Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Die 25 iulii S. Iacobi, Apostoli et Martyris. Consortes passionis Christi. Deelgenoten aan het lijden van Christus.

Festum

 Lectio altera

Ex Homilíis sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi in Matthæum

(Hom. 65, 2-4: PG 58, 619-622)

Consortes passionis Christi

Christum urgent fílii Zebedæi hoc verbo: Dic ut sédeat unus a dextris tuis et unus a sinístris. Quid ígitur ille? Ut osténdat illos nec spiritále quídpiam pétere, neque si scirent quid hoc esset, umquam pétere ausúros fuísse, ait: Nescítis quid petátis; quam magnum nempe sit, quam mirábile, quam súperet ipsas supérnas potestátes. Deínde subiúngit: Potéstis bíbere cálicem quem ego bibitúrus sum, et baptísmo quo ego baptízor baptizári? «Vos quidem de honóre deque corónis mecum loquímini», inquit; «ego vero de certamínibus et de sudóribus loquor. Non est enim hoc præmiórum tempus, neque nunc glória illa mea apparébit; sed præsens vita est cædium, belli ac periculórum».

Et vide quo pacto ex modo interrogándi et hortétur et trahat. Neque enim dixit: «Potéstis cædem ferre? potéstis sánguinem vestrum fúndere?». Sed quómodo? Potéstis bíbere cálicem? Deínde allíciens eos, ait: Quem ego bibitúrus sum, ut ex consórtio suo promptióres fíerent. Baptísma autem vocat illud, osténdens magnam inde purgatiónem toti orbi fore. Póstea dicunt illi: Póssumus. Ex ánimi fervóre statim promíttunt, nesciéntes quid dícerent, sed exspectántes se quod petébant impetratúros esse.

Quid ígitur ille? Cálicem quidem meum bibétis, et baptísmate quo ego baptízor baptizabímini. Magna illis prophetávit bona; hoc est: «Martýrio dignabímini, et hæc patiémini quæ ego pátiar, violénta morte vitam terminábitis, in hisque mihi consórtes éritis. Sedére autem ad déxteram meam et ad sinístram non est meum dare, sed quibus parátum est a Patre meo». Postquam illórum ánimos eréxit, sublimiorésque fecit, illósque mæróre superióres réddidit, tunc illórum petitiónem córrigit.

Tunc indignáti sunt decem de duóbus frátribus. Viden’ quantum imperfécti omnes essent, tum hi qui decem illos præcédere tentábant, tum decem illi qui duóbus invidébant? Sed, ut dixi, post hæc osténde illos mihi, et vidébis ómnibus hisce afféctibus vácuos. Audi quómodo hic ipse Ioánnes, qui nunc hac de causa accéssit, primas semper Petro cedat, et concionánti et mirácula edénti in Actibus Apostolórum. Iacóbus vero non multo póstea témpore vixit; ab inítio enim magno ferebátur ardóre, et missis humánis ómnibus, ad tam ineffábile culmen ascéndit, ut statim occiderétur.

Tweede lezing

Uit een preek van de heilige Johannes Chrysostomus, bisschop van Constantinopel († 407), over het evangelie van Matteüs

(Hom. 65, 2-4: PG 58, 619-622)

 Deelgenoten aan het lijden van Christus 

De zonen van Zebedeüs vallen Jezus lastig met de vraag: ‘Geef dat in uw glorie een van ons aan uw rechter- en de ander aan uw linkerhand mag zitten’ (Mc. 10, 37; vgl. Mt. 20-21). En zij dringen aan: ‘Zeg het ons!’ Wat antwoordt Hij? Hij maakt hun duidelijk dat zij niets geestelijks vragen, maar dat zij, als zij geweten hadden wat zij vroegen, het niet gewaagd zouden hebben iets dergelijks te vragen. Hij zegt: ‘Ge weet niet wat ge vraagt.’ Immers, hoe groot, hoe wonderlijk is dat en hoezeer gaat het zelfs de hemelse machten te boven! Vervolgens zegt Jezus: ‘Zijt ge in staat de beker te drinken die Ik drink, en met het doopsel gedoopt te worden waarmee Ik gedoopt word?’ Hij wil daarmee zeggen: ‘Gij hebt het met mij over eer en zegekransen, maar Ik heb het over strijd en lijden. Het is nu niet de tijd voor kransen en evenmin zal mijn roem nu daarin zichtbaar worden. Het heden is juist een tijd van moord, oorlog en gevaar.’

Zie eens met welke vragen Hij hen vermaant en nader tot zich brengt. Hij zegt niet: ‘Zijt ge in staat de dood te ondergaan? Zijt ge in staat uw bloed te vergieten?’ Maar wat zegt Hij? ‘Zijt ge in staat de beker te drinken?’ Dan gaat Hij verder: ‘Die Ik ga drinken.’ Hij voegt dit toe opdat zij door zich met Hem te verenigen, des te bereidwilliger zullen zijn dat alles te ondergaan. Dat noemt Hij dan weer een doopsel om aan te tonen dat de wereld een grote loutering zal ondergaan door wat er met Hem gebeurt. Zij zeggen tegen Hem: ‘Ja, dat kunnen wij.’ Bereidwillig beloven zij dit te doorstaan; zij weten echter niet wat ze zeggen, maar verwachten wel te verkrijgen wat ze vragen.

Wat zegt Hij nu? ‘De beker die Ik drink, zult gij drinken, en met het doopsel waarmee Ik gedoopt word, zult gij gedoopt worden.’ Hij voorspelt hun een groot goed: gij zult het martelaarschap waardig gekeurd worden en gij zult lijden wat Ik zal lijden. Door een gewelddadige dood zult gij uw leven beëindigen en daarin zult gij met Mij delen. ‘Het is echter niet aan Mij u te doen zitten aan mijn rechter- of linkerhand, omdat alleen zij dit verkrijgen voor wie mijn Vader dit heeft bereid.’ Nadat Hij hun gedachten op een hoger plan gebracht en hen tegen smart gewapend heeft, verbetert Hij hun vraag.

‘Toen werden de tien anderen kwaad op de beide broers’ (Mt. 10, 24). Ziet gij nu hoe onvolmaakt allen nog waren? Zowel degenen die zich boven de tien anderen willen verheffen, als degenen die de twee benijden. Toon mij echter eens wat er later met hen gebeurd is en ge zult zien dat zij dan van al dat soort hartstochten bevrijd zijn. Hoor dan hoe de apostel Johannes, degene dus die Jezus met bovenstaande vraag benaderde, overal aan Petrus de eerste plaats laat. Hij doet dat niet alleen wanneer Petrus tot het volk spreekt, maar ook als Petrus wonderen doet, zoals wij kunnen lezen in de Handelingen van de Apostelen. Jakobus op zijn beurt leefde niet lang meer na deze gebeurtenissen: hij werd vanaf het begin door een zo vurige ijver bezield en hij steeg met achterlating van het menselijke tot een zo grote hoogte dat hij spoedig gedood werd.