Memoria facultativa
H. Vincentius van Zaragoza, in gevangenschap.
Olieverf op hout, Auteur anoniem, School van Francisco Ribalta.
Vincentius, diaconus Ecclesiæ Cæsaraugustanæ, in persecutione Diocletiani,
Valentiæ in Hispania acerbis cruciatibus traditus, martyr occubuit. Eius cultus
statim per Ecclesiam diffusus est.
Vincentius, diaken van de kerk van Zaragoza, stierf tijdens de vervolging
van Diocletianus, na verschrikkelijke folteringen, te Valencia (Spanje) in 304
de marteldood. Zijn verering verbreidde zich in korte tijd over de gehele
westerse kerk.
Ex Sermónibus
sancti Augustíni epíscopi
(Sermo
276, 1-2: PL 38, 1256)
Tweede
lezing
Vincentius overwon in Hem,
door wie de wereld overwonnen is.
Paulus
zegt: ‘U is de genade verleend, niet alleen in Christus te geloven, maar ook
voor Hem te lijden’ (Fil 1,29). De
diaken Vincentius heeft beide gunsten ontvangen. Hij heeft ze ontvangen en hij
bezat ze. Wat zou hij immers gehad hebben als hij het niet ontvangen had? In
zijn spreken had hij vertrouwen, in zijn lijden had hij geduld. Daarom, wie
spreekt mag geen hoge dunk hebben van zichzelf; wie beproeving doorstaat, mag
niet op zijn eigen krachten vertrouwen. Want als we over het goede verstandig
spreken, komt onze wijsheid van God, en als we moedig het kwaad verdragen, komt
ons geduld van Hem.
Herinner
je hoe Christus de Heer zijn leerlingen in het evangelie vermaande. Herinner je
hoe de koning van de martelaren zijn troepen met geestelijke wapens uitrustte,
hoe Hij hen de oorlog in het vooruitzicht stelde, hoe Hij hun hulp verleende en
een loon beloofde. Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘In deze wereld zult ge in
verdrukking leven’, en om hen in hun schrik te vertroosten, voegde Hij daaraan
toe: ‘maar hebt goede moed: Ik heb de wereld overwonnen’ (Jo 16,33).
Waarom
dus verwonderd zijn, geliefden, als Vincentius overwon in Hem, door wie de
wereld overwonnen is? ‘In deze wereld zult ge in verdrukking leven’, zegt de
Heer. De wereld verdrukt maar onderdrukt niet, zij slaat maar verslaat niet. De
wereld stelt een dubbele slaglinie op tegen de soldaten van Christus: ze vleit
om te verschalken en ze jaagt schrik aan om te breken. Welnu, laat het eigen
plezier ons niet in zijn macht houden en de wreedheid van anderen ons geen
schrik aanjagen. Dan is de wereld overwonnen! Christus snelt ons in beide
gevallen te hulp, zodat de christen niet overwonnen wordt. Als we in het lijden
van Vincentius alleen het menselijke uithoudingsvermogen beschouwen, begint het
ongeloofwaardig te worden. Maar als we er de macht van God in herkennen, dan is
het niet langer een zonderlinge zaak.
Het
lichaam van die martelaar werd wreedaardig afgebroken, en toch was zijn stem
rustig. Zijn ledematen werden brutaal behandeld en toch klonken zijn woorden
onbezorgd. Het was zo dat je vol verwondering zou denken: in het lijden van
Vincentius wordt een ander gefolterd die niet spreekt. Waarlijk broeders en
zusters, het is zo! Het is zeker zo: iemand anders spreekt. Want in het
evangelie heeft Jezus dit beloofd aan zijn getuigen die Hij voorbereid heeft op
zo’n strijd. Hij sprak aldus: ‘Maakt u niet tevoren bezorgd hoe of wat gij zult
zeggen, want niet gij zijt het die spreekt, maar de Geest van uw Vader zal in u
spreken’ (vgl. Mc 13,11). Het lichaam
leed en de Geest sprak. En het woord van de Geest heeft niet alleen het
ongeloof weerlegd maar ook de zwakheid gesterkt.