Eens legde Sint Willibrord in ons land de grondslag van het christelijk geloof en van de christelijke beschaving. Hij is “de grondlegger van onze nationale eenheid” (Alcuinus). Hem, die tot patroon van Nederland heeft aangesteld, roepen wij thans meer dan ooit aan: “Heilige Vader Willibrord, bewaar als Herder uw kudde….” (Antifoon uit het Officie van 7 november).
Waarlijk, passend en rechtvaardig is het, billijk en heilzaam, dat wij U dank zeggen, heilige Heer, almachtige Vader, eeuwige God.
Gij hebt gewaardigd, ons de gelukzalige Willibrord, Uw Belijder, als Leraar te schenken. Door hem werden wij van de duisternissen der onwetendheid bevrijd en verdienden wij kinderen van het eeuwige licht te worden. Hij heeft hetgeen hij met zijn woord leerde, door zijn voorbeeld getoond, Zijn leven heeft uitgeblonken in voortreffelijkheid van zeden, zijn verdienste heeft geschitterd door wonderen. Terwijl wij ons over zijn bescherming op dit ogenblik verheugen, verkondigen wij, dat Uw genade overvloedig over ons is uitgestort, door Christus onze Heer.
Door Hem loven de Engelen Uw Majesteit, aanbidden haar de Heerschappijen, vereren de Machten haar met eerbiedige vrees, vieren de hemelen en de hemelse Krachten en de zalige Serafijnen haar jubelend in koor. Laat ook ons, zo vragen wij, met Hem instemmen en in smekende belijdenis zeggen: Heilig….
Het Sacramentarium van Echternach , samengesteld in de abdij van Echternach tussen 895 en 900, is een van de meest interessante en zeldzame uitgaven uit de Karolingische periode. Uniek in de combinatie van elementen uit de Gregoriaanse, Gelasiaanse en Oud-Gelasiaanse Sacramentaria, bevat het ook belangrijke implicaties voor de Karolingische hervormingen op liturgisch gebied en is het tevens een vitale bron voor de studie van de locale historie van de abdij Echternach zelf.
