Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Dominica I Quadragesimæ In Christo tentati sumus, in ipso diabolum superavimus. Wij zijn in Christus bedroefd: in Hem hebben wij de duivel overwonnen.

 Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Enarratiónibus sancti Augustíni epíscopi in psalmos

(Ps 60, 2-3: CCL 39, 766)

In Christo tentati sumus, in ipso diabolum superavimus

Exáudi, Deus, deprecatiónem meam, inténde oratióni meæ. Quis dicit? Quasi unus. Vide si unus: A fínibus terræ ad te clamávi, dum angerétur cor meum. Iam ergo non unus; sed ídeo unus, quia Christus unus, cuius omnes membra sumus. Nam quis unus homo clamat a fínibus terræ? Non clamat a fínibus terræ, nisi heréditas illa, de qua dictum est ipsi Fílio: Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, et possessiónem tuam términos terræ.

Hæc ergo Christi posséssio, hæc Christi heréditas, hoc Christi corpus, hæc una Christi Ecclésia, hæc únitas, quæ nos sumus, clamat a fínibus terræ. Quid autem clamat? Quod supra dixi: Exáudi, Deus, deprecatiónem meam, inténde oratióni meæ; a fínibus terræ ad te clamávi. Id est, hoc ad te clamávi, a fínibus terræ; id est, úndique.

Sed quare clamávi hoc? Dum angerétur cor meum. Osténdit se esse per omnes gentes toto orbe terrárum non in magna glória, sed in magna tentatióne.

Namque vita nostra in hac peregrinatióne non potest esse sine tentatióne; quia provéctus noster per tentatiónem nostram fit, nec sibi quisque innotéscit nisi tentátus, nec potest coronári nisi vícerit, nec potest víncere nisi certáverit, nec potest certáre nisi inimícum et tentatiónes habúerit.

Angitur ergo iste a fínibus terræ clamans, sed tamen non relínquitur. Quóniam nos ipsos, quod est corpus suum, vóluit præfiguráre et in illo córpore suo, in quo iam et mórtuus est et resurréxit et in cælum ascéndit, ut, quo caput præcéssit, illuc se membra secutúra confídant.

Ergo nos transfigurávit in se, quando vóluit tentári a Sátana. Modo legebátur in Evangélio quia Dóminus Iesus Christus in erémo tentabátur a diábolo. Prorsus Christus tentabátur a diábolo. In Christo enim tu tentabáris, quia Christus de te sibi habébat carnem, de se tibi salútem; de te sibi mortem, de se tibi vitam; de te sibi contumélias, de se tibi honóres; ergo de te sibi tentatiónem, de se tibi victóriam.

Si in illo nos tentáti sumus, in illo nos diábolum superámus. Atténdis quia Christus tentátus est, et non atténdis quia vicit? Agnósce te in illo tentátum, et te in illo agnósce vincéntem. Póterat a se diábolum prohibére; sed, si non tentarétur, tibi tentándo vincéndi magistérium non præbéret.

Tweede lezing

Uit de Commentaren op de Psalmen van de H. Augustinus, bisschop

(Ps 60, 2-3: CCL 39, 766)

Wij zijn in Christus bedroefd: in Hem hebben wij de duivel overwonnen

Verhoor, Heer, mijn smekingen; luister naar mijn gebed. Wie zegt dit? Alsof het er één was. Maar zie, of het er wel één is. Vanaf de uiteinden der aarde heb ik tot U geroepen, toen mijn hart beangstigd werd. Het is er dus niet één; maar in zoverre Een, omdat Christus één is, van Wie wij allen ledematen zijn. Want welke éne mens roept er vanaf de uiteinden der aarde? Dat doet alleen dat erfdeel, waarover tot de Zoon zelf gezegd is: Vraag en Mij en geven zal Ik u de heidenen tot uw erfdeel en de grenzen der aarde tot uw eigendom.

Dit is dus het bezit van Christus, dit zijn erfdeel, dit zijn Lichaam, dit éne is Christus’ Kerk. Haar eenheid, die wij zijn, roept van af de grenzen der aarde. En wat roept zij? Wat ik hierboven heb gezegd: Verhoor, Heer, mijn smekingen, luister naar mijn gebed. Vanaf de uiteinden der aarde heb ik tot U geroepen. Dat is, ik heb tot U geroepen vanaf de grenzen der aarde, dat is, van alle kanten.

Maar waarom heb ik dan geroepen? Omdat mijn hart beangstigd werd. Het toont aan, dat het hart onder alle volken over geheel de aarde niet een grote glorie geniet, maar in zware verdrukking verkeert.

Want ons leven op deze pelgrimstocht kan niet zonder beproeving bestaan omdat onze vooruitgang geschiedt langs de weg van de beproeving. Niemand toch kent zichzelf dan hij, die beproefd wordt. Ook kan niemand gekroond worden, als hij niet overwonnen heeft, maar hij kan niet overwinnen, als hij niet gestreden heeft, en hij kan niet strijden, als hij geen vijanden en beproevingen heeft.

Hij wordt dus beangstigd, terwijl zijn geroep klinkt vanaf de grenzen der aarde, maar toch wordt hij niet in de steek gelaten. Omdat Hij onszelf, die zijn Lichaam vormen, ook vooraf wilde vormen in dat Lichaam van Hem, waarin Hij reeds gestorven en verrezen is en ten hemel opgestegen, opdat, waar het Hoofd was voorgegaan, ook de leden mochten vertrouwen Hem te zullen volgen.

Daarom heeft Hij onze menselijkheid zelf overgenomen, toen Hij wilde bekoord worden door de Satan. Zojuist werd uit het Evangelie voorgelezen, dat de Heer Jezus Christus in de woestijn door de duivel werd bekoord. Inderdaad werd de Heer door de duivel bekoord. In Christus immers werd gij bekoord, omdat Christus voor zichzelf van u het vlees had, maar van zichzelf voor u de verlossing; van u voor zich de dood, uit zichzelf voor u het leven; van uw kant voor hem de smaad, van zijn kant voor u de eer; derhalve van uit u voor Hem de beproeving, van uit Hemzelf voor u de overwinning.

Als wij in Hem beproefd zijn, overwinnen we ook in Hem de duivel. Gij ziet waarom Christus beproefd is, en ziet ge dan niet waarom Hij heeft overwonnen? Erken, dat ge in Hem zijt beproefd en erken ook, dat ge in Hem overwinnaar zijt. Hij kan de duivel van Zich weren, maar als Hij zich niet liet beproeven, dan zou Hij niet leren hoe de beproeving te overwinnen.