In het zuiden van Limburg worden er op sommige plaatsen Lucia-feesten gevierd. Die feesten hebben allemaal iets met licht te maken. Er wordt bijvoorbeeld een lichtkoningin uitgekozen. Dat heeft te maken met de naam van de heilige Lucia. Die naam betekent namelijk: de lichtende, zij die licht geeft. Wanneer je dan weet dat haar feest valt midden december, dan begrijp je ook al, waarom men dan lichtfeesten viert. Het is in die tijd al vroeg donker en het kan koud en guur zijn. Daarom verlangen de mensen naar het licht. Vandaar de lichtfeesten van de heilige Lucia. Je moet maar eens naar Beek gaan, daar weten ze er alles van. Wie was nu die heilige Lucia?
Lucia leeft rond het jaar 300 op Sicilië, in de plaats Syracuse. Ze is door haar ouders als christelijk meisje opgevoed. Wanneer Lucia groter wordt en zelf kan nadenken, wil ze graag echt geloven in God. Ze houdt van God. De moeder van Lucia wordt op een dag ziek. Daarom gaat Lucia op bedevaart naar het graf van een heilige die jullie al kennen: de heilige Agatha. Bij dat graf gaat Lucia bidden en haar gebed wordt verhoord. De moeder van Lucia wordt weer gezond.
Nu zijn de ouders van Lucia heel rijk. Om ervoor te zorgen dat Lucia een voorname man krijgt, geven ze haar heel veel geld en andere dingen. Die kan ze dan als bruidsschat aan haar man geven. Dat is in die dagen heel gewoon. Maar wat doet Lucia met al die rijkdom? Gaat ze daar een man mee proberen te veroveren? Nee, ze geeft alles wat ze heeft aan de armen. Dan gaan de mensen om haar heen nadenken. Waarom doet Lucia dat? Ze zal toch geen christen zijn? Dat zou heel dom van Lucia zijn. Want je mag van de keizer van Rome geen christen zijn. Het gerucht over het geloof van Lucia doet de ronde en de plaatsvervanger van de keizer hoort er ook van. Hij zal Lucia eens gauw van haar domme gedrag afhelpen. Lucia moet bij hem komen. Heel lief probeert de prefect Lucia van haar geloof af te praten. Maar dan is hij aan het verkeerde adres. Lucia houdt van God en wil God altijd trouw blijven.
De prefect gaat nu dreigen. Ze zal veel pijn moeten lijden, ze zal gemarteld worden. En als dat niet helpt, zal Lucia moeten sterven. Lucia wil niet luisteren. Ze houdt van God. Dan wordt de prefect heel kwaad. “Laat haar maar opsluiten bij allemaal slechte mannen, dan kan ze zien hoeveel ze van haar God houdt,” roept hij woedend. Maar hoe men ook aan Lucia trekt en duwt, ze komt niet van haar plaats. Het lijkt wel alsof haar voeten aan de grond gelijmd zijn. Dat maakt de vervolgers nog veel bozer. Men steekt om haar heen een vuur aan, maar dan kunnen ze hun ogen weer niet geloven. De vlammen raken Lucia niet. Ze staat rustig midden in het vuur, zonder dat de vlammen haar pijn doen.
Nu zijn de omstanders kokend van woede. Ze laten Lucia heel gemene martelingen ondergaan. Lucia houdt vol. Tenslotte laat men haar met het zwaard onthoofden. Op het moment dat ze de eerste zwaardslag krijgt en al half stervend is, voorspelt Lucia dat aan de wrede vervolgingen van de keizer een einde zal komen.
Het lichaam van Lucia wordt in Syracuse begraven, maar later overgebracht naar Constantinopel. Nu is haar lichaam in Venetië. De heilige Lucia wordt vaak afgebeeld met twee ogen op een schaal. Ze is de patrones voor oogziekten net als onze eigen Odilia van de Elzas die een paar eeuwen later leefde. Dat verhaal vertellen we jullie later.
Venetië is nog steeds een beroemde stad. Er is veel water in grachten die noemen ze daar kanalen. Over dat water kun je varen met een gondel, dat doen ze daar ook al eeuwen en nu nog steeds. Een heel bekend lied van de gondeliers gaat over de H. Lucia. In het Italiaans heet dat Santa Lucia, het klinkt zo:
Let vooral op de omgeving, de gondoliera (zo heet dat!) en het lied. Toeristen zijn er in Venetië heel veel maar daar moet je langs kijken. Dan ontdek je dat Venetië de mooiste stad ter wereld is - vindt althans de geheime correspondent van dit klooster die het feest van de H. Lucia niet in de liturgie kan vieren zonder ook aan Venetië te denken.
We vieren het feest van Lucia op 13 december, de dag waarop ze gestorven is. De vroeg gestorven heilige zou nooit hebben gedacht dat wij vandaag de dag in de Rooms Katholieke Kerk overal de dappere Lucia gedenken - die van God hield en daarom alles verdroeg. Denk daar maar eens over na!
Grote God, de heilige Lucia heeft ons laten zien, dat niemand belangrijker is dan U. Leer ons ook van U het meest te houden, ook als dat soms moeilijk is. Dan zullen we later voor eeuwig gelukkig mogen worden bij U in de hemel, samen met de heilige Lucia en al Uw heiligen. Amen.
