Wanneer er ergens een tekort aan is – zo er al aan iets een tekort is – dan is het toch niet aan schrijven en spreken – gewoonlijk is dit immers overvloedig voor handen -, maar aan zwijgen en praktijk. Bovendien: spreken verstrooit, maar zwijgen en bezig zijn schenken ingekeerdheid en kracht aan de geest. (…)
Het is allernoodzakelijkst voor ons dat wij ons tegenover deze grote God het stilzwijgen opleggen: aan ons strevend verlangen en aan onze tong. De enige taal die Hij verstaat is het zwijgen van de liefde.
(Fr. Johannes van het Kruis, aan de ongeschoeide Karmelitessen te Beas, vanuit Granada 22 nov. 1587)
