Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXXII per annum Feria V Ecclesia viva est corpus Christi. De levende Kerk is het lichaam van Christus.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Homilía auctóris sæculi secúndi

(Cap. 13, 2 — 14, 5: Funk 1, 159-163)

Ecclesia viva est corpus Christi

Dicit étiam Dóminus: Omníno nomen meum blasphemátur in ómnibus géntibus, et íterum: Væ illi, propter quem blasphemátur nomen meum. Qua re autem blasphemátur? Quia non fácimus quæ dícimus. Gentes enim verba Dei ex ore nostro audiéntes tamquam bona et magna admirántur; deínde cognoscéntes ópera nostra non digna esse verbis, quæ lóquimur, inde ad blasphémiam se convértunt dicéntes fábulam quandam et errórem illa esse.

Cum enim áudiant a nobis quod Deus dicit: Non est grátia vobis, si eos dilígitis, qui vos díligunt; sed grátia vobis, si dilígitis inimícos vestros et qui vos odérunt; quæ cum áudiant, admirántur bonitátis sublimitátem; cum autem víderint nos non tantum eos non dilígere, qui nos odérunt, sed ne eos quidem qui díligunt, irrídent nos ac Nomen blasphemátur.

Itaque, fratres, faciéntes voluntátem Dei Patris nostri, érimus ex Ecclésia prima spiritáli, quæ ante solem et lunam cóndita est; sin autem voluntátem Dómini non faciámus, érimus ex Scriptúra dicénte: Facta est domus mea spelúnca latrónum. Quámobrem præferámus ex Ecclésia vitæ esse, ut salvi fiámus.

Non autem vos ignoráre puto quod Ecclésia viva est corpus Christi. Dicit enim Scriptúra: Fecit Deus hóminem másculum et féminam; mas est Christus, fémina Ecclésia; atque étiam Bíblia et Apóstoli dicunt Ecclésiam non ex hoc demum témpore esse, sed a princípio; spiritális enim erat, sicut et Iesus noster, appáruit autem in novíssimis diébus, ut nos salvos fáceret.

Ecclésia autem, quæ spiritális est, appáruit in carne Christi, osténdens nobis quod, si quis nostrum in carne eam servet neque perdat, recípiet eam in Spíritu Sancto; hæc enim caro est typus spíritus; nemo ígitur typum perdens archétypum percípiet. Itaque hoc dicit, fratres: serváte carnem, ut spíritus partícipes fiátis. Sin autem dícimus carnem esse Ecclésiam et spíritum Christum, séquitur ut, qui carnem stuprat, stupret Ecclésiam. Talis ígitur non párticeps erit spíritus, qui est Christus. Tantam vitam et incorruptibilitátem hæc caro accípere potest, adiuvánte Spíritu Sancto, neque enarráre quis potest neque dícere quæ præparáverit Dóminus eléctis suis.

Tweede lezing

Uit de homilie van een Schrijver uit de tweede eeuw

(Cap. 13, 2 — 14, 5: Funk 1, 159-163)

De levende Kerk is het lichaam van Christus

De Heer zegt ook: Ten stelligste wordt mijn Naam gelasterd onder alle heidenen, en elders: Wee degene, om wie mijn Naam gelasterd wordt. Maar waarom wordt die gelasterd? Omdat wij niet doen, wat wij zeggen. Want als de heiden Gods woorden uit onze mond verfnemen, zijn ze vol bewondering als over iets wat goed en groots is, maar daarna zien ze onze werken, die onze woorden onwaardig zijn en komen tot lastering,  zeggend dat het alles maar een fabeltje was en een dwaling.

Zij horen bij voorbeeld van ons, wat God zegt: Het is niet zo bijzonder als gij hen bemint, die ook u beminnen; maar het is bijzonder mooi, als gij uw vijanden bemint en hen die u haten. Als zij dat horen, bewonderen zij de sublieme grootheid ervan, maar als zij dan zien, dat wij niet alleen hen niet beminnen die ons haten maar zelfs niet degenen, die ons wel beminnen, lachen zij ons uit en lasteren zij de Naam.

Als wij dus, broeders, de Wil van God onze Vader volbrengen, zullen wij deel uitmaken van de eerste geestelijke Kerk, die voor de zon en de maan geschapen werd, maar als wij de Wil van de Heer niet volbrengen, zullen wij tot die gemeenschap behoren, waarvan de Schrift zegt:  Mijn huis is tot een rovershol gemaakt. Laten we daarom liever tot de Kerk van het leven behoren, om gered te worden.

Ik denk toch, dat gij goed weet, dat de levende Kerk het lichaam van Christus is. Want de Schrift zegt: God maakte de mens man en vrouw, de man is Christus, de vrouw de Kerk. Zowel de Schrift als de Apostelen zeggen, dat de Kerk tenslotte niet iets is van deze tijd, maar vanaf het begin. Want zij was geestelijk zoals ook onze Jezus; maar zij werd zichtbaar in de laatste dagen, om van ons geredden te maken.

De Kerk nu, die geestelijk is, verscheen in het vlees van Christus, ons tonend dat als iemand van ons haar in het vlees bewaart en niet bederft, haar ook in de Heilige Geest zal ontvangen, want dit vlees is een beeld van de geest. Niemand dus, die het beeld verderft, zal het origineel vervangen. Dat wil dus zeggen, dat de Kerk vlees is en Christus geest, volgt hieruit dat die het vlees schendt de Kerk schendt. Zo iemand zal derhalve geen deel aan de geest hebben, die Christus is. Zulk een leven en onbederfelijkheid kan dit vlees ontvangen met de hulp van de Heilige Geest, en niemand kan verhalen of zeggen wat de Heer bereid heeft voor zijn uitverkorenen.