Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada III Temporis Paschalis Feria III Cantemus Domino canticum caritatis Laten wij voor de Heer een lied van liefde zingen.

 Ad Officium lectionis

c

Lectio altera

Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi

(Sermo 34, 1-3. 5-6: CCL 41, 424-426)

Cantemus Domino canticum caritatis

Cantáte Dómino cánticum novum, laus eius in ecclésia sanctórum.

Admóniti sumus cantáre Dómino cánticum novum. Homo novus novit cánticum novum. Cánticum res est hilaritátis, et, si diligéntius considerémus, res est amóris. Qui ergo novit novam vitam amáre, novit cánticum novum cantáre. Quæ sit ergo vita nova, commonéndi sumus propter cánticum novum. Ad unum enim regnum pértinent ómnia, homo novus, cánticum novum, testaméntum novum. Ergo homo novus et cantábit cánticum novum et pertinébit ad testaméntum novum.

Nemo est qui non amet, sed quæritur quid amet. Non ergo admonémur ut non amémus, sed ut eligámus quid amémus. Sed quid elígimus, nisi prius eligámur? Quia nec dilígimus, nisi prius diligámur. Ioánnem apóstolum audíte: Nos dilígimus, quia ipse prior diléxit nos. Quære unde hómini dilígere Deum, nec invénies omníno, nisi quia prior illum diléxit Deus. Dedit se ipsum quem diléximus, dedit unde diligerémus. Quid enim dedit unde diligerémus, apértius audíte per apóstolum Paulum: Cáritas, inquit, Dei diffúsa est in córdibus nostris. Unde? Num forte a nobis? Non. Ergo unde? Per Spíritum Sanctum, qui datus est nobis.

Habéntes ergo tantam fidúciam, amémus Deum de Deo. Audíte apértius ipsum Ioánnem: Deus cáritas est, et qui manet in caritáte, in Deo manet, et Deus in illo manet. Parum est dícere: Cáritas ex Deo est. Quis nostrum audéret dícere quod dictum est: Deus cáritas est? Dixit qui nóverat quod habébat.

Deus nobis compéndio se offert. Clamat nobis: Amáte me, et habébitis me, quia nec potéstis amáre me, nisi habuéritis me.

O fratres, o fílii, o cathólica gérmina, o sancta et supérna sémina, o in Christo regeneráti et désuper nati, audíte me, immo per me: Cantáte Dómino cánticum novum. Ecce, inquis, canto. Cantas, plane cantas, áudio. Sed contra linguam testimónium non dicat vita.

Cantáte vócibus, cantáte córdibus, cantáte óribus, cantáte móribus: Cantáte Dómino cánticum novum. Quæritis quid decantétis de illo quem amátis? Sine dúbio de illo quem amas cantáre vis. Laudes eius quæris quas cantes? Audístis: Cantáte Dómino cánticum novum. Laudes quæritis? Laus eius in ecclésia sanctórum. Laus cantándi est ipse cantátor.

Laudes vultis dícere Deo? Vos estóte quod dicátis. Laus ipsíus estis, si bene vivátis.

Tweede lezing

Uit de Preken van de H. Augustinus, bisschop

(Sermo 34, 1-3. 5-6: CCL 41, 424-426)

Laten wij voor de Heer een lied van liefde zingen

Zingt de Heer een nieuw lied, zijn lof in de vergadering der heiligen.

Wij worden aangemaand een nieuw lied te zingen voor de Heer. De nieuwe mens kent een nieuw lied. Een lied is een teken van vreugde, en als wij wat nauwkeuriger toekijken, een teken van liefde. Wie dus van een nieuw leven weet te houden, zal ook houden van een nieuw lied. Wat nu dat nieuwe leven is, daar worden wij over ingelicht door dat nieuwe lied. Want tot één rijk behoren al deze dingen: een nieuwe mens, een nieuw lied, een nieuw testament. Zo zal dus de nieuwe mens ook een nieuw lied zingen en zal hij behoren tot een nieuw testament.

Er is niemand die niet bemint, maar de vraag is, wát hij bemint. Wij worden dus niet aangespoord niet te beminnen, maar om uit te kiezen wát wij zullen beminnen. Maar wat zullen wij kiezen, als wij niet zelf eerst gekozen worden? Omdat wij ook niet beminnen, als wij niet zelf eerst bemind worden. Luistert naar de apostel Johannes: Wij beminnen, omdat Hij ons het eerst heeft liefgehad. Ga eens na, waarom het een mens gegeven is God te beminnen: ge zult het niet vinden tenzij dat God hem eerder heeft bemind. Die wij beminnen gaf Zichzelf en daarom konden wij beminnen. Want wát Hij ons gaf om hem te kunnen beminnen, kunnen wij nogal duidelijk horen bij de apostel Paulus: De liefde Gods, zegt hij, is uitgestort in onze harten. Waar vandaan? Door onszelf soms? Neen. Waar dan vandaan? Door de Heilige Geest die ons is geschonken.

Als wij dan zo’n groot vertrouwen bezitten, laten we dan God beminnen dóór God. Luistert wat oplettender naar Johannes zelf: God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God in hem. Het betekent weinig als we zeggen: De liefde is uit God. Maar wie van ons zou durven zeggen, wat gezegd is: God is liefde? Dit zei hij, die wist wat hij bezat.

God biedt zich aan in het voordeel voor ons. Hij roept tot ons: Bemint Mij en ge zult Mij bezitten, want ge kunt Mij niet beminnen, als ge Mij niet eerst bezit.

O broeders, o kinderen, o katholieke telgen, o heilig en hemels zaad, o in Christus herborenen en vanuit de hemel geborenen, luistert naar mij, ja door toedoen van mij: Zingt de Heer een nieuw lied. Wel, zegt ge, ik zing. Ge zingt, ge zingt duidelijk, ik hoor het. Maar laat uw leven niet getuigen tegen uw woorden.

Zingt met uw stemmen, zingt met uw harten, zingt met uw monden, zingt met uw gedrag: Zingt voor de Heer een nieuw lied. Ge zoekt ernaar, wat ge zult zingen over Hem, die ge bemint? Ge wilt ongetwijfeld zingen over Hem, die ge bemint? Zoekt ge naar lofgezangen, die ge zult zingen? Ge hebt het gehoord: Zingt de Heer een nieuw lied. Zoekt ge naar lofgezangen? Zijn lof is in de vergadering der heiligen. De lof, in het zingen gelegen, is de zanger zelf.

Wilt ge God lofzingen? Wat ge zegt, weest dat zelf. Gij zijt zijn lof, als ge goed leeft.