zaterdag 12 februari 2022

Kloosterhond doet mee met Gregoriaanse zangrepetitie!


In ons klooster vinden heel vaak zangregetities plaats want het Gregoriaans moet op het hoogst haalbare peil worden gezongen - Gregoriaans is gezongen gebed tot eer aan God en heil van mensen.

Soms repeteren we met alle zusters, soms alleen, maar ook in kleine groepjes. Bij zo'n repetitie met een klein groepje op een stil moment in de refter (eetzaal) deed zich deze week een merkwaardig incident voor dat we U niet willen onthouden.

We oefenden de gezangen van de 5e week die gedurende de daaropvolgende weekdagen in de H. Mis worden gezongen als er geen bijzondere gedachtenissen zijn, zie hierboven. We zongen onder meer bovenstaande introïtus, toen de kloosterhond, genaamd Dorien, zich vanuit de refterkeuken bij de zingende zusters voegde en steeds als de zusters gingen zingen een eigen geluid voortbracht, dat veel weg had van het huilen van een wolf - hoewel we de hond al vele jaren hebben wisten we niet dat dit geluid ook in het klankrepertoire van onze hond aanwezig was. Waren we stil, dan was Dorien stil, gingen we zingen, dan deed ze mee. 


Deze foto is niet goed, maar U ziet wel hoe de hond zich aansluit bij de aanwezige zusters. De hond zit op de zogenaamde Steen, dat is de centrale plaats in de refter van het klooster met de afbeelding van het H. Grafkruis waarvoor wij buigen en waarover wij bijvoorkeur niet lopen en waaronder zich zand uit het H. Land bevindt. Hoewel onze hond als ze zin heeft goedleers is, heeft ze zich deze gewoonte nog niet eigen gemaakt.

Hoewel wij vermoeden dat onze hond af en toe ook wel reden ziet om Gods schepping te loven, denken wij toch dat haar participatie aan de koorzang voornamelijk werd ingegeven door honger, want het was bijna etenstijd. Dorien is een Portugese zwerfhond met een p.t.s.s. (post traumatisch stresssyndroom). Ook dat weten we niet zeker maar vermoeden wij en (ook) daarom krijgt ze vaak haar zin. Ook omdat het gehuil nogal dominant was, hebben we de repetitie onderbroken voor het hondensouper. Daarna hoorden we alleen onszelf.

Hieronder een staatsieportret van de hond gemaakt door haar eerste baas waarop ze beter tot haar recht komt.