Da, quæsumus, omnipotens Deus,
ut,
qui ex nostra infirmitate deficimus,
intercedente
unigeniti Fillii tui passione, respiremus.
Almachtige God,
als
wij door onze zwakheid bezwijken,
laat
ons dan weer op kracht komen door het lijden van uw eniggeboren Zoon.
Het Collectagebed is afkomstig uit het Sacramentarium Gregorianum (Hadrianum), 9e eeuw, (Ed. Lietzmann 1921) 74, 1 en was in het Romeins Missaal 1962 het Collectagebed van Feria II Hebdomadæ Sanctæ, maandag in de Goede Week, met een klein tekstverschil: in plaats van “qui in tot adversis ex nostra infirmitate deficimus”, die onder de last van zoveel tegenspoed bijna bezwijken MR 1962) staat er nu: “qui ex nostra infirmitate” (die onder zwakheid zijn bezweken (MR 1970).
De oratie heeft, zoals deze luidt, geen
speciale zwakheid van de mens op het oog, ook niet zijn vatbaarheid of
gevoeligheid voor het kwaad. Het gaat om een te kort schieten over heel de
linie, ook waar het gaat om in de liefde tot God en de mensen te groeien.
Wanneer wij, door zwakheid uitgeput, tot niets meer in staat zijn, is het God
met zijn genade, die ons weer op adem laat komen en op de been brengt door de
tussenkomst van Jezus in zijn lijden. In zijn eigen Persoon heeft Hij niet
alleen onze zonden op Zich genomen, maar ook heel onze zwakheid. In en door
zijn lijden helpt Hij ons op, ook als wij dreigen in te storten. Het vertrouwen
op deze goddelijke hulp wordt verwoord door de oratie: onze last maakt Hij tot
de zijne, Zijn tr0uw werd de onze!
