Om de innerlijke stilte te leren, kan de blik op het goddelijk Kind helpen. In dit Kind levert God zich aan de mensen uit. Daar zien we hoe God is en hoe wij zijn.
God wil ons laten zien dat Hij wordt zoals wij, opdat ook wij ons aan Hem als een kind overgeven. Kijkend naar dit Kind, dat zich hulpbehoevend toont, zien we onze eigen hulpbehoevendheid en begrijpen we dat we tegenover God als een kind moeten zijn, omdat Hij onze Vader wil zijn.
We kunnen het Kind, dat het centrum van het universum is, in de geest op de schoot en in de armen nemen, om het beter te kunnen beschouwen. In dit Kind spreekt God een machtige taal. Ten overstaan van deze taal verstomt men en wordt men geheel stil. De stilte van het kind-zijn, dat de Vader toebehoort, is de stilte van de liefde van de contemplatie.
Als wij God als Kind zien, ontwaakt in ons het gevoel voor zijn vaderschap; wij ontdekken dat ook wij een goddelijk kind zijn, steeds dichtbij het Hart van een eeuwige Vader. Hier leren we van hart tot hart stil te zijn.
