Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Die 30 novembris S. Andreæ, Apostoli

  Festum

Ad Officium lectionis

  Lectio altera

Ex Homilíis sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi in Evangélium Ioánnis

(Hom. 19, 1: PG 59, 120-121)

Invenimus Messiam

Andréas, cum apud Iesum mansísset multáque didicísset, non thesáurum in se abscóndit, sed festínat et currit ad fratrem eius, ipsum consórtem redditúrus. Animadvérte enim quid hic fratri suo díxerit: Invénimus Messíam, quod interpretátum est Christus. Viden’ quo pacto quæ brevi témpore didícerat, hinc osténdat? Nam et Magístri virtútem declárat, qui hoc ipsis suáserit, et ipsórum stúdium diligentiámque, qui hæc iam a princípio curárent. Hoc quippe verbum est ánimæ advéntum eius summe desiderántis, et de cælo ventúrum exspectántis gaudióque exsultántis, postquam appáruit, atque festinántis tantam rem céteris nuntiáre. Hoc fratérnæ erat benevoléntiæ, amícæ cognatiónis, sincéri afféctus, in spiritálibus manum mútuo porrígere.

Animadvérte autem, vel a princípio, morígerum facilémque Petri ánimum. Statim nihílque morátus accúrrit. Addúxit eum, inquit, ad Iesum. Sed nemo facilitátem eius damnet, quod sine multo exámine verbum accéperit. Verisímile enim est fratrem hæc ipsi accuráte et plúribus narrásse; verum evangelístæ ubíque multa compéndio narrant, brevitáti studéntes. Alióquin autem non dicit eum statim credidísse, sed: Addúxit eum ad Iesum, ipsi traditúrus eum, ut ómnia ab illo edísceret: nam álius quoque discípulus áderat, et ad hæc concurrébat.

Quod si Ioánnes Baptísta, cum dixit: Agnus est et in Spíritu baptízat, clariórem hac de re doctrínam a Christo excipiéndam relíquit, multo magis Andréas id effécit, qui non ad totum explicándum suffícere censebátur, sed ad ipsum lucis fontem dedúxit fratrem, ita festínum et gaudéntem, ut ne tantíllum quidem cunctarétur.

Tweede lezing

Uit een preek van de heilige Johannes Chrysostomus, bisschop van Constantinopel († 407), over het evangelie van Johannes

(Hom. 19, 1: PG 59, 120-121)

Wij hebben de Messias gevonden

Toen Andreas bij Jezus verbleef en veel geleerd had, hield hij die schat niet voor zich, maar hij haastte zich en liep snel naar zijn broer Simon om hem deelgenoot te maken van wat hij ontvangen had. Merk op wat hij tegen zijn broer zegt: ‘Wij hebben de Messias gevonden; vertaald betekent dat: de Gezalfde’ (Joh. 1, 41). Zie je hoe hij hier bewijst hoeveel hij in korte tijd heeft geleerd? Want hij toont de overredingskracht van de Meester, maar ook de ijver waarmee de leerlingen zelf al vanaf het begin zijn onderricht volgden.

In het woord van Andreas spreekt een mens die vurig naar de aanwezigheid van de Messias verlangt en uitziet naar zijn komst uit de hemel, die nu zijn verschijnen met vreugde begroet en dan wegsnelt om anderen in de blijde boodschap te laten delen. Dat is een goede gezindheid onder broers, dat is vriendschap in een familie en een zuivere gezindheid om elkaar in geestelijke zaken de hand te reiken.

Merk nu ook op hoe het hart van Petrus al vanaf het begin toegankelijk en bereidwillig is. Want meteen snelt hij toe, zonder dralen. Er staat: ‘Hij bracht hem bij Jezus’ (Joh. 1, 42). Laat niemand nu zijn inschikkelijkheid veroordelen, omdat hij zonder veel onderzoek dat woord aanvaardde. Het ligt immers voor de hand dat zijn broer hem dat nauwkeurig en uitvoerig heeft verteld. Maar de evangelisten vatten overal veel samen en streven naar beknoptheid. Overigens staat er niet dat hij meteen geloofde, maar: ‘Hij bracht hem bij Jezus.’ Hij gaf zijn broer aan Jezus om van Hem alles te leren, want er was nog een derde leerling bij, die bij dat gebeuren aanwezig was.

Als nu Johannes de Doper zegt: ‘Hij is het Lam’, en: ‘Hij doopt met de Geest’, maar een nadere uiteenzetting hierover aan Christus overlaat, zou Andreas dit dan niet met veel meer recht doen, want hij werd toch niet in staat geacht het geheel voldoende uit te leggen. Hij bracht echter zijn broer met zoveel ijver en vreugde naar de bron van het licht, dat deze de kans niet voorbij liet gaan en niet aarzelde.