Derde statie
Jezus
valt de eerste maal onder het kruis.
V. Wij aanbidden
U, Christus, en loven U.
R. Omdat Gij
door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.
Voorovergebogen onder de last en de lengte van het
logge kruishout dat achter Hem aan sleepte, gaat Jezus langzaam op weg temidden
van de spotternijen en beledigingen van de menigte. Zijn doodstrijd in de Hof
was alleen reeds voldoende om Hem uit te putten; maar dat was nog slechts de
eerste van een lange rij smarten. Hij gaat op weg van ganser harte, maar zijn
ledematen begeven het, en Hij valt ter aarde.
Ja, het is zoals ik vreesde. Voor Jezus, de sterke
en machtige Heer, waren op dat ogenblik onze zonden sterker dan Hij zelf. Hij
valt – toch heeft Hij de last een tijd lang gedragen; Hij wankelde wel, maar
Hij hield zich goed en ging verder. Wat dan doet Hem nu bezwijken? Ik zeg het
en ik herhaal het, het is voor u, mijn ziel, een aanduiding en een herinnering
aan uw terugvallen in de doodzonde. Ik heb berouw gehad over de zonden van mijn
jeugd, en een tijd lang ging het goed; maar toen kwam een nieuwe bekoring op
een op een ogenblik dat ik niet op mijn hoede was, en toen viel ik plotseling
weer. Toen schenen al mijn goede gewoonten tegelijk te breken; of ze waren als
een kleed dat van me werd afgerukt; zo snel en zo geheel verloor ik de genade.
En op dat ogenblik zag ik de Heer, en zie, Hij was bezweken onder het kruis; en
ik bedekte het gezicht met de handen, en voelde mij in een staat van grote
beschaming.
Onze Vader, Wees gegroet
V. Ontferm U
over ons, Heer, ontferm U over ons.
R. O God, wees
ons zondaars genadig.
Mogen de zielen der gelovigen in vrede rusten.
Amen.
-------------------------------------------------------------------
Jesus falls the first time beneath the Cross.V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.
R. Quia per sanctam Crucem tuam redemisti mundum.
Jesus, bowed down under the weight and the length of the unwieldy Cross, which trailed after Him, slowly sets forth on His way, amid the mockeries and insults of the crowd. His agony in the Garden itself was sufficient to exhaust Him; but it was only the first of a multitude of sufferings. He sets off with His whole heart, but His limbs fail Him, and He falls.
Yes, it is as I feared. Jesus, the strong and mighty Lord, has found for the moment our sins stronger than Himself. He falls--yet He bore the load for a while; He tottered, but He bore up and walked onwards. What, then, made Him give way? I say, I repeat, it is an intimation and a memory to thee, O my soul, of thy falling back into mortal sin. I repented of the sins of my youth, and went on well for a time; but at length a new temptation came, when I was off my guard, and I suddenly fell away. Then all my good habits seemed to go at once; they were like a garment which is stripped off, so quickly and utterly did grace depart from me. And at that moment I looked at my Lord, and lo! He had fallen down, and I covered my face with my hands, and remained in a state of great confusion.
Pater, Ave, etc.
