Gerardus Majella werd in 1726 geboren in Muro Lucano, een dorpje vlak bij Napels, als zoon van een kleermaker. Hij werd gedreven door liefde voor God en zijn medemensen.
In 1749 sloot hij zich aan bij de redemptoristen als lekenbroeder. Hij ging op bedeltocht om zijn medebroeders in leven te houden. Ook hielp hij de vele mensen die aan de kloosterpoort aanklopten.
Steeds had hij voor hen een opbeurend woord. Hij gaf hen zo nodig brood en kleding en stookte in de koude winters een vuurtje voor hen. Ook zou hij duivels uitgedreven hebben en wonderlijke genezingen hebben verricht. Tijdens zijn leven had hij visioenen en hij zou helderziend zijn geweest.
Al tijdens zijn leven sprak men van Il santo - de Heilige. De menslievende Gerardus overleed op 29-jarige leeftijd aan tuberculose.
In 1893 werd hij door paus Leo XIII zaligverklaard en in 1904 volgde zijn heiligverklaring door paus Pius X.
