Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Hebdomada XXV per annum feria VI S Augustinus Omnes boni pastores in uno pastore sunt. Alle goede herders zijn verenigd in één Herder.

   Lectio altera

   Ex Sermóne sancti Augustíni epíscopi De pastóribus

   (Sermo 46, 29-30: CCL 41, 555-557)

Omnes boni pastores in uno pastore sunt

Pascit ergo te Christus cum iudício, discérnit oves suas ab óvibus non suis. Quæ sunt oves meæ, inquit, áudiunt vocem meam et sequúntur me.

Hic invénio omnes pastóres bonos in uno pastóre. Non enim boni pastóres desunt, sed in uno sunt. Multi sunt, qui divísi sunt. Hic unus prædicátur, quia únitas commendátur. Neque enim vere modo ídeo tacéntur pastóres, et dícitur pastor, quia non invénit Dóminus cui comméndet oves suas. Tunc autem ídeo commendávit, quia Petrum invénit. Immo vero et in ipso Petro unitátem commendávit. Multi erant Apóstoli et uni dícitur: Pasce oves meas. Absit ut desint modo boni pastóres, absit a nobis ut desint, absit a misericórdia ipsíus, ut non eos gignat atque constítuat.

Utique si sunt bonæ oves, sunt et boni pastóres, nam de bonis óvibus fiunt boni pastóres. Sed omnes boni pastóres in uno sunt, unum sunt. Illi pascant, Christus pascit. Non enim vocem suam dicunt amíci sponsi, sed gáudio gaudent propter vocem sponsi. Ideo ergo ipse pascit, cum ipsi pascunt; et dicit: «Ego pasco», quia in illis vox ipsíus, in illis cáritas ipsíus. Nam et ipsum Petrum, cui commendábat oves suas quasi alter álteri, unum secum fácere volébat et sic ei oves commendáre, ut esset ille caput, ille figúram córporis portáret, id est Ecclésiæ, et tamquam sponsus et sponsa essent duo in carne una.

Proínde ut oves commendáret, quid ei prius dicit, ne illi tamquam álteri commendáret? Petre, amas me? Et respóndit: Amo. Et íterum: Amas me? Et respóndit: Amo. Et tértio: Amas me? Et respóndit: Amo. Confírmat caritátem, ut consólidet unitátem. Ipse ergo pascit unus in his, et hi in uno.

Et tacétur de pastóribus, sed non tacétur. Gloriántur pastóres, sed qui gloriátur, in Dómino gloriétur. Hoc est Christum páscere, hoc est Christo páscere, hoc est in Christo páscere, præter Christum sibi non páscere. Neque enim vere inópia pastórum, tamquam ista futúra mala témpora Prophéta prædicáret, dixit: Ego pascam oves meas, non hábeo cui comméndem. Etiam cum ipse Petrus erat et cum adhuc ipsi Apóstoli erant in hac carne et in hac vita, tunc ait ille unus, in quo uno omnes unum: Hábeo álias oves, quæ non sunt de hoc ovíli; opórtet me et eas addúcere, ut sit unus grex et unus pastor.

Sint ergo omnes in pastóre uno, et dicant vocem pastóris unam, quam áudiant oves, et sequántur pastórem suum, et non illum aut illum, sed unum. Et omnes in illo unam vocem dicant, divérsas voces non hábeant. Obsecro vos, fratres, ut idípsum dicátis omnes, et non sint in vobis schísmata. Hanc vocem eliquátam ab omni schísmate, purgátam ab omni hærese, áudiant oves et sequántur pastórem suum dicéntem: Quæ sunt oves meæ, vocem meam áudiunt et sequúntur me

Tweede lezing

Preek over ‘De herders’, van de H. Augustinus, bisschop

   (Sermo 46, 29-30: CCL 41, 555-557)

   Alle goede herders zijn verenigd in één Herder

 Christus dus weidt u zoals het behoort; Hij onderscheidt zijn eigen schapen van vreemde. Mijn schapen luisteren naar mijn stem en volgen Mij.

Hier vind ik alle goede herders verenigd in één herder. Want goede herders ontbreken niet, maar zij zijn in die ene. Er zijn er velen, die verdeeld zijn. Deze Ene wordt gepredikt, omdat de eenheid wordt aanbevolen. Want de herders worden hier zeker niet daarom verzwegen en wordt er gesproken over één herder, omdat de Heer niemand zou kunnen vinden aan wie Hij zijn schapen zou kunnen toevertrouwen. Maar Hij beval die ene aan, omdat Hij Petrus vond. Want juist in die Petrus beval Hij die eenheid aan. Er waren veel Apostelen en toch zegt Hij tot die éne: Weid mijn schapen. Er is dus geen sprake van, dat er geen goede herders zouden zijn; dat mogen wij niet denken; dat zou in strijd zijn met zijn barmhartigheid, als Hij geen goede herders zou verwekken en aanstellen.

Waarlijk, als er goede schapen zijn, zijn er ook goede herders, want uit goede schapen komen goede herders voort. Maar alle goede herders zijn in één verenigd, vormen een eenheid. Zij mogen al weiden, eigenlijk weidt Christus. Want de vrienden van de bruidegom zeggen niet: ‘dat is mijn stem’, maar zij verheugen zich zeer om de stem van de bruidegom. Daarom weidt Hij zelf, terwijl die anderen weiden. Hij zegt: ‘Ik weid’, omdat in die anderen zijn stem klinkt en zijn liefde aanwezig is. Want ook Petrus aan wie Hij zijn schapen aanbeval, als de een aan de ander, wilde Hij één met Zichzelf maken en hem zo zijn schapen aanbevelen, zodat Hij zelf het hoofd zou zijn, de ander (Petrus) het beeld van het lichaam zou dragen, dit is: van de Kerk, en zo als bruidegom en bruid één vlees zouden zijn.

Daarom, wat zei Christus eerst voordat Hij Petrus zijn schapen toevertrouwde, om ze niet aan hem als aan een ander toe te vertrouwen? Petrus, bemint gij Mij? En hij antwoordde: Ja, Heer. En wederom: Bemint gij Mij? En hij antwoordde: Ja, Heer. En voor de derde maal: Bemint gij Mij? En hij antwoordde: Ja, Heer. Hij bevestigt zijn liefde om de eenheid te bevestigen. Hij dus weidt als de éne onder hen en zij weiden in die éne.

Over de herders wordt gezwegen, maar er wordt niet helemaal gezwegen. De herders beroemen zich, maar als iemand wil roemen, laat hem dan roemen op de Heer. Dát is Christus weiden, dát voor Christus weiden, dát in Christus weiden; buiten Christus niet zichzelf weiden. Want eigenlijk is er geen tekort aan herders, alsof de Profeet dat zou voorspeld hebben over de toekomstige slechte tijden met de woorden:  Ik zal mijn schapen weiden. Ik heb niemand aan wie Ik ze kan toevertrouwen. Zelfs wanneer Petrus nog in leven was en ook de andere apostelen dit waren, dan zou nog die éne zeggen, in Wie allen één zijn: Ik heb nog andere schapen, die niet uit deze schaapstal zijn; ook die moet Ik leiden, opdat het worde: één kudde en één herder.

Mogen dus allen verenigd zijn in de éne herder en de ene naam noemen van de herder, die de schapen verstaan om zo hun herder te kunnen volgen, niet deze of gene, maar die ene herder. Laten allen in Hem die éne naam noemen en geen verschillende namen. Ik bezweer u, broeders, weest allen eensgezind en laat er geen verdeeldheid onder u zijn. Laten de schapen deze stem horen, die vrij is van alle verdeeldheid, gezuiverd van alle afscheiding en hun herder volgen, die zegt: zij, die mijn schapen zijn, luisteren naar mijn stem en volgen Mij.