Zonder de H. Monica en haar onversaagde gebedsvolharding voor de bekering van haar befaamde, welsprekende zoon Augustinus, die ketterijen interessanter vond, hadden we morgen en vermoedelijk ook vandaag niets te vieren.
De geschiedenis van de Kerk is vol van heilige vrouwen die door hun onversaagdheid de geschiedenis een andere wending waren. Van dit soort vrouwen is de H. Monica een zeer sprekend voorbeeld.
Monica werd in Thagaste geboren in een Berbers gezin. Ze werd christelijk opgevoed en trouwde een oudere, heidense man met de naam Patricius. Hij was een man met veel energie, maar ook driftig en overspelig. Volgens Augustinus sloeg hij Monica vaak. Ook haar schoonmoeder keerde zich tegen haar en veroorzaakte vele problemen.
Monica daarentegen ging dagelijks naar de kerk en probeerde geduldig te zijn. Zij zei vaak tegen andere vrouwen die slechte huwelijken hadden: "Als je je tong in bedwang kunt houden, wordt niet alleen de kans om geslagen te worden minder, maar kun je misschien uiteindelijk je man verbeteren." Uiteindelijk lukte het haar om haar schoonmoeder voor zich te winnen, de agressie van haar man te kalmeren en hem zelfs te bekeren tot het christendom.
Monica had drie kinderen. Augustinus maakte haar erg blij met zijn succes als leerling en later leraar, maar ze was niet zo blij met zijn losbandigheid. Haar zoon leefde met zijn maîtresse en was aanhanger van het manicheïsme. Zij vroeg een bisschop, de H. Ambrosius, om in gesprek te gaan met Augustinus om hem zo van het manicheïsme af te brengen. Deze bisschop weigerde echter. Toen Monica bleef aandringen verzuchtte hij: "Het is onmogelijk dat zoveel tranen om een zoon voor niets zijn." Op 28-jarige leeftijd kwam Augustinus tot inkeer en hij werd overtuigd christen, zoals te lezen is in zijn Bekentenissen.
Toen haar man overleden was, ging Monica bij Augustinus in Italië wonen en op ongeveer 55-jarige leeftijd overleed ze in Ostia.
