Gisteren kwamen ze naar de Hoogmis om 09.30 uur. Daarna mochten ze met twee zusters door de VIP-ingang (die alleen voor bijzondere gasten wordt gebruikt) over de passerelle (wat is dat?) naar de bezoekersvleugel. Daar in een hele lang gang zagen voor het eerst de kloosterkamer, die ook alleen voor bijzondere gasten is. Natuurlijk was er vlaai met thee - als je 14 bent, wil je nog geen koffie.
Ze maakten kennis met drie zusters en vroegen honderd uit. Hoe word je zuster? Wanneer krijg je "zo'n jurk" (habijt)? Wanneer krijg je "zo'n naam"? Mag je die zelf kiezen? Moet je familie die naam ook gebruiken? "Hoe ziet jullie dag eruit?" Hoe weet je dat je zuster wilt worden.
En wij vertelden en vertelden. We vertelden over de Bijbel, de Heilig Mis, Onze Lieve Heer, Zijn geboorte, Dood en Verrijzenis, over de liefde tot God en tot de medemens. Daarna keken ze (in een andere kamer) naar een film over ons klooster.
De vragen werden indringender: Wat vinden jullie van mensen die een ander geloof hebben? Mag je uit het klooster, als je het niet meer vol houdt?
Een andere zuster kwam binnen de Kloosterkamer en vertelde over het gebruik van de rozenkrans en het gebed van de Engel des Heren. De dames kregen ieder een rozenkrans en een beschrijving hoe die te bidden. Nog een andere zuster vertelde over de getijden, want ze gingen met de zusters de sext bidden ("nooit van gehoord").
Eindelijk zagen ze de zusters bidden in de kapel. Ze hadden een eigen bank. Wat duurde dat lang "(Engel des Heren, rozenkrans en sext). Daarna gingen ze weer naar een andere zaal, de eetzaal beneden. Ze kregen lasagna en mokkapudding (in kloosters wordt van oudsher vaak pudding gekookt en gegeten). Onder het eten hielden ze onder elkaar beraad en zebedachten nieuwe vragen. Komen jullie wel eens buiten? Gaan jullie naar de dokter? Doen jullie wel eens boodschappen? Mogen jullie familieleden komen. Waar leven jullie van? Daarop volgen met twee zusters de rondleiding door het klooster.
Ze werden al een beetje moe. Onder de noon vielen ze bijna in slaap. En die zusters maar bidden en maar bidden. Na de noon kwam de hamvraag: "als God niet bestaat, wat heeft het kloosterleven dan voor zin?"
Daarna kregen ze les over de betekenis van het Latijn en het Gregoriaans. Ze vertaalden een piepklein beetje Latijn naar het Nederlands en mochten meezingen met zusters uit een echt dik, in leer gebonden boek waarop stond Graduale. Dat zingen was overigens geen succes. Want ze waren moe, heel erg moe.
Ze strompelden naar de basiliek waar in een priester nog uitlegde wat de vespers waren. Daarna werden die ook nog gezongen. Onder de vespers kregen ze de slappe lach. Dat kan gebeuren op die leeftijd (en daarna ook nog wel). Inmiddels was de helft van het kwartet afgevallen. Het overgebleven tweetal gebruikte nog de broodmaaltijd. Inmiddels wisten ze al een beetje de weg door de gebouwen.
Toen werden ze door hun ouders opgehaald. Moe maar voldaan! Ze hadden genoeg informatie om aan hun klasgenoten te vertellen wat een klooster was.
En de zusters? Die waren ook moe. Ze wisten op alle vragen een antwoord. Ze vonden het een geslaagde dag. Wil je / Wilt U ook die antwoorden weten of heb je andere vragen? Maak dan een afspraak voor een kennismaking! Contact: inlichtingen@priorijthabor,nl
De meisjes hebben er vermoedelijk nog lang over gepraat. Dat deden ze namelijk voortdurend! Kijk maar!
Wij hopen dat zij het ook een geslaagde dag hebben gevonden. Ze zeiden van wel!
Achteraf beschouwd was dit het eerste verhaal van onze geheime correspondent.
