denken is het hert al lang verdwenen. Maar dat vindt Hubertus helemaal niet belangrijk. Hij moet nu aan heel andere dingen denken. In de wilde jacht is hij ver de bossen in gedwaald. Nu heeft hij veel tijd om over de woorden van die stem na te denken. Hubertus begrijpt dat hij te veel aan zijn eigen plezier heeft gedacht en daardoor God is vergeten. Dat zal vanaf nu anders worden. Wanneer hij op zijn kasteel terugkomt, komen er al allerlei mensen naar hem toe. Het zal wel weer een groot feest worden.Hubertus loopt langs hen heen zonder een woord te zeggen. De mensen begrijpen er niets van. Ze staan te wachten tot Hubertus weer zal gaan feesten. Maar Hubertus gaat niet feestvieren. Hij gaat naar zijn belangrijkste knecht. Aan die knecht geeft hij de opdracht, alles te verkopen en het geld aan de arme mensen te geven. De mensen staan met open mond te luisteren als dit nieuws bekend wordt. Hoe kan dat nou? Hubertus heeft toch altijd zoveel plezier gemaakt! En nu is hij heel ernstig en het lijkt wel of hij met heel andere zaken bezig is. Dat is ook zo. Hubertus heeft aan God beloofd, dat hij vanaf nu alleen nog maar aan God zal denken. Hij wil alles doen, wat God van hem vraagt. Daarom gaat hij weg van al zijn rijkdom. In de stilte van de grote bossen in de Ardennen gaat hij helemaal alleen wonen. Hij bidt veel en denkt veel na over de woorden van God. En de rest weet je. Heel het leven van Hubertus is daarna een leven voor God geworden.

Je kunt nu wel begrijpen, waarom op 3 november veel jagers met hun geweren en honden naar de kerk gaan. Het is het feest van Sint Hubertus, die hun patroon is. Ze vieren dan plechtig het feest van Sint Hubertus in de jagersmis.

We vieren het feest van Hubertus op 3 november.

Grote God, u houdt van alle mensen, ook van mensen die nooit aan U denken. U helpt alle mensen, om echt gelukkig te worden. Zo hebt U ook de heilige Hubertus geholpen. Nu is hij voor eeuwig gelukkig in de hemel. Help alle mensen die U niet kennen, of die U vergeten. Laat hen ook bij U in de hemel komen. Amen.

Exclusief voor kinderen 4 oktober Sint Franciscus "Ga Mijn Kerk herstellen!

Zijn vader is een rijke koopman. Natuurlijk hoopt hij, dat zijn zoon later de zaak overneemt. Daarom is het goed, dat Franciscus veel rijke vrienden heeft, die later bij hem komen kopen. De vader geeft aan Frans veel geld om feest te vieren. Zo krijg je natuurlijk vrienden. Er is het ene feest na het andere.

Wanneer de stad Assisi ruzie heeft met een . andere stad, gaat Franciscus ook mee vechten. Maar daar heeft hij pech mee. Want al gauw brengen ze hem gewond naar huis. Hij zal geen ridder worden, tenminste niet zoals zijn vader het denkt.

Op een dag zit Franciscus in een oude kapel. Wat ziet ze er uit. Er zijn gaten in het dak, stenen zitten los, de vloer is gescheurd. In die kapel hangt een oud kruis. Wat gebeurt er nu? Je zult het bijna niet geloven. En toch is het waar. Het kruis begint opeens te praten. Tegen Franciscus. “Franciscus, zie je niet hoe mijn huis tot een ruïne vervalt? Ga het voor Mij herstellen.”

Franciscus herstelt het kerkje, dat je nu nog kunt zien. Maar hij doet meer. Hij geeft steeds meer weg aan de arme mensen. Er zijn geen feesten meer. Alles is voor de armen. Dan gebeurt er nog iets heel belangrijks. Op een dag komt Franciscus een melaatse tegen. De jonge man rilt van afschuw. Maar dan geeft hij aan deze zieke een kus. Dat is heel gevaarlijk, want dan kun je zelf ook melaats worden. Franciscus kent zich zelf niet meer terug. Toen hij nog een feestvierder was, zou hij nooit naar een melaatse hebben omgekeken. En nu doet hij zo.

Intussen is de vader van Franciscus heel boos. Wat zullen we nou krijgen! Gaat me dat jong alles weggeven! En kijk eens hoe hij er zelf bij loopt! Is dat de jongen die straks de rijke winkel moet overnemen? Al het geld verknoeit hij aan kerken en aan arme mensen! Zo kun je geen zakenman worden!

Wat de vader ook probeert, Franciscus blijft voor de armen zorgen. Dan wordt de vader zo kwaad, dat hij al het geld van Franciscus terugeist. Midden voor de kerk van de bisschop geeft Frans niet alleen zijn geld, maar ook nog zijn kleren terug aan de vader. Nu heeft hij geen vader meer. Zijn enige vader is nu God.

In de buurt ligt nog een oud kerkje. Daar gaat Franciscus helemaal alleen wonen. Hij wordt een kluizenaar. Hij leeft heel streng. Hij vast veel en bidt. Hij doet dat om zijn eigen zonden goed te maken. Maar hij doet het ook voor de zonden van andere mensen. Wanneer hij een keer de heilige Mis dient, hoort hij het evangelie, waarin Jezus de apostelen uitstuurt om te gaan preken. Franciscus begrijpt, dat hij dat ook moet gaan doen. Dus verlaat hij zijn kerkje en gaat overal over God en Jezus vertellen. De mensen begrijpen er niets van. Is dat niet die rijke jongen van die deftige winkel? Moet je eens kijken! Het lijkt wel een bedelaar! En wat praat hij toch over God? Toch zijn er ook mensen die gaan nadenken. Zo komen de eerste broeders bij Franciscus. Ze willen net zo gaan leven als hij. Wanneer de broeders van Franciscus ook in Rome komen, geeft de paus hen verlof, om bij elkaar te blijven. Zo zijn de franciscanen ontstaan. Overal hebben ze gepreekt en goed voor de arme mensen gezorgd. Franciscus wordt hun eerste overste.

Jezus laat op een dag zien, dat Hij veel van Franciscus houdt. In de handen en voeten van Franciscus komen dezelfde wonden die Jezus ook had. Nu lijkt Frans nog meer op Jezus. En Frans laat ook zien, hoeveel hij van Jezus houdt. Hij maakt ook een heel mooi lied, waarin hij God bedankt voor al het mooie van de natuur. Dat noemen we het Zonnelied.

Wanneer Franciscus 44 jaar oud is, sterft hij. Al twee jaar later wordt hij heilig verklaard.

We vieren het feest van Franciscus op 4 oktober.

Heilige Franciscus, u hebt een kerkje voor God opgeknapt. Maar u hebt de Kerk van God, die dreigde te vervallen, nog veel meer opgeknapt door uw preken en goede werken. Help ons, dat wij in onze tijd ook leven zoals u. Dan zal de Kerk weer net zo mooi worden als u haar toen gemaakt hebt. Amen.