Jakobus, zoon van Zebedeüs en broer van de apostel Johannes, werd in Betsaida geboren. Hij mocht getuige zijn van de belangrijkste wonderen van de Heer. Hij werd omstreeks het jaar 42 op last van Herodes ter dood gebracht. Sedert onheuglijke tijden wordt hij bijzonder vereerd in Compostela (Spanje), waar een basiliek aan hem is gewijd.
Uit een preek van de heilige Johannes Chrysostomus, bisschop van Constantinopel († 407), over het evangelie van Matteüs
Deelgenoten aan het lijden van Christus.
De zonen van Zebedeüs vallen Jezus lastig met de vraag: ‘Geef dat in uw glorie een van ons aan uw rechter- en de ander aan uw linkerhand mag zitten’ (Mc. 10, 37; vgl. Mt. 20-21). En zij dringen aan: ‘Zeg het ons!’ Wat antwoordt Hij? Hij maakt hun duidelijk dat zij niets geestelijks vragen, maar dat zij, als zij geweten hadden wat zij vroegen, het niet gewaagd zouden hebben iets dergelijks te vragen. Hij zegt: ‘Ge weet niet wat ge vraagt.’ Immers, hoe groot, hoe wonderlijk is dat en hoezeer gaat het zelfs de hemelse machten te boven! Vervolgens zegt Jezus: ‘Zijt ge in staat de beker te drinken die Ik drink, en met het doopsel gedoopt te worden waarmee Ik gedoopt word?’ Hij wil daarmee zeggen: ‘Gij hebt het met mij over eer en zegekransen, maar Ik heb het over strijd en lijden. Het is nu niet de tijd voor kransen en evenmin zal mijn roem nu daarin zichtbaar worden. Het heden is juist een tijd van moord, oorlog en gevaar.’
Zie eens met welke vragen Hij hen vermaant en nader tot zich brengt. Hij zegt niet: ‘Zijt ge in staat de dood te ondergaan? Zijt ge in staat uw bloed te vergieten?’ Maar wat zegt Hij? ‘Zijt ge in staat de beker te drinken?’ Dan gaat Hij verder: ‘Die Ik ga drinken.’ Hij voegt dit toe opdat zij door zich met Hem te verenigen, des te bereidwilliger zullen zijn dat alles te ondergaan. Dat noemt Hij dan weer een doopsel om aan te tonen dat de wereld een grote loutering zal ondergaan door wat er met Hem gebeurt. Zij zeggen tegen Hem: ‘Ja, dat kunnen wij.’ Bereidwillig beloven zij dit te doorstaan; zij weten echter niet wat ze zeggen, maar verwachten wel te verkrijgen wat ze vragen.
Wat zegt Hij nu? ‘De beker die Ik drink, zult gij drinken, en met het doopsel waarmee Ik gedoopt word, zult gij gedoopt worden.’ Hij voorspelt hun een groot goed: gij zult het martelaarschap waardig gekeurd worden en gij zult lijden wat Ik zal lijden. Door een gewelddadige dood zult gij uw leven beëindigen en daarin zult gij met Mij delen. ‘Het is echter niet aan Mij u te doen zitten aan mijn rechter- of linkerhand, omdat alleen zij dit verkrijgen voor wie mijn Vader dit heeft bereid.’ Nadat Hij hun gedachten op een hoger plan gebracht en hen tegen smart gewapend heeft, verbetert Hij hun vraag.
‘Toen werden de tien anderen kwaad op de beide broers’ (Mt. 10, 24). Ziet gij nu hoe onvolmaakt allen nog waren? Zowel degenen die zich boven de tien anderen willen verheffen, als degenen die de twee benijden. Toon mij echter eens wat er later met hen gebeurd is en ge zult zien dat zij dan van al dat soort hartstochten bevrijd zijn. Hoor dan hoe de apostel Johannes, degene dus die Jezus met bovenstaande vraag benaderde, overal aan Petrus de eerste plaats laat. Hij doet dat niet alleen wanneer Petrus tot het volk spreekt, maar ook als Petrus wonderen doet, zoals wij kunnen lezen in de Handelingen van de Apostelen. Jakobus op zijn beurt leefde niet lang meer na deze gebeurtenissen: hij werd vanaf het begin door een zo vurige ijver bezield en hij steeg met achterlating van het menselijke tot een zo grote hoogte dat hij spoedig gedood werd.
