Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXX per annum feria III Fidelis est Deus in promissionibus. God is getrouw in zijn beloften.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Epístola sancti Cleméntis papæ Primi ad Corínthios

(Cap. 24, 1 — 5; 27, 1-29: Funk 1, 93-97)

Fidelis est Deus in promissionibus

Considerémus, dilécti, quemádmodum Dóminus futúram resurrectiónem contínue nobis osténdat, cuius primítias Dóminum Iesum Christum fecit, súscitans eum a mórtuis. Intueámur, dilécti, resurrectiónem, quæ suo témpore fit. Dies et nox resurrectiónem nobis osténdunt; nox cubat, exsúrgit dies; abit dies, nox íngruit et inséquitur. Sumámus fruges; semen qui et quómodo fit? Egréssus est seminátor et iecit in terram quælibet sémina, et quæ nuda et árida in terram cecidérunt, dissolvúntur; deínde ex dissolutióne magna divínæ providéntiæ maiéstas ea resúscitat, et ex uno plura fiunt ac fructum prodúcunt.

Hac ígitur spe ánimi nostri ad eum astringántur, qui fidélis est in promissiónibus et iustus in iudíciis. Qui mentíri vétuit, multo minus ipse mentiétur; nihil enim Deo impossíbile prætérquam mentíri. Exsuscitétur ígitur in nobis fides eius, et ómnia ipsi propínqua esse considerémus.

Verbo maiestátis suæ constítuit ómnia et verbo suo potest illa evértere. Quis dicet ei: Quid fecísti? Vel quis fortitúdinis eius róbori resístet? Quando vult et quómodo vult, ómnia fáciet, neque quidquam ab eo semel decrétum præteríbit. Omnia coram ipso sunt nihílque consílium eius látuit, si cæli enárrant glóriam Dei, opus mánuum eius annúntiat firmaméntum; dies diéi erúctat verbum et nox nocti índicat sciéntiam; et non sunt loquélæ neque sermónes, quorum non audiántur voces.

Cum ómnia ígitur eius óculis et áuribus páteant, metuámus eum et impúras cupiditátes pravórum óperum deserámus, ut a futúro iudício eius misericórdia tegámur. Quóniam enim quis nostrum a poténti eius manu fúgere potest? Quis mundus quémpiam ab eo tránsfugam recípiet? Dicit enim alícubi Scriptúra: Quo ibo et ubi a fácie tua occultábor? Si ascéndero in cælum, tu illic es; si ad terræ extréma abíero, déxtera tua illic; si stratum posúero in abýsso, illic est spíritus tuus. Quo ígitur abíbit quíspiam vel quo aufúgiet ab eo, qui ómnia compléctitur?

Accedámus ergo ad eum in sanctitáte ánimæ, castas et impollútas manus elevántes ad illum, diligéntes benígnum et misericórdem Patrem nostrum, qui nos sibi ipsi electiónis partem fecit.

Tweede lezing

Uit de ‘Brief aan de Corinthiërs’, van de H. Clemens I, paus

(Cap. 24, 1-5; 27, 1 — 29, 1: Funk 1, 93-97)

God is getrouw in zijn beloften

Laten wij, geliefden, nu eens beschouwen, hoe de Heer ons voortdurend de toekomstige verrijzenis voor ogen houdt, waarvan Hij de Heer Jezus Christus de eersteling maakte door Hem uit de doden op te wekken. Geliefden, letten wij op de verrijzenis, die (telkens) op haar tijd gebeurt. De dag en de nacht tonen ons de verrijzenis; de nacht gaat rusten en de dag staat op; dan gaat de dag weer heen en de nacht komt nader en volgt erop. Nemen we eens de vruchten; welk zaad is het en hoe ontstaat het? De zaaier ging uit en wierp alle soorten van zaden op de aarde, en die daar naakt en dor op de aarde gevallen zijn gaan tot ontbinding over. Maar uit die ontbinding laat de verheven majesteit van de goddelijke Voorzienigheid ze weer verrijzen. En uit een enkel zaad komen er meerdere voort, die weer vrucht voortbrengen.

In deze hoop dan moeten onze zielen verbonden zijn met Hem, die getrouw is in zijn beloften en rechtvaardig in zijn oordelen. Hij, die verbood te liegen, zal des te minder zelf liegen; ja, niets is bij God onmogelijk, behalve het liegen. Laat dan het geloof in Hem bij ons verlevendigd worden, en bedenken wij, dat alles voor Hem tegenwoordig is.

Door een woord van zijn Majesteit heeft Hij alles geschapen, en door zijn woord kan Hij alles vernietigen. Wie zal Hem zeggen: Wat hebt Gij gedaan? Of wie zal de kracht van zijn sterkte weerstaan? Wanneer Hij wil en zoals Hij wil zal Hij alles doen en niets zal ongedaan blijven van wat Hij eenmaal besloten heeft. Alles staat voor zijn aanschijn en niets is verborgen voor zijn beraad, als de hemelen de glorie van God verhalen en het firmament het werk van zijn handen verkondigt; de dag roept het toe aan de andere dag en de nacht meldt het weer aan de nacht; en er zijn geen woorden noch klanken, wier geluid niet gehoord wordt.

Daar dus alles open ligt voor zijn ogen en oren, moeten wij Hem vrezen en ons onthouden van onreine begeerten naar slechte daden, om door zijn barmhartigheid beschermd te worden tegen het toekomstig oordeel. Want wie toch van ons zal zijn machtige hand kunnen ontvluchten? En welke wereld zal hem opnemen, die vlucht voor de Heer? Want de Schrift zegt ergens: Waarheen zal ik gaan om uw aanschijn te kunnen ontvluchten? Stijg ik op naar de hemel, Gij zijt er; ga ik heen naar de uiteinden van de aarde: dan is daar uw rechterhand. Bereid ik mij een rustplaats in de afgrond, dan is daar uw geest. Waar zal iemand dan heengaan of waarheen voor Hem vluchten, die alles omvat?

Daarom, laten wij tot Hem naderen in heiligheid van ziel, onze reine en onbesmette handen tot Hem opheffen, en onze goedgunstige en barmhartige Vader beminnen, die ons voor zichzelf tot deelgenoot in de uitverkiezing heeft gemaakt.