Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXX per annum sabbato Hoe goed en zacht, Heer, is uw geest in alles.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Diálogo sanctæ Catharínæ Senénsis vírginis De divína Providéntia

(Cap. 134, ed. latina, Ingolstadii 1583, ff° 215v-216)

Quam bonus et suavis est, Domine, spiritus tuus in omnibus!

Ætérnus Pater, cum ineffábili benignitáte suæ cleméntiæ, vertébat óculum ad hanc ánimam, incípiens isto modo:

«O caríssima fília, omníno decrévi fácere mundo misericórdiam et in ómnibus opportúnis homínibus volo providére. Sed ignórans homo réputat in mortem illud quod in vitam ei tríbuo, et ita síbimet valde crudélis effícitur; et ego provídeo semper. Unde volo te nosse: quicquid hómini tríbuo, procédit a summa providéntia.

Et hinc est quod, cum ego cum providéntia creávi eum, in memetípsum respéxi et fui philocáptus pulchritúdine creatúræ meæ: quia mihi plácuit creáre eam ad imáginem et similitúdinem meam cum providéntia multa: et immo dedi ei memóriam, ut in se benefícia mea retinéret, volens ut de poténtia mei, Patris ætérni, participáret.

Insuper intelléctum ei tríbui, ut in sapiéntia Fílii mei cognósceret et intellégeret voluntátem meam, qui sum ómnium gratiárum exhíbitor atque donátor cum ignífera caritáte patérna. Ei quoque dedi voluntátem ad amándum, participándo cleméntiam Sancti Spíritus, ut amáre posset ea quæ cognóverat et víderat intelléctus.

Hoc autem egit dulcis providéntia mea, solum ut capax esset ad intellegéndum et gustándum me cum summo gáudio in ætérna visióne mea. Et sicut álias ego tibi narrávi, ex inobœdiéntia primi vestri paréntis Adæ cælum erat clausum: a qua póstmodum inobœdiéntia processérunt ómnia mala per univérsum orbem.

Ut ergo mortem ipsíus inobœdiéntiæ auférrem ab hómine, clementíssime provídi, tribuéndo vobis unigénitum Fílium meum cum magna providéntia, ut ita satisfáceret vestræ necessitáti. Imposuíque ei magnam obœdiéntiam, ut a venéno liberarétur humánum genus, quod ex inobœdiéntia primi vestri paréntis in orbem fúerat effúsum. Unde tamquam philocáptus et verus obœdiens, velocíssime cucúrrit ad opprobriósam mortem sacratíssimæ crucis, et mediánte sua sacratíssima morte vobis exhíbuit vitam, non humanitátis, sed vigóre divinitátis».

Tweede lezing

Uit de ‘Dialoog over de Goddelijke Voorzienigheid’, van de H. Catharina van Siëna, maagd

(Cap. 134, ed. latina, Ingolstadii 1583, ff° 215v-216)

Hoe goed en zacht, Heer, is uw geest in alles

Met de onuitsprekelijke goedgunstigheid van zijn barmhartigheid heeft de eeuwige Vader zijn ogen gericht op deze ziel, en sprak op deze wijze:

“O allerdierbaarste dochter, Ik ben vast besloten de wereld barmhartigheid te bewijzen en in alle voorkomende gelegenheden voor de mensen te zorgen. Maar de mens gebruikt in zijn onwetendheid tot zijn dood, wat Ik hem schenk tot zijn leven, en zo wordt hij wreed voor zichzelf. Toch zorg Ik steeds voor hem. Daarom wil Ik dat gij dit weet: Al wat Ik de mens schenk, komt voort uit mijn hoogste voorzienigheid.

Vandaar dat Ik, omdat Ik hem in mijn Voorzienigheid heb geschapen, hem in Mijzelf beschouw en geboeid ben door de schoonheid van mijn schepsel: omdat het mij behaagde het met veel zorg te scheppen naar mijn beeld en gelijkenis. Ik schonk hem zelfs een geheugen, om mijn weldaden in zichzelf te bewaren, omdat Ik wilde, dat hij deel zou hebben aan de macht van Mij, de eeuwige Vader.

Ik schonk hem bovendien een verstand, om in de wijsheid van mijn Zoon, mijn wil te leren kennen en begrijpen, van Mij die met een brandende Vaderliefde de bewerker en schenker ben van alle genaden. Ik gaf hem ook een wil om te beminnen, door hem deelgenoot te maken aan de mildheid van de Heilige Geest, om te kunnen beminnen wat zijn verstand leerde kennen en inzag.

Dat bewerkte mijn aangename voorzienigheid, alleen met de bedoeling dat het schepsel in staat zou zijn Mij bij de eeuwige aanschouwing met de hoogste vreugde te begrijpen en te smaken. En zoals Ik u elders heb meegedeeld, was de hemel gesloten door de ongehoorzaamheid van de eerste vader Adam: uit zijn ongehoorzaamheid kwamen daarna alle ellenden voort in de hele wereld.

Om dan van de mens de dood, veroorzaakt door de ongehoorzaamheid, weg te nemen, heb Ik op zeer barmhartige wijze daarin voorzien  door met grote voorzienigheid u mijn eniggeboren Zoon te schenken, om aldus voor uw nood voldoening te schenken. Ik legde Hem een grote gehoorzaamheid op, om zo het menselijk geslacht dat zich door de ongehoorzaamheid van de eerste vader over de wereld had verspreid, van het gif te bevrijden. Daarom, als door liefde geboeid en als de ware gehoorzame, snelde Hij de schandelijke dood tegemoet aan het allerheiligste kruis, en door middel van zijn allerheiligste dood schonk Hij u het leven, niet door de kracht van zijn mensheid, maar door die van zijn godheid.”