Er is dus een verband tussen horen, gehoorzamen en Hem willen toebehoren. Is het niet misgelopen met de wereld vanaf het moment dat de mens God niet meer wil toebehoren? Christus is het omgekeerde voorbeeld: “Ik heb u vrienden genoemd, want Ik heb u alles meegedeeld wat ik van de Vader heb gehoord” (Joh 15,15). Hij weet zich op vele manieren verstaanbaar te maken en steeds zijn het de gedachten van zijn Hart die Hij ons wil meedelen; zijn gedachten en zijn woorden staan niet buiten ons leven!
Christus zoekt mensen die Hem willen aanhoren, mensen die gevoelig zijn voor de vertroosting van de H.Geest. Hij zelf wekt in hen het begrip voor zijn woord. Wie zich de gewoonte eigen maakt naar Hem te luisteren wordt van lichte gedachten vervuld. Zijn woorden geven ten diepste vrede en vreugde. Ze hebben een eigen klank, een eigen warmte en klaarheid. Om deze woorden te horen is het nodig in alle eenvoud stil te worden, zoals kinderen dat kunnen, die weten dat ze eigenlijk niets weten te zeggen en het vanzelfsprekend vinden dat men hen onderricht. Dat is de wijsheid van kinderen.
