Uit de Handelingen der Apostelen.
In die dagen stond Petrus op te midden van de broeders
- er was een groep
van ongeveer honderdtwintig personen bijeen -
en sprak:
“Mannen broeders,
het Schriftwoord moest in vervulling gaan
dat de heilige Geest door de mond van David
tevoren gesproken heeft over Judas,
die de gids is geworden
van hen die Jezus gevangen namen.
Hij behoorde tot ons getal
en had aan dit dienstwerk zijn deel gekregen.
Er staat immers geschreven in het boek der Psalmen:
Een ander neme zijn ambt over.
Dus moet een van de mannen,
die tot ons gezelschap behoorden
gedurende de tijd dat de Heer Jezus onder ons verkeerde,
vanaf het doopsel van Johannes
tot de dag waarop Hij van ons werd weggenomen,
met ons een getuige worden van zijn verrijzenis.”
Men stelde er twee voor :
Jozef, ook Barrabas geheten, bijgenaamd Justus,
en Mattias.
Toen baden zij als volgt:
“Gij Heer, die aller harten kent,
wijs degene aan, die Gij van deze twee hebt uitverkoren
om de plaats te bezetten in dit dienstwerk en apostelambt,
waaraan Judas ontrouw werd
om heen te gaan naar zijn eigen plaats.”
Toen liet men hen loten
en het lot viel op Mattias.
Hij werd toegevoegd aan de groep van de elf apostelen.
Tweede lezing (1 Joh. 4,11-16)
Uit de eerste brief van de heilige apostel Johannes.
Vrienden,
als God ons zozeer heeft liefgehad,
moeten ook wij elkander liefhebben.
Nooit heeft iemand God gezien,
maar als wij elkaar liefhebben,
woont God in ons
en is zijn liefde in ons volmaakt geworden.
Dit is het bewijs, dat wij in Hem verblijven,
zoals Hij verblijft in ons,
dat Hij ons deel heeft gegeven aan zijn Geest.
En wij, wij hebben gezien
en wij getuigen, dat de Vader zijn Zoon heeft gezonden
om de heiland van de wereld te zijn.
Als iemand erkent dat Jezus de Zoon van God is,
woont God in hem
en woont hij in God.
Zo hebben wij de liefde leren kennen, die God voor ons heeft
en wij geloven in haar.
God is liefde:
wie in de liefde woont,
woont in God
en God is met hem.
Woord van de Heer.
Wij danken God.
Evangelie (Joh. 17,11b-19)
In die tijd sloeg Jezus zijn ogen ten hemel en bad:
“Heilige Vader,
bewaar in uw Naam hen die Gij Mij gegeven hebt,
opdat zij één mogen zijn zoals Wij.
Toen Ik bij hen was,
bewaarde Ik in uw Naam hen, die Gij Mij hebt gegeven.
Ik heb over hen gewaakt
en niemand van hen is verloren gegaan,
behalve de man des verderfs,
want de Schrift moest vervuld worden.
Maar nu kom Ik naar U toe
en nog in de wereld zeg Ik dit,
opdat zij mijn vreugde ten volle in zich zouden bezitten.
Ik heb hun uw woord meegedeeld,
maar de wereld heeft hen gehaat,
omdat zij niet van de wereld zijn,
zoals Ik niet van de wereld ben.
Ik bid niet dat Gij hen uit de wereld wegneemt,
maar dat Gij hen bewaart voor het kwaad.
Zij zijn niet van de wereld,
zoals Ik niet van de wereld ben.
Wijd hen U toe in de waarheid.
Uw woord is waarheid.
Zoals Gij Mij in de wereld gezonden hebt,
zo zend Ik hen in de wereld,
en omwille van hen wijd Ik Mij aan U,
opdat ook zij in de waarheid aan U toegewijd mogen zijn.”
