Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Die 21 septembris S. Matthæi, Apostoli en EvangelistæVidit eum Iesus miserando atque eligendo. Jezus’ blik betekende barmhartigheid en uitverkiezing.

  

Festum

Plaatje

Lectio altera

   Ex Homilíis sancti Bedæ Venerábilis presbýteri

   (Hom. 21: CCL 122, 149-151)

Vidit eum Iesus miserando atque eligendo

Vidit Iesus hóminem sedéntem in telóneo Matthæum nómine, et ait illi: Séquere me. Vidit autem non tam corpórei intúitus quam intérnæ miseratiónis aspéctibus. Vidit publicánum et, quia miserándo atque eligéndo vidit, ait illi: Séquere me. Séquere autem dixit imitáre; séquere dixit non tam incéssu pedum quam exsecutióne morum. Qui enim dicit se in Christo manére debet sicut ille ambulávit et ipse ambuláre.

Et surgens, inquit, secútus est eum. Non est mirándum quod publicánus ad primam Dómini iubéntis vocem terréna quæ curábat lucra relíquerit opibúsque negléctis illíus comitátui quem nihil divitiárum habére cernébat adhæserit. Ipse enim Dóminus qui eum foris verbo vocávit, intus invisíbili instínctu ut sequerétur edócuit, infúndens menti illíus lumen grátiæ spiritális qua intellégeret quia is qui a temporálibus avocábat in terris, incorruptíbiles in cælis dare thesáuros valéret.

Et factum est discumbénte eo in domo, ecce multi publicáni et peccatóres veniéntes discumbébant cum Iesu et discípulis eius. Uníus publicáni convérsio multis exémplum pæniténtiæ et indulgéntiæ publicánis ac peccatóribus tríbuit. Et pulchro veróque præságio qui apóstolus et doctor géntium erat futúrus, in prima sua conversatióne peccántium post se gregem trahit ad salútem, officiúmque evangelizándi quod proficiénte mérito virtútum erat expletúrus, a primis iam fídei suæ rudiméntis íncipit. Porro si altióre intelléctu quæ gesta sunt indagáre cúpimus, non tantum in domo sua terréstri convívium Dómino corporále exhíbuit, sed multo grátius illi convívium in domo péctoris sui per fidem ac dilectiónem parávit, ipso attestánte qui ait: Ecce ego sto ad óstium et pulso; si quis audíerit vocem meam et aperúerit iánuam, intrábo ad illum et cenábo cum illo et ipse mecum.

Audíta autem voce eius, iánuam ut recipiátur aperímus quando illíus sive secrétis seu apértis admonitiónibus libénter assénsum præbémus et his quæ faciénda cognóvimus perficiéndis óperam damus. Intrat vero ut et ille nobíscum et nos cum illo cenémus, quia in córdibus electórum per amóris sui grátiam inhábitat ut et ea semper luce suæ præséntiæ refíciat quátenus ad supérna desidéria magis magísque profíciant et stúdiis eórum cæléstibus quasi gratíssimis dápibus ipse pascátur.

Tweede lezing

Uit een preek van de heilige Beda de Eerbiedwaardige († 735)

(Hom. 21: CCL 122, 149-151)

Jezus’ blik betekende barmhartigheid en uitverkiezing.

‘Jezus zag iemand aan het tolhuis zitten die Matteüs heette, en Hij zei tot hem: Volg mij’ (Mt. 9, 9). Hij zag hem niet zozeer met de ogen van het lichaam, als wel met zijn innerlijke blik van barmhartigheid. Hij zag de tollenaar en omdat dit zien barmhartigheid en uitverkiezing betekende, zei Hij tot hem: ‘Volg mij.’ Met ‘volgen’ bedoelde Hij ‘navolgen’, dat wil zeggen: niet zozeer op de voet volgen als wel Christus daadwerkelijk volgen in wijze van leven. Immers ‘wie aanspraak maakt op verbondenheid met Christus, moet leven juist zoals Hij geleefd heeft’ (1 Joh. 2, 6).

‘Hij stond op en volgde Hem.’ Het hoeft ons niet te verwonderen dat de tollenaar al op het eerste bevel van de Heer het aardse gewin dat hij tot dan toe nastreefde, achter zich liet. Hij bekommerde zich niet meer om zijn bezit en sloot zich aan bij het gezelschap van Hem die klaarblijkelijk geen enkele rijkdom bezat. Dit is niet te verwonderen, want de Heer die hem uiterlijk riep door zijn woord, had hem innerlijk door een onzichtbare drang geleerd Hem te volgen. Hij had het licht van zijn geestelijke genade in hem laten schijnen, zodat Matteüs begreep dat degene die hem op aarde wegriep van tijdelijke dingen, de macht had om hem in de hemel een onvergankelijke schat te verlenen.

‘Terwijl hij nu in diens woning aan tafel aanlag, kwamen ook vele tollenaars en zondaars met Jezus en zijn leerlingen aanliggen’ (Mt. 9, 10). De bekering van één enkele tollenaar was voor veel tollenaars en zondaars een voorbeeld van berouw en vergeving. Wat hier gebeurde, was een treffend voorteken. Hij die eens apostel en leraar van de heidenen zou zijn, trok in het eerste ogenblik van zijn bekering een menigte zondaars achter zich aan op de weg van het heil. De taak van de verkondiging die hij zou vervullen dank zij een gestadige groei in deugden, nam hij al op zich vanaf het eerste begin van zijn geloof. Laten we trachten nog dieper door te dringen in wat daar gebeurde. Matteüs richtte niet alleen in zijn aardse huis een stoffelijk maal aan voor de Heer, maar een veel aangenamere maaltijd bereidde hij Hem in de woning van zijn hart door zijn geloof en zijn liefde. Jezus zelf getuigt hiervan: ‘Zie, Ik sta voor de deur en Ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij’ (Apok. 3, 20).

Wij horen zijn stem en openen de deur om Hem te ontvangen, als we gaarne luisteren naar zijn stille of openlijke vermaningen en ons best doen om te volbrengen wat wij als onze taak kennen. Dan komt Hij binnen om maaltijd te houden, Hij met ons en wij met Hem, want door de genade van zijn liefde woont Hij in het hart van zijn uitverkorenen. Zo verkwikt Hij hen zonder ophouden met het licht van zijn aanwezigheid, opdat zij meer en meer voortgang maken in hun verlangen naar wat boven is. En hun ijver voor de hemelse dingen is voor Hem als het ware een aangename spijs waarmee Hij zich voedt.