Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXXIV per annum Sabbato Cantemus Alleluia Deo bono, qui liberat nos a malo. Zingen wij een Alleluia voor de goede God, die ons bevrijd heeft van het kwaad.

  Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi

(Sermo 256, 1. 2. 3: PL 38, 1191-1193)

Cantemus Alleluia Deo bono, qui liberat nos a malo

Hic cantémus Allelúia adhuc sollíciti, ut illic possímus aliquándo cantáre secúri. Quare hic sollíciti? Non vis ut sim sollícitus, quando lego: Numquid non tentátio est vita humána super terram? Non vis ut sim sollícitus, quando mihi adhuc dícitur: Vigiláte et oráte, ne intrétis in tentatiónem? Non vis ut sim sollícitus, ubi sic abúndat tentátio, ut nobis ipsa præscríbat orátio, quando dícimus: Dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris? Cotídie petitóres, cotídie debitóres. Vis ut sim secúrus, ubi cotídie peto indulgéntiam pro peccátis, adiutórium pro perículis? Cum enim díxero propter prætérita peccáta: Dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris, contínuo propter futúra perícula addo et adiúngo: Ne nos ínferas in tentatiónem. Quómodo est autem pópulus in bono, quando mecum clamat: Líbera nos a malo? Et tamen, fratres, in isto adhuc malo cantémus Allelúia Deo bono, qui nos líberat a malo.

Etiam hic inter perícula, inter tentatiónes, et ab áliis et a nobis cantétur Allelúia. Fidélis enim Deus, qui non permíttet, inquit, vos tentári supra id quod potéstis. Ergo et hic cantémus Allelúia. Adhuc est homo reus, sed fidélis est Deus. Non ait: Non permíttet vos tentári; sed: Non permíttet vos tentári supra id quod potéstis; sed fáciet cum tentatióne étiam éxitum, ut possítis sustinére. Intrásti in tentatiónem; sed fáciet Deus étiam éxitum, ne péreas in tentatióne; ut, quómodo vas fíguli, forméris prædicatióne, coquáris tribulatióne. Sed quando intras, éxitum cógita; quia fidélis est Deus: custódiet Dóminus intróitum tuum et éxitum tuum.

Porro autem, cum factum corpus hoc immortále et incorruptíbile, quando períerit tota tentátio; quia corpus quidem mórtuum est; quare mórtuum est? propter peccátum. Spíritus autem vita est; quare? propter iustítiam. Remíttimus ergo mórtuum corpus? Non, sed audi: Si autem Spíritus eius qui suscitávit Christum a mórtuis hábitat in vobis, qui suscitávit Christum a mórtuis vivificábit et mortália córpora vestra. Modo enim corpus animále, tunc spiritále.

O felix illic Allelúia! o secúra! o sine adversário! ubi nemo erit inimícus, nemo perit amícus. Ibi laudes Deo, et hic laudes Deo; sed hic a sollícitis, ibi a secúris; hic a moritúris, ibi a semper victúris; hic in spe, ibi in re; hic in via, illic in pátria.

Modo ergo, fratres mei, cantémus, non ad delectatiónem quiétis, sed ad solácium labóris. Quómodo solent cantáre viatóres: canta, sed ámbula; labórem consoláre cantándo, pigrítiam noli amáre; canta et ámbula. Quid est, ámbula? Prófice, in bono prófice. Sunt enim, secúndum Apóstolum, quidam proficiéntes in peius. Tu, si próficis, ámbulas; sed in bono prófice, in recta fide prófice, in bonis móribus prófice; canta et ámbula.

Tweede lezing

Uit de Preken van de H. Augustinus, bisschop

(Sermo 256, 1. 2. 3: PL 38, 1191-1193)

Zingen wij een Alleluia voor de goede God, die ons bevrijd heeft van het kwaad

Laten wij hier het Alleluia zingen, nu wij nog vol zorgen zijn, om het een dáár te kunnen doen, waar wij veilig zijn. Waarom zijn wij vol zorgen? Wilt gij dan, dat ik niet verontrust ben, wanneer ik lees: Is het mensenleven op aarde dan geen beproeving? Wilt gij dan, dat ik niet verontrust ben, wanneer mij ook nog gezegd word: Waakt en bidt, opdat ge niet in bekoring komt? Wilt ge dan, dat ik niet verontrust ben, wanneer de beproeving zo hoog stijgt dat, wanneer wij bidden, ons gebed zelf ons voorschrijft: Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven? Dagelijks zijn wij bidders, dagelijks ook schuldenaren. Wilt gij soms, dat ik mij veilig voel, wanneer ik dagelijks vergeving vraag voor mijn zonden en om hulp in gevaren? Want wanneer ik wegens mijn vroegere zonden zal zeggen: Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven, voeg ik er, om de toekomstige gevaren, altijd aan toe: Leid mij niet in bekoring. En hoe kan het volk in goeden doen zijn, wanneer het met mij uitroept: Verlos ons van het kwade?  En toch, broeders, temidden van dat kwaad moeten we toch ons Alleluia blijven zingen voor de goede God, die ons bevrijdt van het kwade.

Ja, laten wij zelfs in gevaren, in bekoringen, die zowel van anderen als van onszelf komen, ons Alleluia zingen. Want God is getrouw, die niet zal toelaten, is er gezegd, dat gij boven uw krachten bekoord wordt. Laten we dus ook nu ons Alleluia zingen. De mens is nog wel schuldig maar God is getrouw. Er staat niet: Hij zal niet toelaten dat gij bekoord wordt; maar: Hij zal niet toelaten, dat gij bekoord wordt boven uw krachten, maar Hij zal met de bekoring ook geven dat ge eruit komt om ze te kunnen doorstaan. Gij zijt in een bekoring gekomen; maar God zal ook het eruitgaan geven, zodat ge niet in die bekoring bezwijkt; opdat, zoals het vat van de pottenbaker, gij gevormd wordt door het woord van de prediking en daarna gehard wordt door de verdrukking. Maar wanneer ge erin komt, denk dan aan het eruit gaan. Want God is getrouw: De Heer waakt over uw binnenkomen en uitgaan.

En verder – wanneer dit lichaam onsterfelijk en onbederfelijk is geworden als alle bekoring voorbij is, terwijl toch van de andere kant het lichaam de dood is gewijd -, waarom is het dan dood? Vanwege de zonde. Maar uw geest leeft. Waarom ? Dank zij de gerechtigheid. Moeten wij dan het dode lichaam opgeven? Neen, want haar: Maar als de Geest van Hem, die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal Hij, die Christus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijke lichamen levend maken. Want nu is het een natuurlijk lichaam, dan een geestelijk.

O, dat gelukkig Alleluia daar! Dat veilige! Dat zonder tegenstand! Waar niemand vijand is en geen vriend verloren gaat. Daar zijn lofzangen tot God en ook hier zijn lofzangen tot God. Hier echter door bedrukten, daar door veiligen; hier door sterfelijken, daar door die altijd zullen leven; hier in hoop, daar in werkelijkheid; hier onderweg, daar in het vaderland

Laten wij daarom, mijn broeders, nu zingen, niet in genoeglijke rust, maar tot troost bij het zwoegen. Zoals zij, die onderweg zijn, gewoon zijn te zingen: zing ook, maar ga voort. Verzacht uw zwoegen door te zingen. Geef u niet over aan lusteloosheid. Zing en ga voort. Wat is dat: ga voort? Vertrek, ga voort in het goede. Want er zijn er volgens de Apostel, die voortgang maken in het slechte. Maar als gij vertrekt, blijf dan lopen. Maar vertrek in het goede, in het ware geloof, in goede zeden. Zing dan en ga voort!