Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Dominica XVI per annumDecet non modo vocari christianos, sed etiam esse. Men moet niet alleen christen heten maar het ook zijn

Lectio altera

Incipit Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Magnésios

(Inscriptio; nn. 1, 1 — 5, 2: Funk 1, 191-195)

Decet non modo vocari christianos, sed etiam esse

Ignátius, qui et Theóphorus, benedíctæ grátia Dei Patris in Christo Iesu salvatóre nostro, in quo salúto Ecclésiam, quæ Magnésiæ est ad Mæándrum, optóque in Deo Patre et in Iesu Christo plúrimam salútem.

Cum caritátem vestram religiósam pérbene ordinátam cognovíssem, exsúltans in fide Iesu Christi vos álloqui decrévi. Ornátus enim honorificentíssimo nómine in vínculis quæ circúmfero, laudo Ecclésias, quibus uniónem opto cum carne et spíritu Iesu Christi, qui sempitérna est vita nostra, et uniónem in fide et caritáte, cui nihil præferéndum, máxime vero uniónem cum Iesu et Patre, in quo omnem príncipis huius sæculi vim sustinéntes et evadéntes, Deo potiémur.

Cum ítaque dignus sim hábitus, ut vídeam vos per Damam epíscopum vestrum Deo dignum et per dignos presbýteros Bassum et Apollónium et per consérvum meum Zotiónem diáconum, quo útinam fruar, quia súbditus est epíscopo ut benignitáti Dei et presbytério ut legi Iesu Christi.

Sed et vos decet non familiárius uti ætáte epíscopi, sed respéctu poténtiæ Dei Patris omnem impertíri illi reveréntiam, quemádmodum cognóvi et sanctos presbýteros non abúti iuveníli eius condicióne conspícua, sed ut prudéntes in Deo cédere ei, non ei autem, sed Patri Iesu Christi, ómnium epíscopo. In honórem ígitur illíus, qui amat nos, decet obœdíre sine ulla hypócrisi; quia non epíscopum hunc visíbilem quis fallit, sed invisíbilem decípere conátur. Quidquid vero est eiúsmodi, non ad carnem refértur, sed ad Deum, qui abscóndita cognóscit.

Decet ítaque non modo vocári christiános, sed étiam esse; quemádmodum nonnúlli epíscopum quidem nóminant, sed ómnia sine eo fáciunt. Tales vero non bona consciéntia mihi præditi esse vidéntur, quia non fírmiter secúndum præcéptum congregántur.

Quia autem res finem habent et duo simul propósita sunt, mors et vita, et unusquísque in próprium locum itúrus est, quemádmodum enim sunt numísmata duo, álterum quidem Dei, álterum autem mundi, et unumquódque próprium charactérem habet impósitum, infidéles charactérem mundi huius, fidéles autem in caritáte charactérem Dei Patris per Iesum Christum, per quem nisi propénsa nobis est volúntas mori iuxta ipsíus passiónem, nec vita ipsíus in nobis est.

Tweede lezing

Begin van de Brief aan de Magnesiërs van de H. Ignatius van Antiochië, bisschop en martelaar

(Inscriptio; nn. 1, 1 — 5, 2: Funk 1, 191-195)

Men moet niet alleen christen heten maar het ook zijn

Ignatius, die ook Theophorus heet, aan haar, die gezegend is door de genade van God de Vader in Christus Jezus, onze Verlosser, in Wie ik de Kerk groet in Magnesia aan de Meander aan haar mijn beste wensen in God de Vader en in Jezus Christus.

Daar ik wist, dat uw vrome liefde zo goed geordend is, besloot ik, vol vreugde in het geloof in Jezus Christus, u te schrijven. Want gesierd met de zeer eervolle naam in de boeien die ik nu draag, prijs ik de kerken, die ik de vereniging toewens met het Vlees en de Geest van Jezus Christus, ons eeuwig leven, en de vereniging in geloof en liefde, waar niets boven gaat, vooral de vereniging met Jezus en de Vader. Want als we in Hem alle geweld van de vorst dezer wereld uithouden en eraan ontkomen, zullen wij God winnen.

Want daar ik waardig werd gekeurd u te zien in de persoon van uw God waardige bisschop Damas en de geëerbiedigde priesters Bassus en Apollonius en mijn mededienaar, de diaken Zotion, in wiens aanwezigheid ik mij graag altijd zou willen verheugen, omdat hij gehoorzaam is aan zijn bisschop als aan Gods welwillendheid, en aan de priesters als aan de Wet van Jezus Christus.

Maar het past u niet de (jeugdige) leeftijd van uw bisschop te misbruiken; ge moet hem integendeel alle eerbied bewijzen met het oog op de macht van God de Vader, zoals ik ook vernomen heb dat uw heilig priestercollege geen misbruik maakt van zijn blijkbaar jeugdige leeftijd, maar als deugdzame in God hem onderworpen zijn, niet echter aan zijn persoon maar aan de Vader van Jezus Christus, ons aller bisschop. Uit eerbied dan ook voor Hem, die ons bemint, moeten wij gehoorzamen zijn hypocrisie; anders bedriegt men hierin niet deze zichtbare bisschop, maar tracht men de Onzichtbare te bedriegen. Wat men in deze kwestie doet, heeft geen betrekking op het menselijke, maar slaat op God, die het onzichtbare kent.

Derhalve moet men niet alleen christen heten, maar het ook zijn; zoals er ook zijn, die hun bisschop wel zo noemen, maar alles buiten hem om doen. Zulke mensen schijnen mij toe geen goed geweten te hebben, daar zij niet nauwgezet volgens de voorschriften hun bijeenkomsten houden.

Daar nu alle dingen een einde hebben en er twee mogelijkheden voor ons liggen, de dood en het leven, en eenieder naar zijn eigen plaats  zal gaan, - want zoals er twee muntstukken bestaan, het ene van God en het andere van de wereld, terwijl elk van beide zijn eigen stempel draagt ingeslagen, zo ook dragen de ongelovigen het stempel van deze wereld, maar de gelovigen in liefde het stempel van God de Vader door Jezus Christus- en als we niet uit eigen verkiezing door Hem willen sterven met het oog op zijn Lijden, dan is zijn leven niet in ons.