Pierre Chanel werd geboren op 12 juli 1803 in Cuet. Hij was de zoon van een boer en werd als kind al vroeg ingeschakeld op de boerderij. Pierre leek voorbestemd voor een bestaan als schaapherder, maar hij was bijzonder intelligent en serieus. Dat viel Abbé Trompier, de pastoor van de plattelandsparochie in de buurt van Lyon ook op. Hij stimuleerde dat Pierre naar het seminarie ging. Pierre was een goede leerling en werd in 1827 tot priester gewijd. De jongeman werd niet gespaard. Hij werd benoemd in Crozet, een parochie in de buurt van Genéve die helemaal in verval geraakt was.
De nieuwe pastoor schonk veel aandacht aan de armen en zieken in zijn parochie. Chanel slaagde erin de parochie binnen drie jaar nieuw leven in te blazen. Er waren zelfs tekenen van een opwekking. In 1831 sloot Chanel zich aan bij de Sociëteit van Maria, die nog maar net was opgericht door Jean Colin. Dat was een bijzondere beweging, die zich wilde spiegelen aan de Vroege Kerk. God zou op een verborgen manier grote dingen doen: Ignoti et quasi occulti in hoc mundo. Leken en priesters, mannen en vrouwen konden meedoen. Dat was tenminste de bedoeling…, maar daar stak Rome vanwege de organisatorische complexiteit een stokje voor.
Kannibalisme
Chanel verlangde ernaar alles achter zich te laten en uitgezonden te worden naar de verste uithoeken van de wereld, maar zijn geduld werd op de proef gesteld. Hij kreeg de opdracht les te geven aan het seminarie van Belley. In 1836 vertrok hij dan toch met een handjevol medebroeders onder leiding van bisschop Pompallier naar de eilanden in de Stille Zuidzee. Hij werd met een collega gedropt op een van de Fiji-eilanden: Futuna. Daar was de situatie explosief. Het kwaad werd door de lokale bevolking verheerlijkt. Een bloedige stammenstrijd en het kannibalisme hadden ervoor gezorgd dat er nog maar een paarduizend mensen op het eiland woonden.
Koning Niuliki
Het zat Chanel niet mee. Hij had de grootst mogelijke moeite om de inheemse taal te leren. Er was nauwelijks belangstelling voor het Evangelie. Geweld, intriges en wraak verstoorden zijn werk, maar Chanel opende zijn hart voor de mensen en ontfermde zich over de zieken. Er werden mensen genezen. Daarmee won hij het vertrouwen van de bevolking. Toch bleef het aantal bekeerlingen beperkt, vanwege de dreigementen van de tegenstanders. Chanel probeerde vrede en verzoening te brengen, maar dat werd hem uiteindelijk fataal. Koning Niuliki zag met lede ogen aan hoe Chanel steeds meer invloed kreeg onder de jongeren op ‘zijn’ eiland. Toen zijn eigen zoon zich bekeerde tot het christelijk geloof en door Chanel werd gedoopt, was de maat vol.
Was het de koning zelf die Chanel doodde of het gebeurde het in opdracht van het getergde stamhoofd? Dat is niet zeker. Chanel werd op brute wijze vermoord. Hij verdedigde zich niet. Een jaar na zijn dood lieten de bewoners van het eiland zich massaal dopen. Pierre Chanel overleed op 28 april 1841.
Met dank aan vindplaats
