Alles klaar voor 2 februari: schone kerk en paramenten uit de Kathedraal in Roermond

Uit de Roerecho van vandaag- aanstaande zaterdag Pontificale Hoogmis op de Kerkberg

Zaterdag 2 februari

MARIA LICHTMIS / OPDRACHT VAN DE HEER

10.00 uur: Pontificale Hoogmis in de basiliek voorafgegaan door

kaarsenwijding en -processie. De Hoogmis wordt opgedragen om zegen

te vragen bij het begin van het Noviciaat van Erica Schruer.

Gregoriaanse gezangen door de herenschola van Sint Odiliënberg en

Beesel. Na afloop gelegenheid tot feliciteren in Priorij Thabor

(via groene poort en passerelle)

Paus Benedictus XVI - De kracht van de Heilige Geest

Maar wat is deze “kracht” van de Heilige Geest? Het is de kracht van Gods leven! Het is de kracht van dezelfde Geest die bij het begin van de schepping over de wateren zweefde en die, in de volheid der tijden, Jezus deed opstaan uit de dood. Het is de kracht die ons en onze wereld, wijst naar de komst van het Koninkrijk van God. In het Evangelie van vandaag verkondigt Jezus dat een nieuwe tijd is aangebroken, waarin de Heilige Geest over alle mensen uitgestort zal worden

Hijzelf, ontvangen door de Heilige Geest en geboren uit de maagd Maria, kwam onder ons om die Geest te brengen. Als de bron van onze nieuwe leven in Christus, is de Heilige Geest ook, in een zeer reële manier, de ziel van de Kerk, de liefde die ons bindt aan de Heer en elkaar, en het licht die onze ogen opent om overal om ons heen de wonderen van Gods genade te zien.

Hier in Australië, “dit grote Zuidland van de Heilige Geest”, hebben wij allen een onvergetelijke ervaring gehad van de aanwezigheid en de kracht van de Geest in de schoonheid van de natuur. Onze ogen zijn geopend om de wereld om ons heen te zien zoals zij echt is: “vervuld”, zoals de dichter zegt, ”van Gods grootheid“, gevuld met de glorie van zijn scheppende liefde. Ook hier, op deze bijeenkomst van jonge Christenen uit de gehele wereld, hebben we een levendige ervaring gehad van de aanwezigheid van de Geest en zijn kracht in het leven van de Kerk. We hebben de Kerk gezien zoals zij werkelijk is: het Lichaam van Christus, een liefdesgemeenschap, mensen van elke ras, natie en taal, van elke tijd en plaats omhelzend, in de eenheid geboren uit ons geloof in de verrezen Heer.
De kracht van de Geest houdt nooit op om de Kerk met leven te vullen! Door de genade van de kerkelijke Sacramenten stroomt die kracht ook diep in ons, als een ondergrondse rivier die onze geest voedt en ons nog dichter trekt naar de bron van ons echte leven, welke Christus is. Sint Ignatius van Antiochië, die aan het begin van de tweede eeuw als martelaar in Rome stierf, heeft aan ons een prachtige beschrijving nagelaten van de kracht van de Geest die in ons woont. Hij sprak van de Geest als een fontein van levend water die in ons hart opspringt en fluistert: “Kom, kom tot de Vader”

Deze kracht, de genade van de Geest, is echter niet iets wat we kunnen verdienen of bereiken, maar alleen als zuivere gave ontvangen. Gods liefde kan alleen zijn kracht ontketenen wanneer wij toelaten dat zij ons van binnenuit verandert. Wij moeten de Geest door de harde korst van onze onverschilligheid, onze geestelijke vermoeidheid, onze blinde overeenstemming met de geest van deze tijd laten breken. Alleen dan kunnen we de Geest onze verbeelding laten ontbranden en onze diepste verlangens doen vormen. Daarom is bidden zo belangrijk: dagelijks gebed, persoonlijk gebed in de stilte van ons hart en voor het Allerheiligst Sacrament, en het liturgisch gebed in het hart van de Kerk. Bidden is zuivere ontvankelijkheid voor Gods genade, liefde in actie, gemeenschap met de Geest die in ons woont, ons leidt, door Jezus, in de Kerk, naar onze hemelse Vader. In de kracht van zijn Geest, is Jezus altijd aanwezig in ons hart, rustig op ons wachtend om toch met Hem te zijn, zijn stem te horen, te vertoeven in zijn liefde, en de “kracht vanuit de hoge” te ontvangen, waardoor wij in staat zijn zout en licht voor onze wereld te zijn. Bij zijn Hemelvaart zei Jezus tot zijn leerlingen: “Gij zult mijn getuigen zijn ... tot het uiteinde der aarde” (Hand. 1, 8). Laten wij hier in Australië de Heer danken voor de gave van geloof, die als een schat aan ons is overgeleverd van generatie op generatie in de gemeenschap van de Kerk. Laten wij hier in Oceanië op bijzondere wijze dank zeggen voor alle heroïsche missionarissen, toegewijde priesters en religieuzen, christelijke ouders en grootouders, leraren en catecheten die de kerk in deze landen hebben opgebouwd – getuigen zoals de zalige Maria MacKillop, de heilige Peter Chanel, de zalige Peter To Rot en zo vele anderen! De kracht van de Geest, geopenbaard in hun leven, is nog steeds aan het werk in het goede wat zij achterlieten, in de samenleving die zij hebben gevormd en die aan jullie wordt doorgegeven.

Homilie aan het einde van de 23e Wereld Jongeren Dag op 20 juli 2008, met dank aan rkdocumenten

Mgr. Robert Barron. THIRD SUNDAY IN ORDINARY TIME "healing to those whose very self has been broken".

LUKE 1:1-4; 4:14-21

Friends, today’s Gospel recounts Jesus’ inaugural address in his hometown synagogue. Jesus reads words from the prophet Isaiah that he felt best summed up who he was and what his mission was. Therefore it behooves us to listen carefully.

Jesus first says, "The spirit of the Lord is upon me." The Ruach Yahweh, the breath of God, the spirit that hovered over the surface of the waters at the beginning of time, the life energy of God—this is what has seized and animated Jesus.

Animated by the Ruach Yahweh, what does Jesus do? He brings "glad tidings to the poor," "liberty to captives," and "recovery of sight to the blind." In other words, he brings God’s love to those who are marginalized by injustice, freedom to those who are imprisoned in sin, and healing to those whose very self has been broken.

After the Paschal Mystery and Resurrection, he breathed on his disciples, communicating to them something of this spirit—and drawing them into this mission.

Vandaag bijgewerkt - Gebedsintenties Kerkberg Gebedsgroep voor de maand januari

U kunt Uw gebedsintenties opgeven per e- mail (gebedsgroep@kerkberg.nl), per post, telefonisch, per ijlbode, of hoe dan ook.

Wij bidden namens de gemeenschap voor de gemeenschap tot eer van God en heil van mensen!

Mededeling voor de leden van de Kerkberg Gebedsgroep:
De leden van de Kerkberg Gebedsgroep wordt gevraagd mee te bidden met voor de intenties die in deze maandrubriek verschijnen.
Zij ontvangen ieder persoonlijk de Maandbrief Kerkberg Gebedsgroep op papier of digitaal met een beschouwing over bidden en geestelijk leven. Deze teksten verschijnen niet algemeen digitaal op on line presenties van het klooster. Zie ook Hartelijke uitnodiging om mee te doen met de Kerkberg Gebedsgroep “In lumine tuo videbimus Lumen”.

Hierbij de intenties van de maand januari 2019:
Voor de slachtoffers van de bomaanslagen bij katholieke kerken op de Philippijnen
Zegen over een pasgeboren kind
Om herstel en kracht voor een zieke en zijn huisgenoot (P)
Zegen over een voorbereidingsretraite
Voor kinderen die met kogels zijn geraakt - dat ze toch hun basisvertrouwen bewaren
Voor een chronisch ziek kind (O)
Voor een ernstige zieke grootmoeder (N)
Voor het Spaanse jongetje dat is gevallen in een gat  onder de grond
Voor iemand die ongeval heeft gehad, dat de schade meevalt (M) 
Dat het rustig blijft in Polen na de aanslag op een burgemeester
Uit dankbaarheid wegens een gebedsverhoring (L)
Voor een rechtvaardig oordeel van een rechter (K)
Voor de zielerust van een overledene (I)
Voor een gezin waar grote onrust heerst (H) - dat Gods vrede neerdaalt
Voor een ernstig zieke jonge man (E)
Voor de zielerust van een overledene (G)
Voor de zielerust van een overledene (F)
Voor een parochiaan tevens vriend van het klooster die zaterdag begraven wordt en voor troost voor zijn familie
Voor een ernstige zieke (A)
Voor een vrouw die in verwachting is
Voor slachtoffers van vuurwerk
Voor slachtoffers van natuurrampen
Om  de vrede die de wereld niet geven kan
Voor onze nieuwe bisschop
Om zegen over een noviciaat
Voor een puber-kind dat het leven maar moeilijk vindt
Voor een terminale zieke (B)
Voor verlenging van een arbeidscontract
Dat de rechter oog heeft voor de rechtvaardigheid van een verzoek om interventie (C)
Voor apostolische administrator Schnackers die afscheid neemt, dat Gods zegen op hem mag rusten.
Voor een ernstige zieke buurvrouw (D)
Voor een behouden thuiskomst na een verre dienstreis.

Hartelijk dank voor Uw bereidheid met ons mee te bidden!

Hoe komt de mens op het idee om te bidden? Bidden is als ademen, eten, liefhebben. Bidden maakt gelukkig.

Wij bidden omdat we vol van oneindig heimwee zijn en God de mens zo heeft geschapen dat deze op Hem is gericht: ‘Onrustig is ons hart, tot het rust vindt in U’ (Augustinus). We bidden echter ook omdat we het nodig hebben, aldus Moeder Teresa: ‘Omdat ik niet op mezelf kan vertrouwen, vertrouw ik op Hem, 24 uur per dag.’ 1

Vaak vergeten we God, lopen we van Hem weg en verstoppen we ons. Maar of we het nu vermijden aan God te denken, of zijn bestaan ontkennen – Hij is er altijd voor ons. Hij zoekt ons nog voor wij Hem zoeken, Hij verlangt naar ons, Hij roept ons. Je spreekt met je geweten en merkt dan plotseling dat je met God spreekt. Je voelt je eenzaam, hebt niemand om mee te praten en merkt dan dat God altijd te spreken is. Je bent in gevaar en merkt dat de roep om hulp door God beantwoord wordt. Bidden is zo menselijk als ademen, eten, liefhebben. Bidden reinigt. Bidden maakt het weerstaan van verzoekingen mogelijk. Bidden sterkt bij zwakte. Bidden neemt de angst weg, verdubbelt de krachten, geeft een langere adem. Bidden maakt gelukkig.

Youcat 470

Hoe de eerste christenen op zondag de H.Eucharistie vierden - ''En bij alle offers loven wij de Schepper van alles, door zijn Zoon Jezus Christus en door de Heilige Geest'

Het is niemand geoorloofd aan de Eucharistie deel te nemen dan alleen hij, die gelooft, dat het waar is wat wij leren, en die bovendien is afgewassen door het bad tot vergiffenis der zonden en tot de wedergeboorte, en verder zó leeft als Christus het heeft overgeleverd.

Want wij nuttigen dit niet als gewoon brood of als gewone drank, maar zoals door het Woord Gods Jezus Christus onze Verlosser vlees is geworden en vlees en bloed bezat om ons te verlossen – zó heeft men ons geleerd, dat deze spijs, waarover de dankgebeden worden uitgesproken en waarmee ons vlees en bloed door de stofwisseling worden gevoed, zowel het Vlees als het Bloed is van de Mensgeworden Jezus.

Want de Apostelen hebben in hun gedenkschriften, die Evangeliën worden genoemd, ons overgeleverd, dat Jezus hun zó bevolen had: Doet dit tot mijn gedachtenis. Dit is mijn Lichaam; en na de kelk genomen en gedankt te hebben, sprak Hij: Dit is mijn Bloed, en reikte beide aan hen alleen toe. Sedertdien herdenken wij dit steeds onderling. Degenen van ons, die goederen bezitten, komen alle behoeftigen te hulp, en steeds zijn wij eensgezind. En bij alle offers loven wij de Schepper van alles, door zijn Zoon Jezus Christus en door de Heilige Geest.

En op de Zondag, zoals die dag genoemd wordt, komen alle bewoners van stad en land op dezelfde plaats bijeen, en daar worden dan de gedenkschriften van de Apostelen en de geschriften van de profeten gelezen, zolang er tijd voor is.

Daarna, waar een lezer ontbreekt, zal hij, die voorzit, de toehoorders vermanen en hen aansporen de zo heerlijke voorbeelden uit de lezing na te volgen.

Hierna staan we tegelijk op en bidden; en zoals we reeds gezegd hebben, zodra we ophouden met bidden, wordt er brood, wijn en water aangebracht. Die vóórzit, bidt en dankt nu met alle vurigheid, en het volk antwoordt Amen, en van datgene waarover dank werd gebracht, wordt uitgedeeld en uitgereikt aan ieder van de aanwezigen, en door de diakens wordt ervan meegedeeld aan de afwezigen.

Die welgesteld zijn, delen ervan mee zoveel ieder van hen wil, en wat er zodoende wordt verzameld, deponeert men bij hem, die voorzit. Deze helpt er de weduwen en wezen mee en degenen, die wegens zwakte of door andere oorzaken gebrek lijden, zelfs ook de gevangenen en de gasten, die uit de vreemde komen. In één woord, er wordt voor allen gezorgd, die er behoefte aan hebben.

Des zondags komen wij allen tesamen, zowel omdat het op deze dag was dat God de duisternis en de stof omvormde en de wereld schiep, alsook omdat onze Verlosser Jezus Christus op die dag uit de doden verrees. Want de dag voor de zaterdag hebben ze Hem gekruisigd, en op de volgende dag dit is Zondag verscheen Hij aan zijn Apostelen en leerlingen, en leerde hun, wat ook wij u overleveren om te beschouwen.

Ex Apologia prima sancti Iustini martyris pro Christianis (Cap. 66-67: PG 427-431)

Priorij Thabor in de winter (sneeuw)

H. Odilia in gebed -tekening van Jean-Marie de Boer, vriend van het klooster.

Winter op de Kerkberg

Kloosterlijke stilte III - Christus zoekt mensen die hem willen aanhoren

Stilte en ingetogenheid zijn de voorwaarden om te horen wat Christus tot ons hart wil zeggen. In het visioen van de verheerlijking van Christus op de Berg Thabor wees de Stem van de Vader op de Zoon met de aansporing: “Luistert naar Hem!” Het binnentreden in het leven met Christus betekent luisteren en gehoorzamen. Het is een met Hem begraven willen worden om met Hem een nieuw leven te beginnen.

Er is dus een verband tussen horen, gehoorzamen en Hem willen toebehoren. Is het niet misgelopen met de wereld vanaf het moment dat de mens God niet meer wil toebehoren? Christus is het omgekeerde voorbeeld: “Ik heb u vrienden genoemd, want Ik heb u alles meegedeeld wat ik van de Vader heb gehoord” (Joh 15,15). Hij weet zich op vele manieren verstaanbaar te maken en steeds zijn het de gedachten van zijn Hart die Hij ons wil meedelen; zijn gedachten en zijn woorden staan niet buiten ons leven!

Christus zoekt mensen die Hem willen aanhoren, mensen die gevoelig zijn voor de vertroosting van de H.Geest. Hij zelf wekt in hen het begrip voor zijn woord. Wie zich de gewoonte eigen maakt naar Hem te luisteren wordt van lichte gedachten vervuld. Zijn woorden geven ten diepste vrede en vreugde. Ze hebben een eigen klank, een eigen warmte en klaarheid. Om deze woorden te horen is het nodig in alle eenvoud stil te worden, zoals kinderen dat kunnen, die weten dat ze eigenlijk niets weten te zeggen en het vanzelfsprekend vinden dat men hen onderricht. Dat is de wijsheid van kinderen.

St Augustine Faith, hope and charity. Our first beginning and our last end

He is the truth, the absolute good, and the soul’s goodness comes from that same source which has made it; the soul’s perfecting in goodness comes from the conforming of its will to its nature, when it turns in love towards that good to which it owes its very existence – an existence which cannot be lost even if the will turns away from its creator.

This good is not far from any of us, for ‘in him we live and move and have our being’. But we must cleave in love to it so that we may enjoy the presence of him from whom we have our being.

The apostle says we walk by faith as yet, and not by sight. But unless we already love him, we shall never see him. How can we love what we do not know? To know God is to perceive him with the assured grasp of the mind, and so see and apprehend him is given to the pure in heart. Our hearts however cannot be made pure to see him unless we love him in faith.

Faith, hope and charity are the virtues for whose building the whole scaffolding of Scripture is set up. The soul which believes what it does not yet see, hopes in and loves that which it believes – that is why we can love God if we believe, even before we know him.

On the Trinity. VIII. 5

Als we de Getijden bidden, doen we dat mede namens degenen die daar niet de gelegenheid voor hebben

"Das Stundengebet ist eine grundlegende Weise des Seins bei ihm: Da beten wir als des Gesprächs mit Gott bedürftige Menschen, aber da nehmen wir auch die anderen Menschen mit, die nicht Zeit und Möglichkeit zu solchem Beten haben".

Benedictus XVI in zijn overweging bij de Vespers met de religieuzen en seminaristen van Beieren, Sint Annabasiliek, Altötting, 11.9.2006

De Liturgie is uitwendige en inwendige eredienst

Encycliek Mediator Deo et hominum - Paus Pius XII (1947)

De Liturgie is uitwendige en inwendige eredienst

1. Uitwendige eredienst.

In haar hele omvang nu moet de eredienst, die de Kerk aan God brengt, tegelijk uitwendig en inwendig zijn. Uitwendig, want dit vordert de natuur van de mens, die uit ziel en lichaam bestaat; eveneens, omdat God het zo beschikt heeft, "dat wij, nu wij God op zichtbare wijze kennen, door Hem tot de liefde voor het onzichtbare worden opgevoerd".<Missale Romanum, Prefatie van Kerstmis]> Bovendien, al wat uit de ziel voortkomt, wordt natuurlijkerwijze door de zintuigen tot uiting gebracht. En ook, de goddelijke eredienst gaat niet slechts de enkelingen aan, maar ook de menselijke collectiviteit en moet dus sociaal wezen, hetgeen onmogelijk het geval kan zijn dan alleen als er, ook in het godsdienstige, uiterlijke banden en uiterlijke tekenen bestaan. Ten slotte openbaart en verheldert dit op een bijzondere wijze de eenheid van het mystieke Lichaam; het doet zijn heilige vurigheid toenemen; versterkt zijn krachten en maakt zijn werking dagelijks intenser. "Ofschoon immers de ceremonies op zich geen enkele volmaaktheid, geen enkele heiligheid bevatten, zijn het toch uitwendige daden van godsdienstigheid, die, als tekens, de ziel opwekken tot verering van het heilige, de geest verheffen tot de bovennatuurlijke dingen, de godsvrucht voeden, de liefde doen ontbranden, het geloof doen groeien, de devotie versterken, de eenvoudigen onderrichten, de eredienst opluisteren, de godsdienst in stand houden en de ware gelovigen van de schijngelovigen en van de andersdenkenden onderscheiden." 

2. Het hoofdbestanddeel van de Liturgie is de inwendige eredienst.
Het hoofdbestanddeel van de goddelijke eredienst moet inwendig zijn. Men moet immers altijd in Christus leven, zich geheel aan Hem overgeven, opdat in Hem en met Hem en door Hem aan de hemelse Vader de verschuldigde eer gegeven wordt. De heilige Liturgie nu vordert, dat die twee bestanddelen innig verbonden zijn. Dat blijft zij zelf met alle kracht herhalen, zo dikwijls zij een of andere uitwendige daad van eredienst voorschrijft. Zo bijvoorbeeld spoort zij ons met betrekking tot het vasten aan, "dat hetgeen onze onderhouding van het vasten uiterlijk te kennen geeft, inderdaad in ons innerlijke wordt uitgewerkt." 2 Is het anders, dan wordt de godsdienst ongetwijfeld een inhoudsloze ritus en een leeg formalisme. Gij weet echter, eerbiedwaardige broeders, de goddelijke Meester acht degenen, die menen God te eren alleen met goed samengestelde en welluidend klinkende woorden en met theatrale houdingen en die zich wijs maken, dat zij heel goed voor hun eeuwig heil kunnen zorgen, zonder de verouderde ondeugden met wortel en tak uit hun ziel te rukken, Zijn heilige tempel onwaardig en wil hen er uitgeworpen zien. 3 4 De Kerk wil dus, dat alle gelovigen zich aan de voeten van de Verlosser werpen om Hem hun verering en hun liefde te betuigen; zij verlangt vurig, dat de menigten, naar het voorbeeld van de kinderen, die Jezus bij Zijn intocht te Jeruzalem met blijde toejuichingen tegemoet gingen, hun hymnen zingen en de Koning van de koningen en de hoogste Gever van alle weldaden met lofgezangen en dankliederen begeleiden; zij verlangt, dat van hun lippen nu eens smeekbeden, dan weer vreugde- en dankgebeden klinken, om, gelijk de apostelen bij het meer van Tiberias daardoor de hulp van Zijn goedheid en macht te kunnen ondervinden, of, zoals Petrus op de berg Thabor, in het licht en de vervoering van de zalige beschouwing zich zelf en al het hunne aan de eeuwige God over te laten.

Daarom dwalen degenen, die de heilige Liturgie houden voor een alleen maar uiterlijk en zinnelijk waarneembaar onderdeel van de goddelijke eredienst, of voor een mooi ceremonieel, geheel van het ware begrip en de juiste opvatting er van af. Niet minder dwalen degenen, die haar beschouwen als een loutere samenvatting van wetten en voorschriften, waardoor de kerkelijke hiërarchie het verrichten van de godsdienstige plechtigheden regelt.

Uit de catechismus van de Katholieke Kerk over De Goede Herder

 "De kerk is immers de schaapsstal waarvan Christus de enige en noodzakelijke toegangsdeur is. Zij is ook de kudde waarvan God zelf op voorhand heeft aangekondigd dat Hij de herder zou zijn. De schapen van deze kudde worden, ook al staan er menselijke herders aan hun hoofd, toch voortdurend geleid en gevoed door Christus zelf, de Goede Herder en de opperherder, die zijn leven heeft gegeven voor zijn schapen. [(Joh. 10, 11-15)"

Dit koninkrijk wordt voor de mensen zichtbaar door het woord, de daden en de tegenwoordigheid van Christus. Het woord van Jezus ontvangen is "het koninkrijk zelf ontvangen".  De "kleine kudde" (Lc. 12, 32) bestaande uit hen die Jezus rondom zich is komen samenroepen en van wie Hijzelf de herder is, is de kiem van het begin van het koninkrijk. Zij vormen de echte familie van Jezus. Aan hen die Hij zo rondom zich heeft verzameld, heeft Hij een nieuwe "manier van handelen", maar ook een eigen manier van bidden geleerd.

Vindplaats en annotatie met dank aan rk.documenten.nl

Kerkberg bij avond

Met dank aan @aadvantongeren

St Augustine Temptation

Many people when they are first converted are fervent in prayer, but afterwards pray languidly, coldly, and then without paying attention; this because they feel secure. The enemy keeps watch and you are asleep.

Just think for a moment, brethren, how easily you say of a certain man, ‘He is an evil-doer, a scoundrel’. Look into your own heart in case you see wickedness there. Are you not prepared to do yourself what you condemn in another?

Return to your heart, there you will be alone with him who sees all things. Hate sin, so that you may please God. Don’t cherish it, don’t think it over, rather despise it and turn away from it.

Temptation will suggest that sin can make you happy, it will threaten sorrow to tempt you to evil; but all this is emptiness, and will pass away. Wicked suggestions can come by thoughts or by evil conversations, and right living is easily corrupted. Wherever they came from, throw them out of your heart, don’t pay attention to them, don’t cherish them.

But don’t add up your merits: we don’t come to Christ from righteousness, we have all sinned, and it is by his inspiration that we accomplish the good he has given us. We must remember what he commanded in his Gospel, ‘Pray without ceasing’, and if you do not give up prayer you may be sure he will not forget his mercy.

Psalm 46 passim

Zondag - dag der dagen - Dies Dierum - Zo wordt de verbondenheid van de Christen met Christus iedere week opnieuw intens gericht

Uit de apostolische brief Dies Domini van paus Johannes Paulus II van 31 mei 1998

De zondag in het liturgisch jaar

Hoewel de wekelijks terugkerende dag des Heren in de oudste traditie van de Kerk geworteld is en van levensbelang is voor de Christen, heeft een ander ritme niet lang op zich laten wachten: de jaarcyclus. Het stemt overeen met de psychologie van de mens jaardagen te vieren en zo de herinnering aan belangrijke gebeurtenissen in het verleden te koppelen aan de terugkeer van data en seizoenen. En wanneer het om beslissende gebeurtenissen voor het leven van een volk gaat, is het normaal dat de jaarlijkse herdenking ervan een feestelijke sfeer oproept die de eentonigheid van de dagen komt doorbreken.

De belangrijkste heilsgebeurtenissen waarop het leven van de Kerk berust zijn volgens het plan van God nauw verbonden met Pasen en Pinksteren, jaarlijkse feesten van de joden die op profetische wijze een voorafbeelding waren. Toen de Christenen vanaf de tweede eeuw in aanvulling op het wekelijks Pasen een jaarlijks Paasfeest gingen vieren, bood dat de mogelijkheid het overwegen van het mysterie van de gestorven en verrezen Christus een ruimere opzet te geven. Het Paasfeest, voorafgegaan door een vasten als voorbereiding, gevierd tijdens een lange wake, voortgezet tijdens de vijftig dagen die naar Pinksteren voeren is het "hoogfeest der hoogfeesten", de dag bij uitstek voor de initiatie van de doopleerlingen geworden. Als zij door het Doopsel werkelijk sterven voor de zonde en verrijzen tot een nieuw leven, is dat omdat Jezus "is overgeleverd om onze misslagen en opgewekt om onze rechtvaardiging" (Rom. 4, 25) 1 . In nauwe verwantschap met het Paasmysterie krijgt ook het Pinksterfeest, de dag waarop de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen die met Maria bijeenwaren en waarop de zending naar alle volkeren begon, een bijzondere glans. 2

Een soortgelijke gedachtenislogica heeft geleid tot de opbouw van het gehele liturgische jaar. Zoals het Tweede Vaticaans Concilie benadrukt, heeft de Kerk in de loop van het jaar "het gehele mysterie van Christus door de jaarkring heen, vanaf de menswording en de geboorte tot de Hemelvaart, de Pinksterdag en de afwachting van de zalige hoop en de verschijning van de Heer willen ontplooien. Door zo de verlossingsmysteries te vieren, ontsluit zij voor de gelovigen de rijke schat van heilsdaden en verdiensten van haar Heer; en wel zo, dat deze mysteries te allen tijde in zekere zin tegenwoordig worden gesteld, opdat de gelovigen ermee in contact komen en van heilsgenade worden vervuld." 3

Naast Pasen en Pinksteren is ontegenzeggelijk de Geboorte van de Heer een ander zeer plechtig feest; de Christenen overwegen die dag het mysterie van de menswording en overdenken het Woord van God dat zich verwaardigd heeft onze mensheid aan te nemen om ons deelgenoot te maken van zijn goddelijkheid.

En het Concilie zegt verder: "Bij de viering van deze jaarlijkse kring van de mysteries van Christus vereert de kerk met een bijzondere liefde de zalige moeder van God, Maria, die onverbrekelijk met het heilswerk van haar Zoon is verbonden." 4 Op dezelfde wijze "verkondigt de kerk immers het paasmysterie in de heiligen, die met Christus hebben geleden en met Hem zijn verheerlijkt" 5 door de invoering van de gedachtenissen van martelaren en andere heiligen in de jaarcyclus bij gelegenheid van hun jaarlijkse feestdag. De in een authentiek liturgische geest gevierde gedachtenis van de heiligen versluiert de centrale plaats van Christus niet. Zij verheft integendeel deze plaats door de kracht van zijn Verlossing te tonen. Zoals Paulinus van Nola zingt, "alles gaat voorbij, de heerlijkheid van de heiligen blijft bestaan in Christus die alles vernieuwt en toch dezelfde blijft". 6 Deze intrinsieke relatie tussen de heerlijkheid van de heiligen en die van Christus is vastgelegd in de ordening van het liturgisch jaar en vindt juist in het fundamentele en dominerende karakter van de zondag als dag des Heren zijn meest sprekende uitdrukkingsvorm. Door de tijd van het liturgisch jaar te volgen met het onderhouden van de zondag die het hele jaar zijn ritme geeft, wordt de geestelijke en kerkelijke verbondenheid van de Christen intens op Christus gericht in wie hij zijn bestaansgrond heeft en bij wie hij zijn voedsel en inspiratie vindt.

Referenties naar deze alinea vanuit documenten:
► Martyrologium Romanum, 10
79
De zondag verschijnt als het natuurlijk model om de hoogfeesten van het liturgisch jaar te begrijpen en te vieren. De waarde ervan voor het christelijk bestaan is zo groot, dat de Kerk besloten heeft het belang ervan te benadrukken door voor de gelovigen de verplichting in te voeren deel te nemen aan de eucharistie en de rust in acht te nemen ook al vallen deze hoogfeesten op een doordeweekse dag. 7 8 Het aantal van dergelijke feesten is in de loop der tijden wisselend geweest afhankelijk van de maatschappelijke en economische omstandigheden, en ook van hun verwevenheid met de kerkelijke traditie, en bovendien van de bijval van de burgerlijke wetgeving. 9 10 In de huidige kerkrechtelijke en liturgische regeling is voorzien, dat elke Bisschoppenconferentie op grond van de eigen omstandigheden in een of ander land de lijst van geboden feestdagen mag bekorten. Een eventuele beslissing in die richting behoeft de voorafgaande expliciete goedkeuring van de Apostolische Stoel, 11 12 en in dat geval moet de viering van een mysterie van de Heer, zoals de Openbaring van de Heer, Hemelvaart, Sacramentsdag, volgens de liturgische voorschriften verschoven worden naar de zondag, opdat de gelovigen de overweging van het mysterie niet behoeven te missen. 13 Zielenherders moet er veel aan gelegen zijn dat de gelovigen worden aangespoord deel te nemen aan de mis bij gelegenheid van feesten van een zekere importantie die door de week gevierd worden. 14

80
Nu moeten we een specifiek pastoraal probleem aan de orde stellen; het betreft de veel voorkomende situaties waarin culturele en volkstradities de viering van de zondag en andere liturgische feesten dreigen te overwoekeren door de geest van het authentiek christelijk geloof te vermengen met elementen die daar vreemd aan zijn en die deze zouden kunnen misvormen. In dat geval moet men in de catechese en bij daarvoor geschikte pastorale activiteiten, duidelijke taal spreken en verwijderen wat niet verenigbaar is met het evangelie van Christus. Men moet echter niet uit het oog verliezen, dat dergelijke tradities - en dat geldt, naar analogie, ook voor nieuwe culturele voorstellen vanuit de burgersamenleving - vaak waarden in zich hebben die zonder probleem samengaan met de eisen van het geloof. Het is de taak van de zielenherders zorgvuldig te werk te gaan en te zorgen dat de in een bepaalde maatschappelijke cultuur en vooral in de volksvroomheid aanwezige waarden onverlet blijven door te bewerkstelligen dat de liturgische vieringen, met name die van de zondag, er niet van te lijden hebben, maar er juist baat bij hebben. 15

Sint Augustinus - "Als ik de mensen wilde behagen, was ik geen dienaar van Christus"

Uit Liturgia Horarum / Getijdengebed van dinsdag, de 13^e week door het jaar: vervolg van sermo 47, een preek van de H. Augustinus op Psalm 94, de openingspsalm van het getijdengebed aan het begin van elke dag, vroeg in de morgen.

Uit de Preken van de H. Augustinus, bisschop

Als ik de mensen wilde behagen, was ik geen dienaar van Christus

Onze, roem is dit: het getuigenis van ons geweten. Onder de mensen zijn vermetele rechters, kwaadsprekers, onruststokers, mensen die morren, mensen die uit zijn op verdenkingen omtrent hetgeen ze niet hebben gezien; zelfs zijn er, die graag iets rondstrooien zonder enige verdenking – Wat blijft er tegenover zulke mensen anders over, dan het getuigenis van een goed geweten? Want, broeders, zelfs in hen, die wij willen behagen, zoeken wij onze eigen glorie niet of moeten die althans niet zoeken, maar wij zoeken daar alleen hun heil, opdat, als wij goed wandelen, zij niet afdwalen door ons te volgen. Laten zij ónze navolgers zijn, als wij het zijn van Christus. Maar als wij Christus’ navolgers niet zijn, laten zij dan navolgers van Christus zijn. Hij toch weidt zijn kudde, en Hij is alleen met alle goede herders, omdat die allen in Hem zijn.

Wij zoeken dus niet ons eigen voordeel, als wij de mensen willen behagen, maar willen ons verheugen in de mensen en zijn blij hen te behagen, wat iets goeds is, voor hun nut, niet ons eigen aanzien. Want tot wie de Apostel zei: Als ik de mensen zou willen behagen, was ik geen dienaar van Christus, is duidelijk. En om wie hij zei: Behaagt aan allen in alles, zoals ook ik aan allen behaag in alles, is eveneens duidelijk. Beide uitspraken zijn duidelijk, beide zijn rustig geuit, beide zuiver, beide niet verward. Weid dus slechts en drink, en wil niet minachten en verwarring stichtten.

Want ge hebt toch ook het woord gehoord van onze Heer zelf, Jesus Christus, de Leermeester van de apostelen: Laat uw werken stralen voor het oog van de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader verheerlijken, die in de hemel is, Hem, die u zo gemaakt heeft. Want wij zijn het volk van zijn weide en de schapen van zijn hand. Laat Hij dus geprezen worden, die u, als ge goed zijt, goed gemáákt heeft, niet u, die uit uzelf alleen maar slecht kunt zijn. Maar waarom wilt ge de waarheid in het tegendeel doen verkeren, dat ge wilt dat gíj geprezen wordt, wanneer ge iets goeds doet, en de Heer gelaakt wilt zien worden, wanneer ge iets slechts doet? Hij toch, die gezegd heeft: Laat uw werken schijnen voor het oog van de mensen, zegt óók in dezelfde onderrichting: Beoefent uw gerechtigheid niet voor het oog van de mensen. Maar zoals volgens u bij de Apostel die tegenspraak scheen te bestaan, zo zal dat ook bij deze passage in het Evangelie wel het geval zijn. Als ge echter uw hart niet laat verontrusten, zult ge ook hier de vrede van de Schriften erkennen, en zult ge zelf ook vrede met ze hebben.

Laten wij er dus voor zorgen, broeders, niet alleen goed te leven, maar ook goed om te gaan met de anderen, en er niet alleen voor zorgen een goed geweten te hebben, maar ook, voor zover onze zwakheid en de waakzaamheid over die menselijke zwakheid het kan: er voor zorgen zelfs niets te doen, waarin voor een zwakke broeder aanleiding zou kunnen liggen tot een kwaad vermoeden, om te voorkomen, dat wij zelf wel zuiver gras eten en zuiver water drinken, maar dat wij de weiden van God zelf met voeten treden en zo de zwakke schapen vertrapt gras te eten krijgen en vertroebeld water om te drinken.

(S. Augustini, Sermo 47, 12-14, De ovibus: CCL 41, 582-584)

St. Augustine "Here today and gone tomorrow"

Wherever the soul of man turns, unless it turns to you it clasps sorrow to its heart. Even if it clings to what is lovely, if this loveliness is outside God, it has clung to sorrow, for these beautiful things would not exist without you. Like the sun, they rise and set: they have their beginning and then they grow old and die.

Let me praise you for these things, my God, who made them all, but do not let the love of them be like glue to fix them to my soul.

Koeien in de wei bij Lerop vlakbij de Kerkberg

Mgr. Robert Barron THURSDAY AFTER EPIPHANY The old world was over and broken

Thursday, January 10, 2019

THURSDAY AFTER EPIPHANY


LUKE 4:14-22


Friends, today in the Gospel Jesus declares that he fulfills the prophecy of Isaiah: "The Spirit of the Lord is upon me because he has anointed me to bring glad tidings to the poor."

Jesus came preaching the kingdom of God. The deaf hear, the blind see, the lame walk. The dead are raised to life, enemies are forgiven, and the poor have the Good News preached to them. And ultimately, in his Resurrection, Jesus’ followers saw that the old world—the world predicated upon death and the works of death, the world that had done Jesus in—was now defeated. God had definitively declared his opposition to that world and his support of the new one.

So awed were they by the Resurrection—and you can sense it in every book and letter of the New Testament—that they awaited the imminent arrival of the new state of affairs, the return of Jesus and the establishment of God’s kingdom. Though Jesus did not immediately return, the old world was over and broken. It was fully compromised, its destruction now just a matter of time.

Bij een overlijden Sint Augustinus "Ween niet! Ik ben slechts naar de andere kant"

Troostbrief van Sint Augustinus aan Sapida wier broer onlangs overleden is:

De dood is niets. Ik ben slechts naar de andere kant. Ik ben mezelf, jij bent jezelf. Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd. Noem me zoals je me steeds genoemd hebt. Spreek tegen me zoals weleer, op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest. Lach om wat ons samen heen doen lachen.

Denk aan mij, bid met mij. Spreek mijn naam uit thuis, zoals je altijd gedaan hebt zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid. Het leven is wat het altijd is geweest. De draad is niet gebroken. Waarom zou ik uit je gedachten zijn? Omdat je me niet meer ziet? 

Nee, ik ben niet ver, juist aan de andere kant van de weg. Zie je, alles is goed. Je zult mijn hart opnieuw ontdekken en er de tederheid terugvinden. Dus, droog je tranen en ween niet, als je van me houdt.

Vindplaats: Augustijns Instituut.

Translation in English - complete edition