Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXVIII per annum feria III Een blijvend licht in de tempel van de eeuwige Hogepriester

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Instructiónibus sancti Columbáni abbátis

(Instr. De compunctione, 12, 2-3: Opera, Dublin 1957, pp. 112-114)

Perenne lumen in templo æterni Pontificis

Quam beáti, quam felíces servi illi, quos cum vénerit Dóminus, invéniet vigilántes! Beáta vigília, qua ad Deum, universitátis auctórem, ómnia impléntem et ómnia excedéntem, vigilátur!

Utinam me quoque, vilem licet, suum tamen sérvulum, ita dignarétur de somno inértiæ excitáre, ita illo divínæ caritátis igne accéndere, quo supra sídera exardésceret suæ caritátis flamma, suæ nímiæ dilectiónis desidérium, sempérque divínus ignis intra me ardéret!

Utinam talis essem méritis, ut mea lucérna semper nocte in templo Dómini mei ardéret, ut ómnibus domum Dei mei intrántibus lucéret! Dómine, da mihi, rogo te, in nómine Iesu Christi Fílii tui, Dei mei, illam quæ nescit cádere caritátem, ut mea lucérna accéndi sciat, exstíngui nésciat; mihi árdeat, áliis lúceat.

Tu, Christe, lucérnas nostras accéndere dignéris, dulcíssime nobis salvátor noster, quo perpétuæ lúceant in templo tuo, ac perénne lumen a te perénni lúmine accípiant, ut ténebræ nostræ illuminéntur, mundi autem ténebræ a nobis fugéntur.

Sic lumen tuum meæ largiáris, rogo, Iesu mi, lucérnæ, ut illíus luce illa sancta sanctórum mihi appáreant, quæ te ætérnum Pontíficem æternórum in ántibus magni illíus tui templi illic intrántem hábeant, quo te iúgiter tantúmmodo vídeam, aspíciam, desíderem; tantum te amans conspíciam ac coram te mea semper lucérna lúceat, árdeat.

Tuum sit, quæso, te nobis pulsántibus monstráre, amantíssime Salvátor, ut te intellegéntes, tantum te amémus, te solum amémus, te solum desiderémus, te solum meditémur die ac nocte, semper te cogitémus; et in tantum nobis tuum inspiráre dignéris amórem, quantum te amári Deum decet ac díligi; ut ómnia interióra nostra tua óccupet diléctio, totósque nos tuus possídeat amor, totos nostros sensus tua ímpleat cáritas, ut præter te áliud amáre nesciámus, qui sempitérnus es; quo tanta cáritas aquis multis huius áeris et huius terræ et huius maris exstíngui in nobis néqueat iuxta illud: Et aquæ multæ non potuérunt exstínguere caritátem.

Quod in nobis quoque compléri vel ex parte possit, te donánte Dómino nostro Iesu Christo, cui glória in sæcula sæculórum. Amen.

Tweede lezing

Uit de instructies van de H. Columbanus, abt

(Instr. De compunctione, 12, 2-3: Opera, Dublin 1957, pp. 112-114)

Een blijvend licht in de tempel van de eeuwige Hogepriester

Hoe zalig, hoe gelukkig zijn die dienaren, die de Heer bij zijn komst werkende vindt! Zalig waken, waardoor men waakzaam is voor God, de schepper van alles, die alles vervult en alles te boven gaat!

Mocht Hij zich verwaardigen ook mij, hoewel een nietswaardige maar toch zijn geringe dienaar, zó uit de slaap van de traagheid te wekken, zó te ontsteken door dát vuur van de goddelijke liefde, waardoor de vlam van zijn liefde tot boven de sterren schittert, dat het verlangen naar zijn overgrote liefde en zijn goddelijk vuur altijd in mij brandt!

Mocht ik door mijn verdiensten zó zijn, dat mijn lamp des nachts voortdurend brandt in de tempel van mijn Heer, zodat ze voor allen licht, die het huis van mijn God binnengaan!

Heer, geef mij, bid ik U, in de naam van Jezus Christus, uw Zoon en mijn God, die liefde, die niet kan verminderen, zodat mijn lamp wel kan branden maar niet gedoofd kan worden. Dat ze voor mij brande en voor anderen lichte.

Gij, Christus, gewaardig U onze lampen te ontsteken, onze Verlosser, uiterst beminnelijk voor ons, waarvoor die lampen altijd licht mogen geven in uw tempel en van U, het eeuwig Licht hun blijvend licht mogen ontvangen, zodat onze duisternissen worden verlicht en de duisternissen van de wereld van ons worden verdreven.

Schenk zo, bid ik U, mijn Jezus, uw licht aan mijn lamp, opdat onder dat licht het Heilige der heiligen voor mij verschijne, dat U, eeuwige Hogepriester van het eeuwige, bij de poorten van uw tempel ontvangt, als Gij daar binnentreedt, waar ik alleen U maar voortdurend moge zien, beschouwen en begeren. Moge ik vol liefde alleen maar oog hebben voor U en moge mijn lamp steeds lichtend en brandend zijn voor U.

Moge het U behagen, bid ik, Uzelf aan ons te tonen, als wij bij U aankloppen, allerliefdevolste Verlosser, om U aanschouwend slechts U te beminnen, U alleen te beminnen, U alleen te begeren, aan U alleen te denken bij dag en bij nacht, U alleen te bemediteren. Dat Gij U verwaardigt ons zo’n grote liefde tot U in te storten als waarmee Gij verdient bemind te worden; zodat de liefde tot U heel ons innerlijk beheerst, uw liefde ons geheel en al in bezit neemt en onze zintuigen geheel en al vervult; zodat wij buiten U, die eeuwig zijt, niets anders weten te beminnen. Moge daardoor die zo grote liefde niet door de vele wateren van deze lucht en deze aarde en deze zee in ons geblust kunnen worden, volgens het woord van de Schrift: En de vele watergolven konden de liefde niet blussen.

Moge dit ook in ons, al is het maar ten dele, vervuld worden, door de gave van onze Heer Jezus Christus, aan Wie de glorie in de eeuwen der eeuwen. Amen.