Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXXIII per annum Feria II Qui vicerit, a morte secunda non lædetur. Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden.

   Ad Officium lectionis

Plaatje

Lectio altera

Ex Tractátu sancti Fulgéntii Ruspénsis epíscopi De remissióne

(Liber 2, 11, 2 — 12, 1. 3-4: CCL 91 A, 693-695)

Qui vicerit, a morte secunda non lædetur

In moménto, in ictu óculi, in novíssima tuba, canet enim tuba, et mórtui resúrgent incorrúpti et nos immutábimur. Cum dicit «nos», osténdit Paulus illos secum futúræ mutatiónis potitúros dono, quos in hoc témpore cum ipso sociísque eius tenet ecclesiástica rectéque vivéndi commúnio. Ipsíus vero mutatiónis insínuans qualitátem dicit: Opórtet enim corruptíbile hoc indúere incorruptiónem, et mortále hoc indúere immortalitátem. Ut ergo in tálibus tunc sequátur mutátio iustæ retributiónis, nunc præcédit mutátio gratuítæ largitátis.

His ergo qui in præsénti vita de malo in bonum fúerint immutáti, futúræ mutatiónis retribútio promíttitur.

Hoc ergo in eis ágitur per grátiam, ut primum hic in eis per iustificatiónem, in qua spiritáliter resúrgitur, mutátio divíni múneris inchoétur et póstmodum in córporis resurrectióne, qua iustificatórum immutátio perfícitur, in ætérnum manens perfécta glorificátio non mutétur. Ad hoc enim illos primum grátia iustificatiónis, deínde glorificatiónis mutat, ut in eis ipsa glorificátio incommutábilis æternáque permáneat.

Mutántur hic enim per primam resurrectiónem, qua illuminántur ut convertántur; qua scílicet tránseunt de morte ad vitam, de iniquitáte ad iustítiam, de infidelitáte ad fidem, de malis áctibus ad sanctam conversatiónem. Ideo in illis secúnda mors non habet potestátem. De tálibus in Apocalýpsi dícitur: Beátus qui habet partem in resurrectióne prima; in his secúnda mors non habet potestátem. In eódem rursus libro dícitur: Qui vícerit, a morte secúnda non lædétur. Sicut ergo in conversióne cordis prima consístit resurréctio, sic mors secúnda in supplício sempitérno.

Festínet ítaque hic primæ resurrectiónis párticeps fíeri omnis qui non vult secúndæ mortis ætérna punitióne damnári. Si qui enim, in præsénti vita timóre divíno mutáti, tránseunt a vita mala ad vitam bonam, ipsi tránseunt de morte ad vitam, qui étiam póstmodum de ignobilitáte mutabúntur in glóriam.

Tweede lezing

Uit het tractaat over ‘De vergiffenis der zonden’ van de H. Fulgentius van Ruspe, bisschop

(Liber 2, 11, 2 — 12, 1. 3-4: CCL 91 A, 693-695)

Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden

Plotseling, in een oogwenk, bij de laatste bazuin, want zodra de bazuin zal weerklinken zullen de doden verrijzen in onvergankelijkheid, en wij, wij zullen van gedaante veranderen.  Als Paulus zegt ‘wij’, toont hij aan, dat zij deel zullen hebben aan de toekomstige verandering, die in deze tijd met hem en zijn gezellen zich verenigd voelen de kerkelijke verbondenheid van een deugdzaam leven. En als hij ons wil leren, wat voor een verandering dat zal zijn, zegt hij: Want dit vergankelijke moet met onvergankelijkheid worden bekleed en dit sterfelijke met onsterfelijkheid. Opdat dus bij die uitverkorenen daarna de verandering zal volgen van de rechtvaardige beloning, gaat er eerst die verandering aan vooraf van een genadevolle mildheid.

Aan hen dan ook, die in dit leven van slecht naar goed veranderd zijn, wordt de vergelding beloofd van de toekomstige verandering.

Deze laatste geschiedt in hen door genade, zoals de eerste door rechtvaardiging, waardoor men geestelijk verrijst. Die verandering begint door een goddelijke gave. En na de verrijzenis in het lichaam, waardoor de verandering der rechtvaardigen wordt voltooid, wordt die volmaakte verheerlijking in alle eeuwigheid niet meer veranderd. Want daartoe verandert hen eerst de genade van de rechtvaardiging, daarna die van de verheerlijking, opdat die verheerlijking zelf in hen onveranderlijk en eeuwig zou blijven voortbestaan.

Want hier worden zij veranderd door een eerste verrijzenis, waardoor zij verlicht worden, opdat zij zich zouden bekeren. Daardoor worden zij namelijk overgebracht van de dood naar het leven: van de ongerechtigheid naar de gerechtigheid, van het ongeloof naar het geloof, van hun slechte daden naar een heilige levenswandel. Zo heeft de tweede dood geen macht over hen. Over deze zegt de Apostel: Zalig die deel heeft aan de eerste opstanding. Over hen heeft de tweede dood geen macht. In hetzelfde Boek wordt weer gezegd: Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden. Zoals dus de eerste verrijzenis plaats vindt bij de bekering des harten, zo vindt de tweede dood plaats in de eeuwige foltering.

Al wie niet veroordeeld wil worden met de eeuwige straf van de tweede dood, moet zich haasten deel te krijgen aan die eerste verrijzenis. Want zij, die zich in het tegenwoordige leven bekeerd hebben uit vrees voor God en overgaan van het slechte naar het goede leven, gaan van de dood over naar het leven en veranderen ook later van de schande naar de glorie.