Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXXI per annum feria VI Sancta est cogitatio pro defunctis exorare. Het is een heilige gedachte te bidden voor de overledenen

Lectio altera

Ex Oratiónibus sancti Gregórii Nazianzéni epíscopi

(Or. 7, in laudem Cæsarii fratris, 23-24: PG 35, 786-787)

Sancta est cogitatio pro defunctis exorare

Quid est homo, quod memor es eius? Quodnam hoc novum circum me mystérium? Parvus sum et magnus, húmilis et excélsus, mortális et immortális, terrénus et cæléstis. Opórtet me cum Christo sepelíri, cum Christo resúrgere, Christi coherédem esse, fílium Dei fíeri atque ádeo Deum ipsum.

Hoc nobis magnum illud mystérium desígnat: hoc nobis Deus, qui nostra causa humanitátem suscépit ac pauper factus est, ut iacéntem carnem erígeret et incolumitátem imágini afférret, hominémque instauráret, ut omnes unum efficiámur in Christo, qui perfécte factus est in ómnibus nobis ómnia quæcúmque ipse est; ut iam non simus másculus et fémina, bárbarus et Scytha, servus et liber, quæ sunt carnis insígnia et discrímina, sed solam Dei, a quo et ob quem creáti sumus, notam in nobis gerámus, tantum ab eo informáti et impréssi, ut ex ipso solo agnoscámus.

Atque útinam quidem simus quod sperámus, secúndum magnam munífici Dei benignitátem; qui parva petens, máxima iis, qui sincéro ánimi afféctu eum amant, et nunc et in futúro ævo largítur; pro nostra erga ipsum caritáte et spe, ómnia feréntes, ómnia sustinéntes; propter ómnia grátias agéntes (quandóquidem hæc quoque persæpe salútis arma esse verbum novit), nostras et eórum, qui, tamquam in commúni via, paratióres ad hospítium prius pervenérunt, ánimas ipsi commendántes.

O ómnium Dómine et efféctor ac præcípue huius figménti! O Deus tuórum hóminum et Pater ac gubernátor! O vitæ et mortis árbiter! O nostrárum animárum custos et benefáctor! O qui ómnia facis, et tempestíve, atque, ut ipse pro sapiéntiæ tuæ et administratiónis altitúdine nosti, artífice Verbo transmútas, nunc quidem Cæsárium, discéssus nostri primítias, quæso, súscipe.

Nos vero quoque opportúno témpore súscipe, támdiu in carne vitam nostram moderátus, quámdiu conducíbile fúerit; et quidem súscipe ob metum tuum parátos et non turbátos, neque in extrémo die terga verténtes atque invíto ánimo, quemádmodum solent qui mundo et carni addícti sunt, hinc abstráctos et avúlsos, sed prompte et alácriter ad beátam illam et longævam vitam proficiscéntes, quæ est in Christo Iesu Dómino nostro, cui glória in sæcula sæculórum. Amen.

Tweede lezing

Uit de preken van de H. Gregorius van Nazianze, bischop

(Or. 7, in laudem Cæsarii fratris, 23-24: PG 35, 786-787)

Het is een heilige gedachte te bidden voor de overledenen

Wat is de mens, dat Gij hem indachtig zijt? Wat betekent dat nieuwe mysterie omtrent mij? Klein ben ik en ook groot, nietig en verheven, sterfelijk en onsterfelijk, aards en hemels. Ik moet met Christus begraven worden, met Christus verrijzen, mede-erfgenaam zijn van Christus, kind van God worden en aldus vergoddelijken.

Dit grote mysterie toont ons: de God, die om onzentwille de mensheid aannamen arm werd, om ons vernederd vlees te verheffen, het beeld van ongeschondenheid te geven en zo de mens te herstellen, opdat wij allen één zouden worden in Christus, die op volmaakte wijze in ons allen alles werd wat Hij zelf is, zodat wij niet langer man of vrouw, slaaf of vrije mens zouden zijn, wat allemaal kentekenen van het vlees en discrimineringen zijn, maar zodat wij in ons alleen het kenteken dragen van God, door Wie en voor Wie wij geschapen zijn en zij, zo daardoor gevormd en getekend zijn, dat wij alleen door Hem herkend worden.

Mochten wij dan zijn, wat wij verhopen te zijn naar de grote goedheid van de milddadige God. Hij, die weinig vraagt, verrijkt hen, die Hem oprecht beminnen, zowel nu als in de toekomstige eeuwigheid met de grootste gaven. Wij, die om onze liefde tot Hem en ons vertrouwen in Hem alles dragen, alles dulden; om dat alles dankzeggen (het Woord weet toch, dat ook dit dikwijls wapens ten heil kunnen zijn) en Hem onze zielen aanbevelen en die van hen, die als het ware op een gemeenschappelijke weg eerder bij het gastverblijf zijn aangekomen omdat zij meer gereed waren.

O Heer en Bewerker van alles, vooral van dit schepsel! O God en vader en Bestuurder van uw mensen! O Beslisser over leven en dood! O Bewaker en Weldoener van onze zielen! Gij, die alles bewerkt en die ons op de juiste tijd en zoals Gij het weet te doen naar de diepte van uw wijsheid en leiding door uw Woord alles wonderbaar omvormt, neem nu dan, bid ik u, Cæsarius, aan, de eerstelingsgave van ons heengaan uit deze wereld.

Maar wil ook ons te rechter rijd bij U opnemen, nadat Gij zólang ons leven in het vlees hebt begeleid als nuttig voor ons was; en neem ons dan op, die door de vreze Gods gereed zijn en niet bang. Laat niet toe dat wij bij het eind van ons leven ons van u afkeren en onwillig zijn om te sterven, zoals zij dat doen die zich hebben overgegeven aan de wereld en het vlees en daar dan van worden losgerukt. Maar laten wij vastberaden en snel overgaan naar dat zalige en eeuwige leven, dat is in Christus Jezus, onze Heer, aan Wie de glorie zij in de eeuwen der eeuwen. Amen.