Op 6 januari 1997 riep de Paus-Johannes II de Dag van het Godgewijde Leven uit, met ingang van dat jaar te vieren op 2 februari, het feest van de Opdracht of Toewijding van Jezus aan God de Heer in de tempel. In zijn Boodschap zette hij de motieven uiteen voor deze jaarlijks terugkerende dag en de relatie met het feest van de Opdracht van Jezus in de tempel.De tekst van zijn Boodschap volgt hier:
Dierbare godgewijde mensen,
1. De op 2 februari voor de eerste maal gevierde Dag van het godgewijde leven is bedoeld als een middel om de gehele Kerk te brengen tot een steeds grotere hoogachting voor het getuigenis van mannen en vrouwen die besloten hebben Christus van meer nabij te volgen door het beoefenen van de evangelische raden.
Tegelijk is deze dag bedoeld als een goede gelegenheid voor de godgewijde personen om hun verbintenis te vernieuwen en hun overgave aan de Heer te verlevendigen.
De opdracht van het godgewijde leven in het heden en de toekomst van de kerk, nu aan de vooravond van het derde millennium, is niet alleen een zaak van mensen aan wie dit bijzondere charisma is geschonken, maar van de gehele christengemeenschap. In de vorig jaar verschenen postsynodale apostolische Exhortatie Vita Consecrata schreef ik: "Inderdaad staat het godgewijde leven in het hart van de kerk als een beslissend element voor haar zending, omdat het op duidelijke wijze het diepste wezen van de christelijke roeping openbaart en betekent, en daarnaast ook het streven van heel de kerk als bruid naar de vereniging met de éne Bruidegom" (1). Graag zou ik dan ook de godgewijde personen opnieuw willen opwekken om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien, vertrouwend op Gods trouw en de kracht van Zijn genade die tot het verrichten van steeds weer nieuwe wonderen in staat is: "U hebt niet alleen een roemrijke historie om aan terug te denken en over te spreken, maar ook een grote historie die nog geschreven moet worden! Kijkt naar de toekomst waarheen de Geest u zendt om door u nog steeds grote dingen tot stand te brengen" (2).
DE REDENEN VOOR EEN DAG VAN HET GODGEWIJDE LEVEN
2. Het doel van een dergelijke dag is drievoudig: allereerst beantwoordt de dag aan de innerlijke behoefte de Heer nog feestelijker te prijzen en Hem te danken voor het grote geschenk van het godgewijde leven. Dit immers verrijkt en verheugt de christelijke gemeenschap met de veelvoud van zijn charisma's en de vruchten van de stichting die uitgaat van de totale overgave van zoveel mensen aan het Rijk Gods. Wij mogen nooit vergeten dat het godgewijde leven niet in de eerste plaats de inzet is van mannen en vrouwen, maar een gave van omhoog, een initiatief van de Vader "die met een bijzondere liefde en omwille van een bijzondere opdracht zijn schepsel tot zich trekt" (3). Door deze bijzondere liefde wordt het hart van de geroepene ten diepste geraakt, als hij of zij door de heilige Geest bewogen wordt om in Christus' voetspoor te treden en Hem op bijzondere wijze te volgen door de evangelische raden van maagdelijkheid, armoede en gehoorzaamheid op te volgen. Welk een overweldigend geschenk!
"Wat zou de wereld zijn als er geen religieuzen waren?", vroeg de H.Theresia zich af (4). Het is een vraag die ons ertoe brengt zonder ophouden dank te brengen aan de Heer die door deze bijzondere gave van de Geest zijn kerk op haar moeizame weg door de wereld bezielt en ondersteunt.
3. Ten tweede wil deze dag de kennis en hoogachting voor het godgewijde leven bij het gehele volk van God bevorderen. Zoals het Tweede Vaticaans Concilie voorhield (5) en ikzelf in genoemde apostolische Exhortatie mocht benadrukken is het godgewijde leven "'een meer onmiddellijke navolging en een altijddurende uitbeelding in de kerk' van de levensvorm die Jezus, de hoogste geheiligde en de zendeling van de Vader voor zijn Rijk, heeft aangenomen en aan zijn volgelingen heeft voorgehouden" (6). Het godgewijde leven is zo op bijzondere en levende wijze herinnering aan het Zoonschap van Jezus die de Vader tot zijn enige liefde maakt - de maagdelijkheid van Jezus -, die al zijn rijkdom uitsluitend in Hem vindt - zijn armoede -, en voor wie de wil van de Vader 'de spijs' is die Hem voedt (7) - zijn gehoorzaamheid.
Deze levensvorm die Christus zelf op zich heeft genomen, en die op bijzondere wijze door de godgewijde personen tegenwoordig wordt gesteld, is van grote betekenis voor de kerk, die immers in ieder van haar leden geroepen is om op dezelfde wijze naar God als hun 'Al' te streven, en Christus in het licht en uit de kracht van de heilige Geest na te volgen.
Het leven van speciale toewijding aan God, in heel zijn bonte schakering, staat zo in dienst van de doopwijding van alle gelovigen. Wanneer de Kerk naar de gave van het godgewijde leven ziet, schouwt zij haar diepste roeping om alleen aan de Heer toe te behoren, verlangend in zijn ogen "een heerlijke bruid, zonder vlek of rimpel of fout, heilig en onbesmet" te zijn. (Ef 5, 27)
Zo is het begrijpelijk waarom aan deze levensvorm een speciale dag wordt gewijd, die immers ertoe bijdraagt dat de leden van het volk van God indringender en dieper over het godgewijde leven nadenken, en in zich opnemen wat dit te zeggen heeft.
4. De derde reden heeft rechtstreeks betrekking op de godgewijde personen. Ze worden uitgenodigd om gezamenlijk en feestelijk de wonderdaden te vieren die de Heer aan hen heeft verricht, om met de ogen van het geloof nog helderder de stralen van de goddelijke schoonheid waar te nemen die de Geest aan hun levensvorm heeft verleend, en om zich nog levendiger bewust te worden van hun onvervangbare opdracht in de kerk en in de wereld.
Godgewijde mensen, levend in een vaak hectische en verstrooiende wereld, vaak ook in beslag genomen door dringende verplichtingen, zullen door de viering van deze jaarlijks terugkerende gedenkdag gestimuleerd worden om naar de bronnen van hun roeping terug te keren, de balans op te maken van hun eigen leven, de inzet voor hun eigen toewijding te versterken. Zo kunnen zij voor de in allerlei situaties levende mannen en vrouwen van onze tijd met vreugde ervan getuigen dat de Heer de Liefde is die het hart van de mens kan verzadigen.
Het is werkelijk dringend noodzakelijk dat het godgewijde leven laat zien dat het 'vol is van vreugde en heilige Geest', dat het voortsnelt over de paden van de zending, dat het erkenning vindt door het levend getuigenis dat het geeft, want "de hedendaagse mens luistert liever naar getuigen dan naar meesters, of wanneer hij luistert naar meesters, dan komt dat, omdat het getuigen zijn" (8).
OP HET FEEST VAN MARIA LICHTMIS
5. De dag van het godgewijde leven wordt gevierd op de kerkelijke feestdag die eraan herinnert dat Maria en Jozef Jezus naar de tempel brachten "om Hem aan de Heer op te dragen". (Lc. 2, 22) In dit tafereel uit het Evangelie wordt het geheim onthuld van Christus, de gewijde van de Vader, die in de wereld is gekomen om getrouw Gods wil te vervullen (9). Simeon duidt Hem aan als "een licht dat voor de heidenen straalt" (Lc. 2, 32), en voorzegt met profetische woorden het verheven offer van Jezus aan de Vader en zijn uiteindelijke overwinning (10).
De opdracht van Jezus in de tempel is zo een welsprekende icoon van de totale overgave van het eigen leven door mensen die geroepen zijn om in de Kerk en in de wereld door middel van de evangelische raden, "de karakteristieke kenmerken van Jezus, die maagd was, arm en gehoorzaam, zichtbaar te maken" (11).
Maria is betrokken bij de opdracht van Christus
De Moedermaagd die Jezus naar de tempel brengt om Hem aan de Vader toe te wijden, is een treffend beeld van de kerk, die nog steeds haar zonen en dochters aan de hemelse Vader opdraagt, en hen zo verbindt met het éne offer van Christus dat grondslag en voorbeeld is van iedere toewijding aan God in de kerk.
Sinds enige tientallen jaren brengt het feest van 2 februari bijna spontaan talrijke leden van Instituten voor godgewijd leven en van Sociëteiten van apostolisch leven bijeen in de Kerk van Rome en in andere bisdommen rond de paus en de herders van de afzonderlijke bisdommen om tezamen, in gemeenschap met het gehele volk van God, te getuigen van de gave en verplichting van hun roeping, van de grote verscheidenheid aan charisma's in het godgewijde leven, en van hun speciale plaats in de gemeenschap der gelovigen.
Het is mijn wens dat dit gebeuren over de gehele kerk wordt uitgebreid opdat de viering van de Dag van het godgewijde leven hen die hun leven geheel aan God hebben toegewijd, samenbrengt met de andere gelovigen om in vereniging met de Maagd Maria de wondere daden te bezingen die de Heer in zo velen van zijn zonen en dochters verricht, en om zichtbaar te maken dat alle door Christus verlosten als bestemming hebben "een volk te zijn dat de Heer is toegewijd" (12).
VERHOOPTE VRUCHTEN VOOR DE ZENDING VAN DE GEHELE KERK
6. Dierbare broeders en zusters, terwijl ik de instelling van deze gedenkdag toevertrouw aan de moederlijke bescherming van Maria, wens ik van ganser harte dat hij rijke vrucht mag dragen voor de heiligheid en zending van de kerk. Met name moge hij bijdragen tot een grotere hoogachting in de christelijke gemeenschap voor de roeping tot het godgewijde leven, en prikkelen om de Heer met steeds grotere aandrang om roepingen te bidden, zodat op deze wijze onder jonge mensen en hun familie de edelmoedige bereidheid mag groeien om ze als een geschenk te aanvaarden. Dat zal het leven van de gehele kerk ten goede komen en de nieuwe evangelisatie kracht geven.
Ik vertrouw erop dat deze dag van gebed en bezinning de lokale kerken zal helpen de gave van het godgewijde leven in steeds hogere ere te houden, en zich te laten toetsen door wat het te zeggen heeft om een juiste en vruchtbare balans te vinden tussen actie en contemplatie, gebed en naastenliefde, betrokkenheid op het heden en uitzien naar de uiteindelijke voltooiing.
Moge de Maagd Maria die het hoge voorrecht had aan de Vader zijn eengeboren Zoon Jezus Christus als een zuivere en heilige offergave aan te bieden, voor ons verkrijgen dat wij altijd voor de grote werken die Hij nog steeds voor het welzijn van de kerk en de hele mensheid blijft verrichten, mogen openstaan en bereid zijn om ze aan ons te laten gebeuren.
Met deze gevoelens, en terwijl ik de godgewijde personen toewens dat zij met vreugde in hun roeping mogen volharden, schenk ik aan allen mijn Apostolische Zegen.
Vanuit het Vaticaan, 6 januari 1997
Paus Johannes Paulus II
1. Paus Johannes-Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over het gewijde leven en zijn zending in de Kerk en de wereld, Vita Consecrata [VC] (25 mrt 1996), 3
2. Ibid. 110
3. Ibid. 17
4. H. Teresia van Lisieux van het Kind Jezus, Livre de la vie. hfdst. 32, nr. 11
5. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21.11.964), 44
6. VC, 22
7. Vgl. Jo 4, 34
8. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 41
9. Vgl. Hebr 10, 5-7
10. Vgl. Lc 2, 32-35
11. VC, 1
12. Vgl. Dt 28, 9
.jpg)
