Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Die 2 octobris SS. Angelorum Custodum Memoria Custodiant te in omnibus viis tuis. Hij heeft zijn engelen bevolen om u op al uw wegen te behoeden.

  

   Lectio altera

Ex Sermónibus sancti Bernárdi abbátis

(Sermo 12 in psalmum Qui habitat, 3. 6-8: Opera omnia, Edit. Cisterc. 4 [1966], 458-462)

Custodiant te in omnibus viis tuis

Angelis suis mandávit de te, ut custódiant te in ómnibus viis tuis. Confiteántur Dómino misericórdiæ eius, et mirabília eius fíliis hóminum. Confiteántur et dicant inter gentes quóniam magnificávit Dóminus fácere cum eis. Dómine, quid est homo quia innotuísti ei? Aut quid appónis erga eum cor tuum? Appónis cor erga eum, geris pro eo sollicitúdinem, curam illíus habes. Dénique ei mittis Unigénitum tuum, immíttis Spíritum tuum, promíttis étiam vultum tuum. Et ne quid in cæléstibus vacet ab ópera sollicitúdinis nostræ, beátos illos spíritus propter nos mittis in ministérium, custódiæ nostræ députas, nostros iubes fíeri pædagógos.

Angelis suis mandávit de te, ut custódiant te in ómnibus viis tuis. Quantam tibi debet hoc verbum inférre reveréntiam, afférre devotiónem, conférre fidúciam. Reveréntiam pro præséntia, devotiónem pro benevoléntia, fidúciam pro custódia. Adsunt ígitur, et adsunt tibi, non modo tecum, sed étiam pro te. Adsunt ut prótegant, adsunt ut prosint. Verúmtamen etsi ille mandávit, ipsis quoque, qui et ei ex tanta caritáte obœdiunt et nobis subvéniunt in tanta necessitáte, ingrátos esse non licet.

Simus ergo devóti, simus grati tantis custódibus; redamémus eos, honorémus eos quantum póssumus, quantum debémus. Totus tamen ei reddátur et amor et honor noster, a quo tam ipsis quam nobis est totum, unde honoráre póssumus vel amáre, unde amári honoraríve merémur.

In ipso ítaque, fratres, affectuóse diligámus ángelos eius, tamquam futúros aliquándo coherédes nostros, ínterim vero actóres et tutóres a Patre pósitos et præpósitos nobis. Nunc enim fílii Dei sumus, etsi nondum appáreat, quod adhuc párvuli sub actóribus et tutóribus simus, tamquam nihil ínterim differéntes a servis.

Céterum, etsi tam párvuli sumus, et tam magna nobis, et nec modo tam magna sed et tam periculósa via restat, quid tamen sub tantis custódibus timeámus? Nec superári, nec sedúci, minus autem sedúcere possunt, qui custódiunt nos in ómnibus viis nostris. Fidéles sunt, prudéntes sunt, poténtes sunt: quid trepidámus? Tantum sequámur eos, adhæreámus eis, et in protectióne Dei cæli commorémur.

Tweede lezing

Uit de Preken van de H. Bernardus, abt.

(Sermo 12 in psalmum Qui habitat, 3.6-8: Opera omnia. Edit. Cisterc. 4 [1966] 458-462]

Mogen zij u bewaken op al uw wegen

Hij heeft zijn engelen bevolen om u op al uw wegen te behoeden. 

Laat zijn barmhartigheid getuigenis afleggen voor de Heer en Zijn wonderen voor de kinderen der mensen. Laten zij getuigenis afleggen en zeggen bij de heidenen, dat de Heer wonderbaar met hen heeft gehandeld. Heer, wat is de mens, dat Gij U aan hem openbaart? Of waarom neigt Gij tot hem uw hart? Gij neigt uw hart tot hem, Gij zijt voor hem vol kommer, Gij hebt zorg voor hem. Want Gij zendt hem uw Eniggeborene, Gij laat uw geest over hem komen en belooft hem zelfs uw Aanschijn te mogen zien. En om te voorkomen dat er in de hemel iets zou ontbreken aan de zorg voor ons, zendt Gij die heilige geesten uit om ons te dienen, belast hen met onze bescherming en laat hen onze opvoeders worden.

Hij heeft zijn engelen bevolen om u op al uw wegen te hoeden.

Wat moet dat woord u niet vervullen met eerbied, overgave en vertrouwen. Eerbied voor hun tegenwoordigheid, overgave voor hun welwillendheid, vertrouwen om hun bescherming. Zij zijn u dus nabij en zij niet alleen met u, maar ook voor u. Zij zijn bij u om u te beschermen, zij zijn bij u om u van dienst te zijn. Hoewel God hun dit nu bevolen heeft, mogen wij tegenover hen zelf, die met zoveel liefde God daarin gehoorzamen en ons in grote moeilijkheden bijstaan, niet ondankbaar zijn.

Laten wij hun daarom toegewijd zijn en de zo gewichtige bewaarders dankbaar zijn. Beminnen wij hen wederkerig en eren wij hen zoveel wij kunnen en zoveel wij verplicht zijn. Heel onze liefde en eerbied moet toch aan Hem gegeven worden, van Wie zowel zij zelf als wij alles hebben ontvangen. Door Wie wij kunnen eren en beminnen en door Wie wij verdienen bemind en geëerd te worden.

In Hem daarom, broeders, moeten wij zijn engelen van harte beminnen, als degenen die eens onze mede-erfgenamen zullen zijn. Want nu reeds zijn wij kinderen van God, hoewel dit nog niet zo duidelijk aan het daglicht treedt, in zover wij nog als kinderen zijn, die onder leiding staan van voogden en beheerders, alsof wij in niets verschillen van dienaren.

Maar – ofschoon wij nog zo klein zijn, en er voor ons nog een zo lange, en niet alleen lange maar ook een zo gevaarlijke weg open ligt – wat zouden wij moeten vrezen onder zulke leiders? Zij kunnen niet overweldigd worden of misleid, en nog minder kunnen zij zelf misleiden, die ons bewaken op al onze wegen. Zij zijn getrouw, voorzichtig en machtig, wat zouden wij vrezen? Laten wij hen slechts volgen, hen vasthouden, en zo onder de bescherming blijven van de God des hemels.