Maria, de Moeder van het Kind van Bethlehem en de Moeder onder het Kruis, omvat ons steeds met moederlijke trouw. Zij kan ons laten zien hoe men stil kan zijn. Door deze zuivere, deemoedige stilte was Zij voor God ontvankelijk.
Haar hart lijkt op een bewegingloze zeespiegel, rustend in zich zelf, omdat Zij God kent. Als we naar haar kijken, helpt dat ons het beschouwende leven te begrijpen. Niet alleen het kijken naar Maria zoals Zij op aarde was, maar ook zoals Zij nu in de hemelse heerlijkheid leeft. Als de stille weerklank van de verheerlijkte en verheven Heer, die aan der Rechterhand van de Vader zit. Hem wil Zij slechts. Dat Hij verheerlijkt en bemind mag worden. Zij wil niets voor zichzelf. Alle verering die men haar schenkt, neemt Zij liefdevol in ontvangst met het oog op Hem die ook in zijn Moeder moet worden geëerd. Zij is in het diepst van haar wezen zo stil, zoals alleen de grote, zuivere, zelfvergeten liefde het kan zijn. Zij wil ons in haar stilte binnenleiden, in de diepe wijsheid van haar stilheid. Als ik mijn blik naar haar richt, begrijp ik wat ik nodig heb…
De woorden die de evangelisten van haar hebben opgetekend zijn gering in aantal, maar ze zijn kostbaar en wegen dóór.
Dat getuigt ook Zr. Theresia Benedicta van het Kruis OCD (Edith Stein, 1891-1942): Voor 16 juli 1940, hoogfeest van O.L.Vrouw van de Berg Karmel, schreef Edith Stein een toespraak voor Zuster Miriam van de Kleine H. Theresia, die op die dag haar tijdelijke professie zou doen. Daar staat: “Es sind uns von der allerseligsten Jungfrau nur wenige kurze Worte im Evangelium überliefert. Aber diese wenigen Worte sind wie schwere Körner lauteren Goldes. Wenn sie in der Glut liebender Betrachtung schmelzen, werden sie überfliessend hinreichen um unser ganzes Leben in Leuchtenden Goldglanz zu tauchen”.
In onze opgang naar Kerstmis overwegen we met Maria het mysterie van de Menswording van God.
