Een noveen (afgeleid uit het Latijnse cijfer novem, negen) is een periode van negen dagen, waarin men tot God bidt om een bijzondere gunst te verkrijgen of zich. in gebed voorbereidt op een groot feest.
Bekend is de Pinksternoveen, die vanaf Vrijdag na Hemelvaart gehouden wordt ter voorbereiding op het Pinksterfeest in navolging van Maria en de Apostelen (Hand.I : 4-14). Het gebruik om „9” dagen te bidden is door de Christenen al vroeg overgenomen van de heidenen, die na een begrafenis gewoon waren een rouwnoveen te houden.
Het gebruik kan zijn oorsprong vinden in een vroeg Grieks en Romeins gebruik dat door families werd uitgevoerd, bestaande uit negen dagen rouw na de dood van een geliefde, gevolgd door een feest, dat oorspronkelijk katholieke schrijvers zoals St. Augustinus ertoe bracht , Pseudo-Alcuin en John Beleth om christenen te waarschuwen de gewoonte niet te volgen.
Na verloop van tijd begonnen de vroege chrisyttenen novenen te associëren met christelijke thema's zoals de negen maanden die Jezus in de baarmoeder doorbracht, het opgeven van zijn geest op het negende uur en de gebeurtenis die plaatsvond in de bovenkamer met twaalf apostelen en de Heilige Maagd Maria toen ze negen dagen lang baden totdat de Heilige Geest neerdaalde op het Pinksterfeest . In het Nieuwe Testament wordt deze bijbelse gebeurtenis vaak geciteerd uit Handelingen van de Apostelen , 1:12 - 2: 5. De kerkvaders gaven ook een speciale betekenis aan het getal negen, omdat ze het zagen als symbolisch voor de onvolmaakte mens die zich in gebed tot God wendt (vanwege de nabijheid van het getal tien, symbolisch voor volmaaktheid en God).
De praktijk van de noveen groeide in de middeleeuwen en omvatte negen dagen lang vrome gebeden vóór een feest ter ere van een heilige die op een liturgische kalender is geïdentificeerd. Tegen de 11e eeuw was de noveenpraktijk een middel geworden in het christendom om te bidden om geestelijke of persoonlijke gunst te smeken via een heilige, zoals de Maagd Maria. Na het Reformatie- en Contrareformatietijdperk keurde de Katholieke Kerk formeel noveen goed, met name door de pauselijke goedkeuring van een groot aantal noveen door paus Pius IX .
In de rooms-katholieke traditie zijn er drie erkende categorieën van noveen, hoewel dit onderscheid niet exclusief is:1. Rouw, voor of ne een begrafenis;
2. Ter voorbereiding op een kerkfeest; de herziene Enchiridion Indulgentiarum wijst toegeeflijke noveen toe aan bepaalde feesten: 'Een gedeeltelijke aflaat wordt verleend aan de gelovigen, die vroom deelnemen aan de vrome oefeningen van een openbare noveen vóór het feest van Kerstmis of Pinksteren of de Onbevlekte Ontvangenis van de Heilige Maagd Maria."
3. Voorbede (voor een bepaald intentie).
Novenen kunnen worden verricht in de kerk, thuis of waar dan ook waar plechtige gebeden gepast zijn. Soms wordt er aan het begin van de noveen een speciale noveenkaars aangestoken die gedurende de negen dagen van gebed brandt.
Het eerste hoofdstuk van de Algemene Beginselen van Sacrosanctum Concilium , # 13, van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) schrijft over de plaats van jey noveen in de christelijke vroomheid: Devoties moeten zo worden opgesteld dat ze in harmonie zijn met de liturgische seizoenen, in overeenstemming zijn met de heilige liturgie, er op de een of andere manier van zijn afgeleid en de mensen ernaartoe leiden.
wij bidden dit jaar dat Odilia onze voorspreker is in inzicht in het belang van vrede overal tussen landen, tussen mensen en in onszelf.
