Negende statie
Jezus
valt voor de derde maal
V. Wij aanbidden
U, Christus, en loven U.
R. Omdat Gij
door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.
Jezus had nu bijna de top van Calvarië bereikt;
maar voordat Hij op de plek waar Hij zou gekruisigd worden, was aangekomen,
viel Hij opnieuw, en wordt Hij opnieuw voortgesleept en voortgedreven door het
onmenselijke soldatenvolk.
In de heilige Schrift lezen wij van een drievoudige
val van Satan, de boze geest. De eerste had plaats in het begin; de tweede toen
het Evangelie en het koninkrijk des Hemels aan de wereld werd verkondigd; de
derde zal geschieden bij het einde van de wereld. De eerste wordt ons verhaald
door Sint Jan de Evangelist. „Er barstte een strijd los in de hemelˮ zegt hij
(Openb 12, 7). Michaël met zijn engelen streed tegen de draak; ook vochten de
draak en zijn engelen. Maar zij legden het af, en er was geen plaats meer voor
hem in de hemel. De grote draak werd neergesmakt, de oude slang, die Duivel en
Satan heet. De tweede val, ten tijde van het Evangelie, wordt vermeld door de
Heer zelf als Hij zegt „Ik zag Satan als een bliksemstraal uit de hemel vallenˮ
(Lc 10, 18) En de derde weer door Sint Jan: „Vuur viel neer uit de hemel… en de
duivel… werd neergeworpen in de poel van vuur en zwavelˮ (Openb 20, 9, 10).
Ofwel:
Aan deze drievoudige val – in het verleden, in het
tegenwoordige, en in de toekomst – dacht de boze Geest toen hij Judas
overhaalde om de Heer te verraden. Dat was immers zijn uur. Toen de Heer
gegrepen werd, zei Hij tot zijn vijanden: „Dit is uw uur, en dit is de macht
der duisternisˮ (Lc 22, 53). Satan wist dat zijn tijd van korte duur was, en
hij nam zich voor er ten volle gebruik van te maken. Zonder evenwel te vermoeden
dat hij slechts handelde ten behoeve van de verlossing der wereld, die door het
lijden en de dood van de Heren ging geschieden, sloeg hij Hem met een gevoel
van wraak en, naar hij meende, van zegepraal, eenmaal neer, en tweemaal, en
driemaal, telkens met een zwaardere slag. De zwaarte van het kruis, de
barbaarsheid van de soldaten en van de menigte dienden hem slechts als
werktuigen. O Jezus, eniggeboren Zoon van God, o Mensgeworden Woord, wij
prijzen, aanbidden en beminnen U om Uw onuitsprekelijke minzaamheid, waardoor
Gij gewild hebt een tijd lang te vallen in de handen en onder de macht van de
vijand van God en de mensen, ten einde ons daardoor te redden van het gevaar
zijn dienaren en gezellen te worden in eeuwigheid.
Ofwel: -
Dit is de ergste val van de drie. Nu hebben zijn krachten het voor het ogenblik
geheel en al begeven, en het duurt enige tijd voordat de barbaarse soldaten Hem
weer kunnen bijbrengen. Ach, Hij onderging bij voorbaat wat er met mij zou
gebeuren. Ik word hoe langer hoe slechter. Van het begin af ziet Hij het einde.
Al de tijd dat Hij zich voortsleepte de heuvel van Calvarië op, dacht Hij aan
mij. Hij zag dat ik opnieuw zou vallen niettegenstaande alle vroegere
waarschuwingen en alle vroegere bijstand. Hij zag dat ik me veilig zou gaan
gevoelen en op mezelf zou vertrouwen, en dat de vijand me dan zou aanvallen met
nieuwe bekoring waaraan ik niet gedacht had ooit te zullen blootstaan. Ik dacht
dat ik slechts zwak was van één bepaalde zijde; en ik kende die zijde. Het kwam
niet bij me op dat ik ook van een andere zijde niet sterk was. En zo kon Satan
mij aanvallen van een onbewaakte zijde, en was hij mij te slim af wegens mijn
zelfvertrouwen en mijn zelfingenomenheid. Het ontbrak mij aan nederigheid. Ik
dacht dat mij geen kwaad kon overkomen, ik dacht dat ik het gevaar van te
zondigen had overleefd; ik dacht dat het gemakkelijk genoeg was in de hemel te
komen, en ik was niet waakzaam, en aldus viel ik voor de derde maal.
Onze Vader, Wees gegroet
V. Ontferm U
over ons, Heer, ontferm U over ons.
R. O God, wees
ons zondaars genadig.
Mogen de zielen der gelovigen in vrede rusten.
Amen.
----------------------------------------------------------------------
THE NINTH STATION
Again, a third time, Jesus falls.
V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.
R. Quia per sanctam Crucem tuam redemisti mundum.>
Jesus had now reached almost to the top of Calvary; but, before He had gained the
very spot where He was to be crucified, again He fell, and is again dragged up and
goaded onwards by the brutal soldiery.
We are told in Holy Scripture of three falls of Satan, the Evil Spirit. The first was in the beginning; the second, when the Gospel and the Kingdom of Heaven were preached to the world; the third will be at the end of all things. The first is told us by St. John the Evangelist. He says: "There was a great battle in heaven. Michael and his Angels fought with the dragon, and the dragon fought, and his angels. And they prevailed not, neither was their place found any more in heaven. And that great dragon was cast out, the old serpent, who is called the devil and Satan." The second fall, at the time of the Gospel, is spoken of by our Lord when He says, "I saw Satan, like lightning, falling from heaven." And the third by the same St. John: "There came down fire from God out of heaven, ... and the devil ... was cast into the pool of fire and brimstone."
These three falls--the past, the present, and the future--the Evil Spirit had in mind when he moved Judas to betray Our Lord. This was just his hour. Our Lord, when He was seized, said to His enemies, "This is your hour and the power of darkness." Satan knew his time was short, and thought he might use it to good effect. But little dreaming that he would be acting in behalf of the world's redemption, which our Lord's passion and death were to work out, in revenge, and, as he thought, in triumph, he smote Him once, he smote Him twice, he smote Him thrice, each successive time a heavier blow. The weight of the Cross, the barbarity of the soldiers and the crowd, were but his instruments. O Jesus, the only-begotten Son of God, the Word Incarnate, we praise, adore, and love Thee for Thy ineffable condescension, even to allow Thyself thus for a time to fall into the hands and under the power of the Enemy of God and man, in order thereby to save us from being his servants and companions for eternity.
Or this,
This is the worst fall of the three. His strength has for a while utterly failed Him, and it is some time before the barbarous soldiers can bring Him to. Ah! it was His anticipation of what was to happen to me. I get worse and worse. He sees the end from the beginning. He was thinking of me all the time He dragged Himself along, up the Hill of Calvary. He saw that I should fall again in spite of all former warnings and former assistance. He saw that I should become secure and self-confident, and that my enemy would then assail me with some new temptation, to which I never thought I should be exposed. I thought my weakness lay all on one particular side which I knew.
Again, a third time, Jesus falls.
V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.
R. Quia per sanctam Crucem tuam redemisti mundum.>
Jesus had now reached almost to the top of Calvary; but, before He had gained the
very spot where He was to be crucified, again He fell, and is again dragged up and
goaded onwards by the brutal soldiery.
We are told in Holy Scripture of three falls of Satan, the Evil Spirit. The first was in the beginning; the second, when the Gospel and the Kingdom of Heaven were preached to the world; the third will be at the end of all things. The first is told us by St. John the Evangelist. He says: "There was a great battle in heaven. Michael and his Angels fought with the dragon, and the dragon fought, and his angels. And they prevailed not, neither was their place found any more in heaven. And that great dragon was cast out, the old serpent, who is called the devil and Satan." The second fall, at the time of the Gospel, is spoken of by our Lord when He says, "I saw Satan, like lightning, falling from heaven." And the third by the same St. John: "There came down fire from God out of heaven, ... and the devil ... was cast into the pool of fire and brimstone."
These three falls--the past, the present, and the future--the Evil Spirit had in mind when he moved Judas to betray Our Lord. This was just his hour. Our Lord, when He was seized, said to His enemies, "This is your hour and the power of darkness." Satan knew his time was short, and thought he might use it to good effect. But little dreaming that he would be acting in behalf of the world's redemption, which our Lord's passion and death were to work out, in revenge, and, as he thought, in triumph, he smote Him once, he smote Him twice, he smote Him thrice, each successive time a heavier blow. The weight of the Cross, the barbarity of the soldiers and the crowd, were but his instruments. O Jesus, the only-begotten Son of God, the Word Incarnate, we praise, adore, and love Thee for Thy ineffable condescension, even to allow Thyself thus for a time to fall into the hands and under the power of the Enemy of God and man, in order thereby to save us from being his servants and companions for eternity.
Or this,
This is the worst fall of the three. His strength has for a while utterly failed Him, and it is some time before the barbarous soldiers can bring Him to. Ah! it was His anticipation of what was to happen to me. I get worse and worse. He sees the end from the beginning. He was thinking of me all the time He dragged Himself along, up the Hill of Calvary. He saw that I should fall again in spite of all former warnings and former assistance. He saw that I should become secure and self-confident, and that my enemy would then assail me with some new temptation, to which I never thought I should be exposed. I thought my weakness lay all on one particular side which I knew.
I had not a dream that I was not strong on the other. And so Satan came down on my unguarded side, and got the better of me from my self-trust and self-satisfaction. I was wanting in humility. I thought no harm would come on me, I thought I had outlived the danger of sinning; I thought it was an easy thing to get to heaven, and I was not watchful. It was my pride, and so I fell a third time.
Pater, Ave, etc.
