Jean Baptiste Marie Vianney 1786-1859
DE ERNSTIGE GEVOLGEN VAN DE EIGENLIEFDE
Zie, mijn kinderen, buiten God is er niets dat houvast biedt, niets bestendigs, niets, helemaal niets. Het leven gaat voorbij, het geluk brokkelt af, ziekte tast de gezondheid aan, of een goede naam wordt door hatelijkheden aangetast… Ons leven wordt meegenomen als door de wind.. Alles gaat met grote spoed voorbij. Alles volgt razend snel op elkaar…
O mijn God, o God, wat zijn daarom zij te beklagen die met hun hart aan deze dingen hangen.. Ze hangen hieraan omdat ze zich zelf te zeer beminnen. Maar zij beminnen zich zelf niet met een verstandige liefde. Zij beminnen zich met een werelds georiënteerde eigenliefde, doordat zij zichzelf en de geschapen dingen meer zoeken dan God. Daarom zijn zij nooit tevreden, nooit rustig, maar altijd in onrust, steeds gekweld en overstuur.
Zie, mijn kinderen, de goede christen berijdt de wagen van zijn aardse leven in een prachtig versierde triomfwagen. Deze wordt door de engelen getrokken en de Heer zelf bestuurt deze. De arme zondaar is echter aan de wagen van zijn leven vastgebonden en de duivel zit erop, die met harde zweepslagen deze wagen aandrijft.
