Exclusief voor kinderen! Over een hele moedige jongen uit Rome in de derde eeuw

Soms zijn kinderen lief. Soms zijn ze ondeugend. Soms zelfs gemeen. Misschien herken jij je wel in een van deze beschrijvingen of misschien wel in alledrie. Dat laatste is het meest waarschijnlijk! Jezus houdt van alle kinderen. Veel kinderen houden ook van Jezus. Kinderen die altijd lief zijn, bestaan niet. Sommigen komen wel aardig in de buurt. Wij denken dat jij er zo eentje wilt zijn. Tarcisius was ook een zo'n jongen. Hij leefde in de derde eeuw in Rome. Hij was nog niet groot, maar wel heel dapper. Dat was hij, omdat hij hield van Jezus. Dat klinkt vreemd, maar als je het verhaal leest, ga je het begrijpen.

Paus Benedictus XVI zelf vertelde het verhaal van Tarcisius  op een bijeenkomst voor misdienaars op het Sint Pietersplein in Rome.

Paus Benedictus vertelt:

Veel weten we niet over Tarcisius, een jongen die leefde in de derde eeuw. Men vertelt dat hij regelmatig de catacomben van Calixtus hier in Rome bezocht en bijzonder trouw zijn plichten als christen vervulde. Groot was zijn liefde voor de Eucharistie. Vermoedelijk is hij acoliet geweest en dus misdienaar. In die jaren was keizer Valerianus een hardvochtig christenvervolger. De christenen ontmoetten elkaar heimelijk om te bidden, het Woord van God te beluisteren en de heilige Mis te vieren. In die tijd werd ook het brengen van de Eucharistie naar gevangenen en zieken steeds gevaarlijker.

Op een dag vroeg de priester, zoals gewoonlijk, wie bereid was de Eucharistie naar de wachtende broeders en de zusters te brengen. De jonge Tarcisius stond op en zei: “Stuur mij!” Hij scheen echter te klein voor zo’n moeilijke taak. “Mijn jonge leeftijd”, antwoordde Tarcisius, “zal de beste bescherming zijn voor de Eucharistie.” Dat overtuigde de priester. Hij vertrouwde hem vervolgens het kostbare levensbrood toe en zei: “Tarcisius, denk eraan dat jij een hemelse schat in je zwakke handen houdt. Vermijd volle straten en vergeet niet om de heilige mysteries trouw en veilig bewaren.” “Ik zal eerder sterven, dan me die te laten afpakken”, antwoordde de jongen.

Onderweg trof hij enkele kennissen, die hem uitnodigden mee te gaan. Toen hij dat afwees – het waren heidenen – werden zij wantrouwig en opdringerig. Zij zagen dat hij iets tegen zijn borst aandrukte, als wilde hij het verdedigen. Tevergeefs probeerden zij hem dat af te nemen. Het gevecht werd steeds wilder, vooral toen zij in de gaten kregen dat Tarcisius christen was. Zij trapten hem en gooiden stenen op hem, maar Tarcisius gaf niet op. Een pretoriaanse gardist, Quadratus, ook heimelijk christen, bracht de stervende Tarcisius naar een priester. Zijn lichaam was levenloos, maar vastgeklemd tegen zijn borst hield hij nog steeds het kleine linnen doekje met de Eucharistie. In de Calixtuscatacomben vond hij zijn laatste rustplaats. Paus Damasus maakt een inschrift voor zijn graf. Daaruit weten we dat Tarcisius in 257 gestorven is, volgens het Romeinse Martyrologium op 15 augustus.

Het getuigenis van de heilige Tarcisius toont ons de diepe liefde en grote verering die wij moeten hebben voor de Eucharistie. Zij is een kostbaar goed, een schat van onmetelijke waarde. Zij is Jezus zelf die voor ons tot spijs wordt, tot steun en kracht op onze dagelijkse levensweg en op onze weg naar het eeuwige leven. Zij is het grootste geschenk dat Jezus ons heeft nagelaten.

-0-0-0-0-0-0-0-

Misschien wil jij ook wel misdienaar zijn? Als je meer wilt weten, meldt je dan via inlichtingen@priorijthabor.nl: wij leggen je graag uit wat het inhoudt, leiden je desgewenst op en zoeken in je omgeving een parochie, als je die niet al hebt. In de loop der eeuwen tot op de dag van vandaag hebben honderden jongens in ons klooster het vak van misdienaar geleerd; de eersten deden dat al  in de achtste eeuw, de tijd van de Heilige Willibrord, verkondiger van het geloof in onze streken maar ook van de heilie Wiro, Plechelmus en Otgerus die net als Willibrord van het Groot Brittannie met een boot de Noordzee overstaken om het geloof te verkondigen, reizend door onze streken, vaak te paard. Over hun spannende reizen later meer op dit weblog.