Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Dominica XXXIII per annum Laten wij zijn eerste komst niet weerstaan, om de tweede niet te hoeven vrezen.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Enarratiónibus sancti Augustíni epíscopi in psalmos

(Ps 95, 14. 15: CCL 39, 1351-1353)

Non resistamus primo adventui, ut non expavescamus secundum

Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum ante fáciem Dómini, quóniam venit, quóniam venit iudicáre terram. Primo venit, et póstea ventúrus est. Hæc primo vox ipsíus sónuit in Evangélio: Amodo vidébitis Fílium hóminis veniéntem in núbibus. Quid est: Amodo? Nonne Dóminus póstea ventúrus est, quando se plangent omnes tribus terræ? Prius venit in prædicatóribus suis, et implévit totum orbem terrárum. Non resistámus primo advéntui, ut non expavescámus secúndum.

Quid ergo debet fácere christiánus? Uti mundo non servíre mundo. Quid est hoc? Habéntes tamquam non habéntes. Sic dicit Apóstolus: De cétero fratres, tempus breve est: réliquum est ut et hi qui habent uxóres, tamquam non habéntes sint; et qui flent, tamquam non flentes; et qui gaudent, tamquam non gaudéntes; et qui emunt, quasi non tenéntes; et qui utúntur hoc mundo, tamquam non uténtes: præterit enim figúra huius mundi. Volo vos sine sollicitúdine esse. Qui sine sollicitúdine est, secúrus exspéctat quando véniat Dóminus ipsíus. Nam qualis amor est Christi, timére ne véniat? Fratres, non erubéscimus? Amámus, et timémus ne véniat. Certe amámus? an peccáta nostra plus amámus? Ergo ipsa odérimus peccáta, et amémus eum qui ventúrus est ad puniénda peccáta. Véniet, velímus, nolímus; non enim quia modo non venit, ídeo ventúrus non est. Véniet, et quando nescis; et si parátum te invénerit, nihil tibi obest quia nescis.

Et exsultábunt ómnia ligna silvárum. Venit primo, et póstea iudicáre terram: exsultántes invéniet eos, qui primo eius advéntui credidérunt, quóniam venit.

Iudicábit orbem terrárum in æquitáte et pópulos in veritáte sua. Quæ est æquitas et véritas? Congregábit secum eléctos suos ad iudicándum, céteros autem separábit ab ínvicem; positúrus est enim álios ad déxteram, álios ad sinístram. Quid autem æquius, quid vérius, quam ut non exspéctent misericórdiam de iúdice, qui noluérunt fácere misericórdiam, ántequam veníret iudex? Qui autem voluérunt fácere misericórdiam, cum misericórdia iudicabúntur. Dicétur enim eis ad déxteram pósitis: Veníte, benedícti Patris mei, percípite regnum quod vobis parátum est ab orígine mundi. Et ímputat ópera misericórdiæ: Esurívi enim, et dedístis mihi manducáre; sitívi, et potástis me, et cétera.

Rursus ad sinístram pósitis quid imputátur? Quia noluérunt fácere misericórdiam. Et quo ibunt? Ite in ignem ætérnum. Iste audítus malus magnum gémitum fáciet. Sed quid dixit álius psalmus? In memória ætérna erit iustus; ab audítu malo non timébit. Quid est, audítus malus? Ite in ignem ætérnum, qui parátus est diábolo et ángelis eius. Qui gaudébit ad audítum bonum, non timébit ab audítu malo. Hæc est æquitas, hæc véritas.

An quia tu iniústus es, iustus non erit iudex? aut quia tu mendax es, verax non erit véritas? Sed si vis habére misericórdem, esto miséricors ántequam véniat: dimítte si quid in te commíssum est, da ex eo quo abúndas. Ex de cuius das, nisi de illíus? Si de tuo dares, largítio esset; cum de illíus das, reddítio est. Quid enim habes, quod non accepísti? Hæ sunt hóstiæ Deo gratíssimæ: misericórdia, humílitas, conféssio, pax, cáritas. Has apportémus, et secúri exspectábimus advéntum iúdicis, qui iudicábit orbem terrárum in æquitáte, et pópulos in veritáte sua.

Tweede lezing

Uit de Verhandelingen over de psalmen van de H. Augustinus, bisschop

(Ps 95, 14. 15: CCL 39, 1351-1353)

Laten wij zijn eerste komst niet weerstaan, om de tweede niet te hoeven vrezen

Dan zullen alle bomen juichen in het woud voor het aanschijn van de Heer, omdat Hij komt, omdat Hij komt om de aarde te richten. Eerst komt Hij, en daarna zal Hij komen. Deze stem klonk als eerste in het Evangelie: Van nu af zult gij de Mensenzoon zien komen op de wolken. Wat wil zeggen: van nu af? Zal de Heer dan later niet komen, als alle volken der aarde zullen weeklagen? Eerst kwam Hij in zijn predikers en vervulde Hij de gehele aarde. Laten wij  zijn eerste komst niet weerstaan, om niet zijn tweede te moeten vrezen.

Wat moeten de christenen dan doen? De wereld gebruiken, niet de wereld dienen. En wat wil dat zeggen? Bezitten alsof men niet bezat. Zo zegt de Apostel: Overigens, broeders, de tijd is kort geworden. Laat daarom zij, die vrouwen hebben, zijn als hadden zij die niet; zij, die wenen, als weenden zij niet; zij die zich verheugen, als waren zij niet verheugd; zij, die kopen, als werden zij geen eigenaar. Kortom, zij die met het aardse omgaan, moeten er niet in opgaan; want de wereld, die zij zien, gaat voorbij. Ik zou willen, dat gij zonder zorg waart. Wie zonder zorg is, wacht rustig tot zijn Heer komt. Want wat is dat voor een liefde tot Christus: vrezen, dat Hij komt? Broeders, schamen wij ons niet? Wij beminnen en vrezen, dat Hij komt? Beminnen wij dan wel zeker? Of beminnen wij meer onze zonden? Laten wij die zonden dus haten en Hem beminnen, die zal komen om de zonden te straffen. Hij zal komen, of wij willen of niet; want niet, omdat Hij nu nog niet komt, zal Hij niet komen. Hij zal komen, maar men weet niet wanneer; en als Hij u bereid vindt, zal het u niet schaden, dat gij niet weet, wanneer Hij komt.

En dan zullen alle bomen juichen in het woud. Eerst komt Hij en daarna zal Hij de aarde richten: Hij zal hen juichend vinden, die bij zijn eerste komst geloofd hebben, dat Hij kwam.

Hij zal de wereld rechtvaardig richten en de volken vonnissen naar de waarheid. Wat is rechtvaardigheid en waarheid? Zijn uitverkorenen zal Hij bij zich verzamelen om te oordelen; maar de overigen zal Hij van elkaar scheiden. De enen zal Hij aan zijn rechterkant plaatsen, de anderen aan zijn linker. Wat zal er dan rechtvaardiger zijn, wat zal meer met de waarheid overeenkomen dan dat zij, die geen barmhartigheid willen beoefenen voordat de rechter kwam, ook geen barmhartigheid van de rechter kunnen verwachten? Maar die barmhartig wilden zijn zullen ook met barmhartigheid geoordeeld worden. Want tot degenen aan zijn rechterhand zal Hij zeggen: Komt, gezegenden van mijn Vader, neemt bezit van het rijk, dat voor u is bereid vanaf de grondvesting der wereld. En Hij rekent hun dan als verdienste de werken van barmhartigheid aan: Want ik had dorst en gij hebt Mij gelaafd, enzovoorts.

Maar wat zal Hij daarentegen diegenen aan de linkerkant verwijten? Dat zij geen bramhartigheid wilden beoefenen. En waarheen zullen zij gaan? Gaat heen in het eeuwig vuur. Dat onheilswoord zal een jammerlijk zuchten bewerken. Maar wat zegt dat anderen psalmwoord? De rechtvaardige blijft voor eeuwig in de herinnering; voor het onheilswoord is hij niet bevreesd. Wat is dat: het onheilswoord? Gaat in het eeuwig vuur, dat bereid is voor de duivel en zijn engelen. Wie zich verheugt doordat hij het goede hoort, zal niet vrezen het kwade te horen.

Of zal de rechter soms niet rechtvaardig zijn, omdat gij onrechtvaardig zijt? Of zal de waarheid niet waarachtig zijn, omdat gij leugenachtig zijt? Maar als gij een barmhartige rechter wilt hebben, wees dan zelf barmhartig voor Hij komt: vergeef als tegen u is misdaan, en geef van hetgeen gij in overvloed hebt. Uit wiens bezit geeft gij anders dan uit het Zijne? Als gij het uwe zoudt geven, zou het een schenking zijn. Nu gij uit zijn bezit weggeeft, is het een uitgave. Want wat hebt gij, dat gij niet ontvangen hebt. Aangename offers aan God zijn deze: Barmhartigheid, nederigheid, schuld bekennen, vrede en liefde. Laten wij deze betonen en zo zullen wij veilig afwachten de komst van de Rechter, die de wereld rechtvaardig zal richten en de volken vonnissen naar de waarheid.