.
De
heiligen Agnes met het lam, Barbara met het torentje met drie vensters (waarin
ze werd opgesloten), Catharina met het zwaard en Dorothea met het korfje. De
kronen van de maagdelijkheid en de martelaarspalmen symboliseren de dubbele
overwinning op de wereld en de verleiding van het lichaam.
|
Maak u op in uw lieftalligheid en schoonheid, en schrijd gelukkig voorwaarts en heers.
(Uit: Romeins Brevier, Het Gemeenschappelijke van de Maagden, Responsorie 2, 1e Nocturne)
Velen kennen de heilige Barbara als behorend tot een groep van drie of vier jonge meisjes
(Virgines capitales): heilige maagden van de Kerk, die zich door een leven van godgewijde maagdelijkheid en tenslotte door het martelaarschap geheel en al aan Christus wilden binden.
De namen van andere maagden zijn ons uit het 1e Eucharistische Gebed (Canon Romanus) bekend: de Heiligen Agatha, Lucia, Agnes, Cæcilia en Anastasia. In het nieuwe kerkelijk jaar dat begon met de 1e zondag van de Advent is de H. Barbara de eerste ster aan de winterse hemel van de Kerk. Spoedig zullen de H. Lucia en de H. Odilia van de Elzas volgen.
In zijn lofrede op de heilige Barbara schrijft de H. Johannes van Damascus over het vuur van het geloof, dat elke duisternis van dwalingen met zijn licht in het volle licht plaatst:
Zodra een massa houtblokken op het vuur wordt geworpen, schiet bliksemsnel een grote vlam omhoog en verteert het ene houtblok na het andere. De plotselinge helderheid van het licht blijft de blik niet verborgen, en schittert reeds van ver. Zo is het ook met dit goddelijke vuur. Om het op de aarde te werpen, steeg de Heer zelf van de aarde omhoog. Dit vuur dringt door de Apostelen en hun opvolgers de harten van de mensen binnen… Tenminste bij hen, die gewillig, volgzaam en bereid zijn met ontvankelijk hart nieuwe mensen te worden, die Christus verwachtten, hun Schepper en Verlosser uit de boeien van de gevangenschap, die het vuur van de Geest bereidde en reinigde en hen maakte tot goddelijke en stralende mensen, vol van het zaligende licht..
Ook Barbara ontving het heldere licht van het geloof, plaatste het licht tegenover de duisternis en zag in hoe groot, hoe machtig en hoe zeer de kennis van God de dwaling van de duistere afgoderij te boven ging. Als een goede en vruchtbare akker nam zij het hemelse zaad op en bracht dertigvoudige, zestigvoudige en honderdvoudige vrucht voort.
Vergeet niet Barbaratakken af te snijden, want ,,Morgen is het Barbaradag," zegt de moeder tegen haar kinderen. ,,We moeten niet vergeten, Barbaratakken af te snijden." ,,Waarom doet men dat?" vragen de kinderen. Dan vertelt moeder: ,,De heilige Barbara heeft honderden jaren geleden in Nicomedia in Klein-Azië gewoond en moest als jong meisje sterven, omdat ze haar geloof niet wilde opgeven. Op Barbaradag denken wij aan dit dappere meisje en de mensen in de bergen hebben haar als schutspatrones gekozen!" ,,En de Barbaratakken?" vragen de kinderen nog een keer. ,,Het is een oud gebruik, takken van de kerseboom, de jasmijn of van de wilg af te snijden. De stelen worden dan schuin ingekerfd en in lauw water gezet. Als je om de twee dagen het water vernieuwt en de takken in een niet te warme kamer staan, bloeien ze met Kerstmis. Barabaradag is drie weken voor Kerstmis en zo lang hebben de takken nodig om in bloei te komen, daarom noemt men ze Barbaratakken." ,,Als het nu drie weken voor Kerstmis Martinusdag was, zouden ze waarschijnlijk Martinustakken heten!" zegt Martin, de jongste, nadenkend.
