Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Hebdomada XIX per annum sabbato. Quis, Deus, similis tui, qui aufers iniquitatem? Wie, o God, is aan U, die de boosheid wegneemt, gelijk?

Lectio altera

Ex Sermóne sancti Paciáni epíscopi De baptísmo

(Nn. 6-7: PL 13, 1093-1094)

Quis, Deus, similis tui, qui aufers iniquitatem?

Sicut portávimus imáginem terréni hóminis, portémus et eius qui de cælo est; quia primus homo de terra terrénus, secúndus a cælo cæléstis. Quod agéntes, dilectíssimi, iam non moriémur ámplius. Etiam si in hoc córpore resolvámur, vivémus in Christo, sicut ait ipse: Qui in me credíderit, licet moriátur, vivet.

Certi dénique sumus, ipso teste Dómino, et Abraham et Isaac et Iacob et omnes sanctos Dei vívere. Dénique de his ipsis ait Dóminus: Omnes autem illi vivunt: Deus enim vivórum est, non mortuórum. Et Apóstolus de se dicit: Mihi vívere Christus est, et mori lucrum: optárem dissólvi et cum Christo esse. Adhuc: Nos autem dum in córpore hoc sumus, peregrinámur a Dómino. Per fidem enim ambulámus, non per spéciem. Hoc est quod crédimus, dilectíssimi fratres. Céterum: Si in hoc sæculo sperántes sumus, miserabilióres ómnibus homínibus sumus. Vita mundi et pecúdibus et feris et alítibus, ut vidétis ipsi, aut nobíscum est commúnis aut lóngior. Et illud hómini próprium, quod per Spíritum suum dedit Christus, id est vita perpétua, sed si iam non peccámus ámplius. Quia sicut mors scélere acquíritur, virtúte vitátur; ita vita sceléribus amíttitur, virtúte retinétur. Stipéndia ergo peccáti mors; donum Dei, vita ætérna per Iesum Christum Dóminum nostrum.

Ille est, ille qui rédimit, donans nobis ómnia peccáta, sicut Apóstolus dicit, et delens quod advérsus nos erat chirógraphum inobauditiónis; quia et ipsum tulit de médio, affígens illud cruci; éxuens se carnem, tradúxit potestátes, líbere triúmphans eas in semetípso. Solvit compedítos et víncula nostra disrúpit, sicut David díxerat: Dóminus érigit elísos, Dóminus solvit compedítos, Dóminus illúminat cæcos. Et íterum: Dirupísti víncula mea, tibi sacrificábo hóstiam laudis. Solúti ítaque de vínculis, ubi per baptísmi sacraméntum ad signum Dómini convénimus, sánguine Christi et nómine liberáti.

Igitur, dilectíssimi, semel ablúimur, semel liberámur, semel in regnum immortále suscípimur; semel felíces sunt, quorum remíssa sunt facínora et quorum tecta sunt peccáta. Tenéte fórtiter quod accepístis, serváte felíciter, ámplius peccáre nolíte. Puros vos ex eo et immaculátos in diem Dómini reserváte.

Tweede lezing

Uit de preek over het Doopsel, van de H. Pacianus, bisschop

(Nn. 6-7: PL 13, 1093-1094)

Wie, o God, is aan U, die de boosheid wegneemt, gelijk?

Zoals wij het beeld van de aardse mens hebben gedragen, zo zullen wij ook het beeld dragen van de hemelse mens. Want de eerste mens, uit de aarde genomen was aards; de tweede uit de hemel is hemels. Als wij dit in praktijk brengen, zeer geliefden, zullen wij niet meer sterven. Zelfs als wij in dit lichaam worden ontbonden, zullen wij leven in Christus, zoals Hij zelf zegt: Wie in Mij gelooft, ook al is hij gestorven, zal leven.

Daarom zijn wij er ook zeker van, dat volgens het getuigenis van de Heer zelf, Abraham, Isaäk en Jacob en alle heiligen Gods leven. Tenslotte zegt de Heer over dezen: Voor Hem zijn die allen leven. Hij is toch een God van levenden, niet van doden. En de Apostel zegt van zichzelf: Voor mij is het leven Christus en het sterven winst. Ik zou wensen ontbonden en met Christus te zijn. En verder nog: Wij dan, zolang wij in het lichaam zijn, wonen wij nog niet bij de Heer. Want wij leven in geloof, niet in aanschouwing. Dit is het, wat wij geloven, zeer geliefde broeders. Overigens: Indien wij enkel voor dit leven onze hoop hebben gesteld op deze wereld, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen. Want het leven in deze wereld is, voor het vee, de wilde dieren en de vogels, zoals gij zelf ziet, aan ons leven gelijk in lengte of langer. Maar dit is het bijzondere van de mens, dat Christus hem zijn Geest heeft geschonken, dit is het eeuwig leven, maar dan op voorwaarde dat wij niet meer zouden zondigen. Zoals de dood belopen wordt door de zonden, maar vermeden door de deugd; zo wordt het leven verloren door de zonden, maar behouden door de deugd. Want het loon voor de zonde is de dood, maar de gave van God is het eeuwig leven in Christus Jezus, onze Heer.

Hij is het, die ons heeft vrijgekocht door ons al onze zonden te vergeven, zoals de Apostel zegt: De schuldbrief van onze ongehoorzaamheid, die tegen ons getuigde, heeft hij uitgewist. Hij heeft die vernietigd door hem aan het kruis te nagelen. Door zijn vlees af te leggen heeft Hij de machten ontwapend en openlijk aan de kaak gesteld. Hij heeft over hen getriomfeerd in zichzelf. Hij heeft de geboeiden bevrijd en heeft onze boeien verbroken, zoals David had gezegd: De Heer richt neergeslagenen op, de Heer bevrijdt geboeiden, de Heer maakt blinden ziende. En wederom: Gij hebt mijn boeien verbroken; ik zal U een offer brengen van lof. Wij zijn dus van onze boeien bevrijd toen wij door het sacrament van het Doopsel tot het teken van de Heer samenkwamen, bevrijd door het Bloed van Christus en door zijn Naam.

Aldus zeer geliefden, worden wij eenmaal rein gewassen, eenmaal bevrijd, eenmaal opgenomen in het onsterfelijk rijk; eenmaal zalig zijn zij, wier ongerechtigheden zijn vergeven en wier zonden zijn toegedekt. Houdt stevig vast, wat gij hebt ontvangen, bewaart het goed, wilt niet meer zondigen. Bewaart uzelf van nu af rein en onbesmet tot de Dag des Heren.