De rol van vrouwen in het evangelie is heel onderscheiden. Er zijn vrouwen die Jezus volgen na genezen te zijn door Hem, zoals Maria Magdalena; er zijn rijke vrouwen die uit eigen middelen Zorgen voor Jezus en de twaalf apostelen op hun tocht (Lc. 8, 1 -3) Er zijn vrouwen die Jezus bedienen en ontvangen als hun gast zoals Martha (Jo. 12; Lc. 10) en de schoonmoeder van Simon Petrus; er zijn vrouwen die Jezus beschouwen, naar Hem luisteren en Hem zalven, zoals Maria ( Jo. 12,3; Mt. 26,6 - 13; Mc.14, 3 - 9); er zijn de vrouwen die naar het graf gingen en de vrouwen die klagend en wenend Jezus begeleiden op zijn kruisweg (Lc. 22, 26); er staan vrouwen naast het kruis van Jezus (Jo. 19, 25 - 27) en er is boven-al Onze Lieve Vrouw, Maria die met overtuiging haar “fiat” gesproken heeft om de Moeder van onze Heer te worden, zij die was uitverkoren boven alle schepselen.
Beuzelpraat?
Vrouwen worden in het evangelie niet altijd erg hoog aangeslagen door de mannen. Zij worden beschouwd als niet zo betrouwbaar, eenvoudig en van minder belang. Als de vrouwen die van het graf van Jezus terugkomen bijvoorbeeld, de boodschap van Zijn verrijzenis overbrengen, vinden de apostelen hun verhaal maar onzin, beuzelpraat, vrouwenpraat en zij geloofde hen niet, zoals St. Lucas in zijn evangelie zegt ( 24, 9 - 11); en de leerlingen op weg naar Emmaus zeggen tot de vreemdeling in hun midden: “Enkele vrouwen uit ons midden hebben ons in de war gebracht” (Lc. 24,22). Dat klinkt nogal neerbuigend.
Wijzen naar een ander of wijzen naar jezelf?
Maar om eerlijk te zijn: er is helemaal geen reden en niets waars in wat ze zeggen. Ze zouden daarentegen beter zichzelf zo beoordeeld hebben, want zij hadden niet veel betrouwbaarheid laten zien in tijden dat dat juist zo nodig was geweest: in de hof van Olijven en tijdens de kruisweg. Terwijl de vrouwen er waren, waren zij bevangen door schrik en angst.
Dus in de ogen van de mensen, van de mannen, worden de vrouwen gezien als zwak en klein, als kinderen; maar in werkelijkheid tonen ze geloof, hoop en liefde en innerlijke kracht. En zij weten en bidden samen met Maria:
“Mijn geest verheugt zich in God mijn redder, want Hij heeft op zijn eenvoudige, kleine dienstmaagd neergezien” (Lc. 1,47)
Herboren worden
Het is goed en van het grootste belang, dat wijzelf en iedere man en vrouw ons dat eigen maken in ons doen en laten: het geestelijk kindschap.
In het evangelie van Johannes vinden we het gesprek van Jezus met Nicodemus, een van de Joodse leiders, een man van groot gewicht, maar zo vol angst, dat hij Jezus alleen ’s nachts durft te ontmoeten. Hij volgde Jezus niet openlijk en bij Zijn begrafenis had hij een mengsel nodig van mirre en aloë van meer dan honderd pond - wat een geweldige hoeveelheid is - om Zijn geweten te kalmeren. Hij was geacht en werd als belangrijk gezien, maar in feite was hij een lafaard.
In dit gesprek met Nicodemus spreekt Jezus over opnieuw geboren worden van omhoog, van geboren worden uit de Geest, als een klein kind, dat alles heeft ontvangen en ontvangt van Zijn ouders, zelfs zijn leven ontvangt hij door hen. Wat Jezus aan deze belangrijke Nicodemus wil meegeven is dit:
Als je aan jezelf wordt overgelaten zul je sterven, ben je stervende, ben je verloren. Maar God heeft de wereld liefgehad en Hij heeft jou liefgehad en Zijn Zoon gezonden. Daarom kun je gered worden; Gods Zoon is de reden dat je eeuwig leven in volheid en geluk zult bezitten.
Vertrouw op Hem als een kind, als een vrouw
Vertrouw en steun dus niet op jezelf en op je eigen positie, je krachten, je intelligentie, je capaciteiten, maar vertrouw op Hem, helemaal, als een vrouw, als een kind op zijn Vader. Wandel in het licht.
Ja, de vrouwen in het evangelie vertegenwoordigen op een speciale wijze het contemplatieve element in de Kerk, omdat zij - ook al zijn hun taken, is hun rol onderling heel verschillend - een ding gemeen hebben: zij zijn werkelijk nederig, zij vertrouwen volledig op Jezus, onze Heer en onze Verlosser, hun wezen is geconcentreerd op Hem, wat zij ook doen: of zij Hem dienen als hun gast, beschouwen en contempleren, Hem zalven, wenen over wat Hem treft of gewoon bij Hem zijn.
Dat is wat de belangrijke Nicodemus moet leren, dat is ook waar wij om mogen vragen als een genade: dat we inderdaad meer en meer ons echt klein en nederig mogen voelen en in alles op God mogen vertrouwen, dat we van Hem alles mogen verwachten, want dat is een noodzakelijke voorwaarde voor ieder echt christelijk leven.
Elkaar aanvullend
Niet wij zijn de makers van het leven, maar Hij is de gever van alle werkelijke leven en van alles dat goed is.
Er zijn verschillende roepingen en bedieningen in de Kerk. Die mogen we niet zien als hoger en lager, maar als elkaar aanvullend, ieder vanuit zijn eigen zending. Maar aan niemand wordt de mogelijkheid en de roeping onthouden zichzelf helemaal aan Christus te geven.
Met dank overgenomen van de eigen website van Mgr. Hendriks arsacal.nl
