Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Hebdomada XIV per annum feria II Unusquisque quærat quod omnibus utile est, non suum ipsius. Eenieder zoeke, wat voor állen nuttig is.

Lectio altera

Ex Epístola sancti Cleméntis papæ Primi ad Corínthios

(Nn. 46, 2 — 47, 4; 48, 1-6: Funk 1, 119-123)

Unusquisque quærat quod omnibus utile est, non suum ipsius

Scriptum est: Sanctis vos adiúngite, quia qui illis adhærent, sanctificabúntur. Et rursus in álio loco: Cum viro innocénte ínnocens eris et cum elécto eléctus eris, et cum pervérso pervertéris. Quare innocéntibus et iustis iungámus nos; ii enim sunt elécti Dei. Cur inter vos sunt contentiónes, iræ, dissensiónes, schísmata et bellum? Nonne unum Deum habémus et unum Christum et unum Spíritum grátiæ super nos effúsum, et una vocátio est in Christo? Cur divéllimus et discérpimus membra Christi et contra próprium corpus seditiónem movémus, eóque vesániæ devenímus, ut álios aliórum membra esse obliviscámur?

Recordámini verbórum Iesu Dómini nostri. Dixit enim: Væ hómini illi! Bonum erat ei, si natus non fuísset, quam ut unum ex eléctis meis scandalizáret; mélius erat ut ei mola circumponerétur et demergerétur in mare, quam ut unum de eléctis meis pervérteret. Schisma vestrum multos pervértit, multos in ánimi deiectiónem, multos in vacillatiónem, omnes nos in tristítiam coniécit, nos omnes mæróre affécit; et adhuc sedítio vestra persístit.

Epístolam beáti Pauli apóstoli in manus súmite. Quid primum vobis in princípio Evangélii scripsit? Certe divínitus inspirátus de seípso, de Cepha et Apóllo ad vos lítteras dedit, quia étiam tum inter vos factiónes et pártium stúdia fuérunt. Sed fáctio ista minus vobis íntulit peccátum; inclinabímini enim in Apóstolos præcláro testimónio célebres et in virum ab illis probátum.

Auferámus ígitur hoc celériter; pédibus Dómini advolvámur et flentes supplíciter implorémus eum, ut propítius factus nobis reconciliétur et in prístinam nostram decóram et castam fratérni amóris conversatiónem nos restítuat. Hæc enim porta iustítiæ est ad vitam apérta, sicut scriptum est: Aperíte mihi portas iustítiæ; ingréssus in eas confitébor Dómino: hæc porta Dómini, iusti intrábunt in eam. Cum ígitur multæ portæ apértæ sint ea, quæ est iustítiæ, éadem et in Christo est; beáti omnes qui in eam intrárunt et iter suum in sanctitáte et iustítia direxérunt, ómnia imperturbáte peragéntes. Sit áliquis fidélis, sit potens in enarránda cognitióne, sit sápiens in sermónum diiudicatióne, sit castus in opéribus; tanto humílior esse debet, quanto maior esse vidétur, et quærere debet quod ómnibus útile est, non suum ipsíus.

Tweede lezing

Uit de ‘Brief aan de Corinthiërs’, van de heilige paus Clemens I

(Nn. 46, 2 — 47, 4; 48, 1-6: Funk 1, 119-123)

Eenieder zoeke, wat voor állen nuttig is

Er staat geschreven: Verenigt u met de heiligen, want wie met hen verbonden zijn, zullen geheiligd worden. En weer op een andere plaats: Met een onschuldig man zult ge onschuldig zijn en met een uitverkorene zult ge uitverkoren zijn, maar met de verkeerde zult ge verkeerd worden. Laten we daarom ons bij de onschuldigen en rechtvaardigen aansluiten; want zij zijn die uitverkorenen Gods. Waarom heerst er onder u twist, toorn, onenigheid, scheuring en strijd? Hebben wij dan niet allen één Heer en één Christus en één Geest der genade die over ons werd uitgestort, en één roeping in Christus? Waarom scheuren en rukken wij de ledematen van Christus uiteen en staan we op tegen ons eigen Lichaam, en zijn wij tot zo grote waanzin gekomen, dat wij vergeten zijn elkanders ledenmaten te zijn?

Herinnert u de woorden van onze Heer Jezus: Wee die mens! Het zou beter voor hem zijn, als hij niet geboren was, dan dat hij een van mijn uitverkorenen ergernis gaf; het was beter voor hem met een molensteen om de hals in de diepte van de zee te worden geworpen dan een van mijn uitverkorenen te bederven. Uw scheuring heeft al velen bedorven, velen ontmoedigd, velen aan het wankelen gebracht, ons allen droefheid en smart bezorgd; en nog duurt uw opstandigheid voort.

Neemt eens de Brief van de heilige Apostel Paulus ter hand. Wat is het eerste, dat hij schreef bij de aanvang van zijn Evangelie-prediking. Ongetwijfeld door God geïnspireerd schreef hij u over zichzelf, over Kephas en Apollo, omdat er toen zelfs al neigingen bestonden tot partij-vorming. Maar die partijvorming bracht u tot een geringe zonde want gij wendet u toen tot Apostelen die een schoon getuigenis verworven hadden en tot een man, die door hen was beproefd.

Laten we dit alles snel uit de weg ruimen. Laten we ons aan de voeten van de Heer neerwerpen en Hem onder tranen smeken, dat Hij zich weer genadig met ons moge verzoenen en ons weer herstellen in onze vroegere eerzame wandel en zuivere broederlijke omgang. Want dát is de poort der gerechtigheid, geopend naar het leven, zoals er geschreven staat: Opent voor mij de poorten der gerechtigheid; ik wil er doorheen om Jahweh te danken; dat is de poort des Heren, de rechtvaardigen zullen er binnengaan. Hoewel er dus veel poorten openstaan, die van de gerechtigheid is in Christus. Zalig allen, die déze binnengaan en hun weg gaan in heiligheid en gerechtigheid, alles onverstoorbaar volbrengend. Ook als iemand gelovig is, bij machte om zijn kennis mee te delen, wijs bij het onderscheiden van hetgeen er gezegd is, rein in zijn werken – des te nederiger moet hij dan zijn naarmate hij groter schijnt te zijn; hij moet wat voor allen nuttig is, zoeken en niet zijn eigen nut.