Liturgie is openbare eredienst, de zintuiglijk waarneembare beleving van onze katholieke geloofsovertuiging. Het woord “liturgie” komt uit het Grieks “leitourgia” en betekent letterlijk “dienst voor het volk”. In de woorden van het Tweede Vaticaans Concilie (1965) heeft de liturgie een dubbel doel: eer aan God en heil van mensen. Liturgie is gelovige ontmoeting tussen God en mens en die ontmoeting heeft een feestelijk karakter; wij spreken daarom van de liturgie vieren.
Liturgie is bron en hoogtepunt van alle christelijk leven; andere aspecten van het kerkelijk leven (beoefening van naastenliefde, studie van de theologie) worden daaruit afgeleid. De liturgie vormt de ruggengraat, het middelste paneel van het drieluik. Het kerkelijk leven dient gedragen te worden door de liturgie en daarop ook weer uit te komen. Wil de liturgie werkzaam kunnen zijn dan moeten alle aanwezige gelovigen, ongeacht hun liturgische functie, daaraan vanuit de juiste gesteldheid deelnemen; liturgie is niet om “bij te wonen” maar om mee te maken en te beleven.
Vormen van liturgie zijn bijvoorbeeld de eucharistie en de getijden (het kerkelijk urengebed waarvan onder meer de vespers deel uitmaken). Ook andere sacramenten (doopsel, biecht, ziekenzalving, huwelijk, priesterwijding, vormsel) hebben hun eigen liturgische vorm. Die liturgische vorm wordt door de Kerk in de liturgische boeken gegeven, waaronder bijvoorbeeld in het altaarmissaal.
