Uit het Martyrologium Romanum op 1 januari

1 januari

Uit het Martyrologium Romanum:

Op de octaafdag van de Geboorte van de Heer en de dag van zijn besnijdenis, het hoogfeest van de Heilige Maria, Moeder van God, die op het Concilie van Efese door de Vaders werd uitgeroepen tot Theotokos, omdat het Woord het vlees heeft aangenomen uit haar en onder de mensen heeft gewoond als de Zoon van God, de Vredevorst, aan wie de Naam boven elke naam is verleend.

St. John Paul II A powerful prayer for the family

St. John Paul II was well known for his special love of the family. He famously said while on an apostolic visit to Australia, “As the family goes, so goes the nation, and so goes the whole world in which we live.”

John Paul II firmly believed in the family and its foundational role in society. During his pontificate he left a powerful prayer for the family that calls upon God to give specific graces to various members of a household.

It is a beautiful prayer, one that is perfect for the feast of the Holy Family.

Lord God, from You every family in Heaven and on earth takes its name.

Father, You are love and life. Through Your Son, Jesus Christ, born of woman, and through the Holy Spirit, the fountain of divine charity, grant that every family on earth may become for each successive generation a true shrine of life and love.
Grant that Your grace may guide the thoughts and actions of husbands and wives for the good of their families and of all the families in the world.
Grant that the young may find in the family solid support for their human dignity and for their growth in truth and love.
Grant that love, strengthened by the grace of the sacrament of marriage, may prove mightier than all the weaknesses and trials through which our families sometimes pass.
Through the intercession of the Holy Family of Nazareth, grant that the Church may fruitfully carry out her worldwide mission in the family and through the family.
We ask this of You, Who is life, truth and love with the Son and the Holy Spirit. Amen.

We thank aleteia.org

Zondag, 31 december 2017 Hem behoren tijd en eeuwigheid

Laten wij bidden,

nu wij aan het einde van het jaar terugkijken, voor al hetgeen we ontvingen danken, ook voor de kracht die God ons gaf toen wij het moeilijk hadden, hen gedenken die van ons zijn heengegaan, het oude jaar met het goede en slechte, dat ons is overkomen terugleggen in Zijn handen en mogen wij met betrekking tot het Lichaam van Christus in de H. Eucharistie beleven wat wij bij de lichtritus in de Paasnacht horen:

Christus, gisteren en heden,

Begin en Einde,

Hem behoren tijd en eeuwigheid.

Hem behoren heerlijkheid en heerschappij

 door alle eeuwen der eeuwen.

INTROITUS - Deus in loco sancto suo Feest Heilige Familie

Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Die 30 decembris De die VI infra octavam Nativitatis Ad Officium lectionis St Hippolytus Verbum caro factum deificat nos

Lectio altera

Ex Tractátu sancti Hippólyti presbýteri De refutatióne ómnium hæresum

(Cap. 10, 33-34: PG 16, 3452-3453)

Verbum caro factum deificat nos

Non vanis verbis fidem habémus, neque subitáriis cordis mótibus abrípimur, neque blandítiis facúndiæ sermónum mulcémur, sed verbis vi divína dictis fidem non denegámus.

Et hæc Deus Verbo imperábat, Verbum autem illa loquebátur, per éadem convértens hóminem ab inobœdiéntia, non vi necessitátis in servitútem rédigens, sed in libertáte et voluntário consílio vocans.

Hoc Verbum in fine témporum mittébat Pater, non ámplius per prophétam loqui neque obscúre prædicátum subintéllegi illud volens, sed iubens ut ipso visu apparéret, ut mundus ipsum videns salvarétur.

Hoc Verbum cognóvimus ex Vírgine corpus assumpsísse et véterem hóminem per novam formatiónem gestásse. Hoc scimus hóminem ex nostra massa factum esse; nisi enim ex eádem éxstitit, frustra præcipit ut ipsum imitémur tamquam magístrum. Si enim ille homo divérsæ erat forte substántiæ, cur simília ímperat mihi débili nato, et quómodo hic bonus et iustus?

Ne autem divérsus a nobis censerétur, étiam labórem sustínuit, et esuríre vóluit, et sitíre non recusávit, et somno quiévit, et passióni non repugnávit, et morti obtemperávit, et resurrectiónem suam manifestávit, tamquam primítias ófferens in his ómnibus própriam suam humanitátem, ut tu pátiens ne ánimum despóndeas, sed, hóminem temetípsum prófitens, exspéctes et tu quæ Deus huic exhíbuit.

Deum verum cum didíceris, habébis immortále corpus et incorrúptum una cum ánima, et regnum cælórum nanciscéris tu, qui in terra degísti et cæléstem regem cognovísti; eris autem consors Dei et cohéres Christi, non concupiscéntiis vel passiónibus vel morbis obstríctus, quia factus es deus.

Quæcúmque enim sustinuísti mala, homo cum sis, hæc Deus dabat, quia homo es; quæcúmque autem subsequúntur Deum, hæc præbére promísit Deus, cum deificátus fúeris et immortális factus. Vidélicet, cognósce te ipsum, agnóscens Deum qui te fecit; cognóscere enim et cognósci cóntigit ei qui ab illo vocátus est.

Ne contendátis ígitur advérsus vos ínvicem, neu dubitétis régredi. Christus enim est super ómnia Deus, qui peccátum ab homínibus ablúere constítuit, novum perfíciens véterem hóminem, postquam imáginem eum vocávit ab inítio et per effígiem osténdit caritátem, quam erga te habet. Cuius præcéptis grávibus ubi obœdíveris, et boni bonus factus fúeris imitátor, eris eius consímilis, ab eo honorátus. Non enim mendícus est Deus, qui et te deum fecit ad ipsíus glóriam.

Tweede lezing

Uit het tractaat “De weerlegging van alle ketterijen” van de H. Hippolytus, priester

Het vlees-geworden Woord vergoddelijkt ons

Ons geloof steunt niet op ijdele woorden; ook laten wij ons niet meeslepen door plotselinge opwellingen van het hart of worden we betoverd door het gevlei van zoete woorden, maar we kunnen geen geloof weigeren aan woorden met goddelijke kracht.

En deze gaf God mee aan zijn Woord; het Woord sprak ze uit, daardoor de mens terugbrengend van zijn ongehoorzaamheid, hem niet met geweld tot slavernij brengend, maar door hem te roepen tot vrijheid en in een vrije beslissing.

De Vader zond dit Woord op het einde der tijden. Hij wilde niet langer spreken door een profeet, noch wilde Hij dat hetgeen hij bedekt meedeelde maar vaag begrepen zou worden, maar het was zijn plan dat zijn Woord zichtbaar zou verschijnen, opdat de wereld, door het Woord zelf te zien, zou worden gered. Wij weten dat dit Woord uit de Maagd een lichaam heeft aangenomen en de oude mens door die nieuwe ontvangenis in zich heeft opgenomen. Wij weten dat dit (Woord) mens geworden is uit onze stoffelijkheid; want als deze niet uit diezelfde mensheid was voortgekomen, zou Hij on s tevergeefs bevolen hebben Hem als onze Meester na te volgen. Want als die mens toevallig van een andere substantie was, waarom beveelt Hij mij dan, die als zwakkeling geboren ben, Hem na te volgen, en hoe zou Hij dan goed en rechtvaardig zijn?

Om echter niet gehouden te worden voor iemand, die van ons verschilde, heeft Hij ook onze ellende op zich genomen: Hij wilde honger lijden en weigerde niet dorst te gevoelen ; Hij rustte uit in zijn slaap, wees het lijden niet af, gehoorzaamde aan de dood en deed ons zijn verrijzenis zien. In dit alles bood Hij zijn mensheid aan als een eerstelingen-offer opdat gij in uw lijden de moed niet zoudt verliezen, maar, uzelf ook voor een mens houdend, eveneens zoudt mogen verwachten wat God aan Hem schonk. 

Als ge de ware God hebt leren kennen, zult ge tegelijk met een ziel ook een onsterfelijk en onbederfelijk lichaam hebben en het Rijk der hemelen verwerven, gij, die op aarde hebt verbleven en uw hemelse Koning hebt leren kennen; want ge zult erfgenaam zijn van God en medeerfgenaam van Christus, niet meer verstrikt in begeerlijkheden, of hartstochten of neerliggend in ziekten, omdat ge vergoddelijkt zijt.

Wat voor ellenden ge ook gedragen hebt als mens, God liet ze over u komen omdat ge mens waart; maar al wat God eigen is, belooft Hij ook u te schenken, omdat ge vergoddelijkt zijt en onsterfelijk. Daarom ken u zelf  en erken God als uw Schepper; want kennen en gekend worden komt hem toe, die door God is geroepen.

Wil daarom geen onderlinge strijd voeren en aarzelt niet u terug te trekken. Want Christus is God over alles, die besloot de zonden van de mensen af te wassen, de oude mens nieuw makend, nadat Hij van den beginne af hem zijn beeld noemde en in dat beeld zijn liefde toonde, die Hij jegens u heeft. Als ge zijn ernstige geboden onderhoudt en een goede navolgers van de goede zijt geworden, zult ge aan Hem gelijk zijn en door Hem geërd. Want God is niet arm, die ook u vergoddelijkt heeft tot zijn eigen glorie.

29 december - Thomas Becket "Saints are not made by accident"

"A Christian martyrdom is never an accident, for Saints are not made by accident. Still less is a Christian martyrdom the effect of man's will to become a Saint, as a man by willing and contriving may become a ruler of men. A martyrdom is always the design of God, for His love of men, to warn them and to lead them, to bring them back to His ways. It is never the design of man; for the true martyr is he who has become the instrument of God, who has lost his will in the will of God, and who no longer desires anything for himself, not even the glory of becoming a martyr".

Uit T.S. Eliot "Murder in the Cathedral"

29 december - St Thomas Becket

"Young people increasingly attracted to Gregorian chant" “If you give Gregorian chant to kids, they love it"

uit Catholic Herald:

When he discovered Gregorian chant near the turn of the century, he was inspired to reconnect with the Church.

“This music was so different and mysterious to me,” Senson told Catholic News Service during a recent interview. “It was telling me something. It was leading me somewhere.”

It eventually led him to Catholic music ministry and the 33-year-old is now music director at St John the Beloved Catholic Church in McLean, Virginia, a parish community where Gregorian chant is the principal sound.

This church community is unique in that the ancient sounds of Gregorian chant are deeply woven into its fabric, interlaced in every Mass, every choir and the education of the students in the parish school.

Church leaders at St John the Beloved made the bold decision in 2005 to switch its music from the praise and worship genre to sacred music featuring Gregorian chant, decades after the practice fell out of favour following the Second Vatican Council.

It turns out that parish is part of a growing trend in American Catholic culture in which Gregorian chant is slowly being re-embraced.

That movement began following the success of a 1990s album titled “Chant,” recorded by the Benedictine monks of Santo Domingo de Silos, Spain, said Timothy S McDonnell, director of the Institute of Sacred Music at The Catholic University of America.

“People became interested in it,” McDonnell told CNS. “Then you would start to hear Gregorian chant as samples in popular music. You’d start to hear it in soundtracks, things like that. So, Gregorian chant became popular with all kinds of people with all kinds of belief systems.”

That was a turning point for some church officials who recognised the music had intrinsic value, he said. “That this is our proper music for our liturgy. That movement of recovery of this material I think started at that point when it was recognised more broadly as a tremendous treasure.”

Though still not the core music in most American Catholic parishes, Gregorian chant continues to gain popularity among the youth, said Scott Turkington, director of sacred music at Holy Family Catholic Church and the parish school, Holy Family Academy, in St Louis Park, Minnesota.

“If you give Gregorian chant to kids, they love it,” Turkington said.

The Holy Innocents, Martyrs Even before they learn to speak, they proclaim Christ

The Holy Innocents are the children who were slaughtered at the orders of King Herod, in the hope that by killing every boy born in Bethlehem at the same time as Jesus, he would succeed in killing the new-born King of the Jews. There was nothing about those baby boys that made them deserve death. Look at any one of them, and you can see that he had no chance to do anything, or be anyone, or become anyone. He had done nothing. He had done nothing bad, he had done nothing good. He was born, and then he died, and that was all there was to him. So passive are these babies that some people find it hard to understand how they can share the title of “martyr” with people like St Stephen (the day before yesterday), who insisted on preaching the truth until his hearers stoned him for it, or St Thomas Becket (tomorrow), who insisted on living the truth until his king had him killed because of it. These children did not insist on anything except their mothers’ milk; and unlike Stephen and Thomas, there was no voluntary act of theirs that we can see as making the difference between being martyred and not being martyred. So in our rational human terms these children are a puzzle, and that is one reason why God has inspired the Church to celebrate this very feast – to show us how inadequate our seemingly rational, worldly-wise thoughts are. As he reminds us again and again throughout salvation history, his thoughts are not our thoughts. Babies may not rank high on the scale as far as our human calculus is concerned; but then neither do sparrows, and yet God has told us that God sees and counts every one of those. The Holy Innocents can stand, therefore, for the “unimportant” and “unnecessary” pawns, child and adult alike, that permeate the whole of human history, the ones who can be sacrificed for some greater cause because they “don’t really matter”; the eggs that were broken to make an omelette... or even broken to make nothing at all. There are plenty of them, one way or another. The feast of the Holy Innocents reminds us that in God’s eyes (that is, according to the true value of things), no-one is unimportant, no-one is unnecessary, no-one “doesn’t really matter.” However meaningless their lives and deaths may seem to us, they shine glorious in heaven. On a more personal level, the honour given to the Holy Innocents reminds us that if we suffer or even die for God’s sake, it has value even if we have little or no say in it ourselves. Honouring them effectively honours also the martyrdom of the people these children could have become, and their children’s children as well; and at the same time we can remember the contemporary and continuing massacre of those who die before birth for the convenience of those who have them killed,

A sermon of St Quodvultdeus

Even before they learn to speak, they proclaim Christ

A tiny child is born, who is a great king. Wise men are led to him from afar. They come to adore one who lies in a manger and yet reigns in heaven and on earth. When they tell of one who is born a king, Herod is disturbed. To save his kingdom he resolves to kill him, though if he would have faith in the child, he himself would reign in peace in this life and for ever in the life to come.

  Why are you afraid, Herod, when you hear of the birth of a king? He does not come to drive you out, but to conquer the devil. But because you do not understand this you are disturbed and in a rage, and to destroy one child whom you seek, you show your cruelty in the death of so many children.

  You are not restrained by the love of weeping mothers or fathers mourning the deaths of their sons, nor by the cries and sobs of the children. You destroy those who are tiny in body because fear is destroying your heart. You imagine that if you accomplish your desire you can prolong your own life, though you are seeking to kill Life himself.

  Yet your throne is threatened by the source of grace, so small, yet so great, who is lying in the manger. He is using you, all unaware of it, to work out his own purposes freeing souls from captivity to the devil. He has taken up the sons of the enemy into the ranks of God’s adopted children.

  The children die for Christ, though they do not know it. The parents mourn for the death of martyrs. The child makes of those as yet unable to speak fit witnesses to himself. See the kind of kingdom that is his, coming as he did in order to be this kind of king. See how the deliverer is already working deliverance, the saviour already working salvation.

  But you, Herod, do not know this and are disturbed and furious. While you vent your fury against the child, you are already paying him homage, and do not know it.

  How great a gift of grace is here! To what merits of their own do the children owe this kind of victory? They cannot speak, yet they bear witness to Christ. They cannot use their limbs to engage in battle, yet already they bear off the palm of victory.

Omgeving Priorij op Late Decemberdag

"Ehre sei dir, Gott, gesungen"

Born in a stable - Kings College Choir, Cambridge

Homilie uit de Nachtmis in ons klooster 2017 Ik sta voor de deur en Ik klop…

Homilie van de zeereerwaarde heer P. Pierik

In Nativitate Domini 2017 in nocte

Ik sta voor de deur en Ik klop…

Er was voor hen geen plaats in de herberg. Zo horen wij vandaag in het evangelie. Je leest er zo gemakkelijk overheen. “Terwijl zij in Bethlehem verbleven, brak het uur aan waarop zij moeder zou worden; zij bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborenen. Ze wikkelde Hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg”.

Voor wie maken wij deze kerst plaats? Zijn het familieleden of vrienden; blijft U misschien alleen en wilt U liever voor niemand plaats maken? Plaats maken, ruimte geven aan mensen, dat zijn dingen die met ons hart te maken hebben.  Je bent van harte uitgenodigd. Hartelijk welkom.

Al jaren lang spreek ik met de kinderen in de Advent over het volgende zinnetje: “Ik sta voor de deur en ik klop. Als iemand voor Mij de deur opent, zal Ik bij hem binnentreden. Ik zal maaltijd met hem of haar houden en hij of zij met Mij”.

“Een Kind is ons geboren” en ook: “Dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren Kind vinden in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe”.  Het lijkt wel of God zich verstopt bij zijn ingrijpen in onze wereld. Een klein Kind. En toch is het groots. Paulus omschrijft dat ingrijpen als volgt: “De genade van God, bron van alle heil voor alle mensen is op aarde verschenen”.

Had dat verschijnen niet een beetje indrukwekkender kunnen zijn. Herodes verwachtte in de Christus een geweldenaar, en daarmee een gevaar voor zijn eigen koningschap.  En zou een figuur zoals Gladiator in de beroemde film over dit soort helden niet veel meer indruk gemaakt hebben?

“Ik sta voor de deur en Ik klop”. Jezus klopt zachtjes, en waarom:  Gods ingrijpen heeft de liefde als uitgangspunt. Daarover zegt Paulus: “De goedheid en mensenliefde van God is op aarde verschenen.” Welnu, de liefde dringt zich niet op. Diezelfde Paulus omschrijft de goddelijke liefde als volgt: “De liefde praalt niet, zij beeldt zich niets in, zij verdraagt alles”. Dat zijn mooie woorden. Maar weten wij ook, hoe wij met die liefde, die God is, moeten omgaan?

Als God zich aandient als bron van liefde, hoor ik Hem dan? De liefde dringt zich nu eenmaal niet op. Kijken we naar de mensen die in de eerste kerstnacht het Kind van God ontdekten; zij leefden allemaal in de stilte. En wie in de stilte durft leven, vangt iets op. Wie stil durft te zijn, kan naar anderen luisteren. Hebt U iemand in Uw leven die echt naar U luistert? Iemand die opneemt wat U zegt, die zich probeert eigen te maken wat U bezig houdt! Lang niet iedereen weet te luisteren. Wij zijn vaak zo druk met onszelf, dat de nood van anderen ons totaal ontgaat.

Dat Jezus die nacht in de kribbe eindigt en niet in een kinderbed, heeft alles te maken met het feit, dat mensen zich niet de moeite nemen om stil te staan bij de nood van anderen. Het begint al met de keizer. Zijn volkstelling heeft het leven van heel wat gezinnen totaal ontregeld. Of de keizer daarvan enig besef had?

En wat dacht u van de mensen in Bethlehem. Zagen zij de nood van Maria en Jozef niet?  Was er een Ferrari gestopt, dan had menige herberg zeker nog wel een plaatsje gevonden. Maar de liefde prijst zich niet aan zoals een Ferrari. Zij praalt niet, zij beeldt zich niets in. Zij verdraagt alles. Of zoals wederom Paulus zegt in een van zijn brieven: “Hij heeft zichzelf voor ons gegeven”.

Het zijn de herders die als eersten het Kind van God gewaar worden. En waarom? Zij zijn stil. Waarschijnlijk uit armoede. Zij zaten in het open veld en bewaakten de kudden. Een walkman of iPod kende men toen nog niet.

Wie stil durft te zijn, ontwikkelt een open oor voor alles wat Hem omringt. Maria bewaarde al de woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf. Welke zijn dan die woorden: “Heden is U een Redder geboren. De genade van God, bron van heil voor alle mensen is verschenen”.

“Ik sta voor de deur en Ik klop”. Ik wens ons allen een heel gezellig kerstfeest, lekker eten en geslaagde cadeaus. Ik wens ons toe veel gezelligheid te midden van familie en vrienden.

Als priester wens ik ons allen echter ook tijden van stilte toe. Om te luisteren naar de noden van anderen.

In feite kloppen Maria en Jozef deze nacht bij ons aan. Zij zijn wederom in nood. Heb ik ruimte voor het Kind van God? Mag de herberg van mijn leven Jezus er voor behoeden om wederom in een kribbe te belanden?

Zo straks bij de Communie is het dan zo ver. Hij zal bij mij aankloppen. Zachtjes om mij vrij te laten. De liefde dringt zich nu eenmaal niet op. Maar mocht ik Hem binnenlaten en vervolgens in stilte bij Hem verblijven, dan zullen de woorden van de engel vlees en bloed worden in mijn leven: Heden is u een Redder geboren die uit liefde voor jou zich zal overleveren.

John Henri cardinal Newman Sermon 16. Christ Hidden from the World Seasons - Christmas "The light shineth in darkness, and the darkness comprehended it not." John i. 5.

Sermon 16. Christ Hidden from the World Seasons - Christmas
"The light shineth in darkness, and the darkness comprehended it not." John i. 5.

OF all the thoughts which rise in the mind when contemplating the sojourn of our Lord Jesus Christ upon earth, none perhaps is more affecting and subduing than the obscurity which attended it. I do not mean His obscure condition, in the sense of its being humble; but the obscurity in which He was shrouded, and the secrecy which He observed. This characteristic of His first Advent is

referred to very frequently in Scripture, as in the text, "The light shineth in darkness, and the darkness comprehended it not;" and is in contrast with what is foretold about His second Advent. Then "every eye shall see Him;" which implies that all shall recognize Him; whereas, when He came for the first time, though many saw Him, few indeed discerned Him. It had been prophesied, "When we shall see Him there is no beauty that we should desire Him;" and at the very end of his ministry, He said to one of His twelve chosen friends, "Have I been so long time with you, and yet hast thou not known Me, Philip?" [Isai. liii. 2. John xiv. 9.]

Zalig Kerstfeest - Kerstwens van onze Pastoor Jos. L’Ortye, pastoor

Waarom het burgerlijk jaar op 1 januari begint weet waarschijnlijk niemand, maar (hopelijk) wel waarom het kerkelijk jaar met Kerstmis (om precies te zijn: met aanloop daar naar toe - de Advent) begint. Met Jezus’ geboorte (komst) in deze wereld heeft God immers een nieuw begin gemaakt. Dat heeft men (pas een paar honderd jaar) later goed begrepen door (terugrekenend) met Jezus’ geboorte (komst) een nieuw jaartelling te beginnen, resp. onze geschiedenis in te delen in de periode vóór en na Christus. Dat men daarbij (achteraf bezien) een paar telfoutjes heeft gemaakt mag de pret niet drukken. Het gaat om de betekenis van Gods menswording voor onze wereld én voor ons eigen leven.

Dat nieuwe leven met Jezus is voor ons persoonlijk begonnen bij ons doopsel. Toen zijn we door onze (peet-)ouders op Jezus’ spoor gezet en het is vooral sinds onze (eerste) heilige communie en het vormsel dat ons leven nog meer spoort met Jezus’ levensweg. Al was het maar omdat we daarin ook en vooral zelf een rol hebben te vervullen. Leven in het voetspoor van Jezus. Dat klinkt gemakkelijker als dat het is. Want wat men tegenwoordig onder ‘christelijk’ (als fatsoensnorm) verstaat, valt niet altijd samen met datgene waartoe Jezus ons, zijn volgelingen (nog altijd) uitnodigt. Dat is soms zo radicaal dat wij dat tegenwoordig al gauw als fundamentalistisch bestempelen. Extremen, uitersten zijn nooit goed, toch?

Of Jezus dat ook zo ziet is een vraag. In ieder geval durft Jezus meer van ons te vragen dan het algemeen gebruikelijke. “Als uw gerechtigheid die van de schriftgeleer­den en Farizeeën niet ver overtreft”, zo zei Hij bijvoorbeeld, “zult gij zeker niet binnen­gaan in het Rijk der hemelen” (Mt.5,20). Of in gewoon Nederlands: “Mag het misschien een onsje meer zijn?”

Dat we onze liefde voor God en de naaste niet beperken tot het minimum, maar maximaal rendement te laten dragen, dat is het wat Jezus van ons vraagt, durft vragen. Want zelf is Hij ons daarin voorgegaan, niet alleen in zijn zelfgave aan het kruis, maar ook in zijn menswording als geheel. “Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God: Hij heeft zich van zichzelf ontdaan en het bestaan van een slaaf aangenomen. Hij is aan de mensen gelijk geworden. En als mens verschenen heeft Hij zich vernederd, Hij werd gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan een kruis” (Fil.2,6-8). Wat dat betreft liggen kribbe en kruis ook niet ver uit elkaar. Minder ver dan misschien menigeen denkt. Zelfs de oude tekstdichters merkten dat verband al gauw op: “’t (pasgeboren Kindeke) kwam op de aarde en ’t had er geen huis, ’t kwam op de aarde en ’t droeg al zijn kruis”.

Kerstmis is dan ook alles behalve een zoetsappig feest om even bij weg te zwijmelen, zoals het meisje uit het bekende sprookje van Andersen, dat zich bij het aansteken van een zwavelstokje even in een andere wereld waande. Het is juist de kunst (of is het een gave?) de soms harde werkelijkheid van het leven in het licht te zien van wat we met Kerstmis eigenlijk vieren: dat God niet alleen mens-zijn wilde delen, maar ook het lijden en kruis dat daar onlosmakelijk mee is verbonden.  Juist daarin en daardoor wees Hij ons een weg ten leven, de weg namelijk die ook ons door lijden en kruis brengt tot verrijzenis en nieuw leven. Zalig Kerstmis!

Jos. L’Ortye, pastoor

Liturgy of the Hours 4th Sunday of Advent Saint Augustine Truth has arisen from the earth and justice has looked down from heaven

Second Reading

From a sermon by Saint Augustine

Truth has arisen from the earth and justice has looked down from heaven

Awake, mankind! For your sake God has become man. Awake, you who sleep, rise up from the dead, and Christ will enlighten you. I tell you again: for your sake, God became man.
  You would have suffered eternal death, had he not been born in time. Never would you have been freed from sinful flesh, had he not taken on himself the likeness of sinful flesh. You would have suffered everlasting unhappiness, had it not been for this mercy. You would never have returned to life, had he not shared your death. You would have been lost if he had not hastened to your aid. You would have perished, had he not come.
  Let us then joyfully celebrate the coming of our salvation and redemption. Let us celebrate the festive day on which he who is the great and eternal day came from the great and endless day of eternity into our own short day of time.
  He has become our justice, our sanctification, our redemption, so that, as it is written: Let him who glories glory in the Lord.
  Truth, then, has arisen from the earth: Christ who said, I am the Truth, was born of the Virgin. And justice looked down from heaven: because believing in this new-born child, man is justified not by himself but by God.
  Truth has arisen from the earth: because the Word was made flesh. And justice looked down from heaven: because every good gift and every perfect gift is from above.
  Truth has arisen from the earth: flesh from Mary. And justice looked down from heaven: for man can receive nothing unless it has been given him from heaven.
  Justified by faith, let us be at peace with God: for justice and peace have embraced one another. Through our Lord Jesus Christ: for Truth has arisen from the earth. Through whom we have access to that grace in which we stand, and our boast is in our hope of God’s glory. He does not say: “of our glory,” but of God’s glory: for justice has not come out of us but has looked down from heaven. Therefore he who glories, let him glory, not in himself, but in the Lord.
  For this reason, when our Lord was born of the Virgin, the message of the angelic voices was: Glory to God in the highest, and peace to men of good will.
  For how could there be peace on earth unless Truth has arisen from the earth, that is, unless Christ were born of our flesh? And he is our peace who made the two into one: that we might be men of good will, sweetly linked by the bond of unity.
  Let us then rejoice in this grace, so that our glorying may bear witness to our good conscience by which we glory, not in ourselves, but in the Lord. That is why Scripture says: He is my glory, the one who lifts up my head. For what greater grace could God have made to dawn on us than to make his only Son become the son of man, so that a son of man might in his turn become son of God?
  Ask if this were merited; ask for its reason, for its justification, and see whether you will find any other answer but sheer grace.

Lezingen H. Mis Vierde zondag van de advent, jaar B

Eerste lezing (2 Sam. 7,1-5.8b-11.16)
Uit het tweede boek Samuël.
Toen Koning David zijn intrek had genomen in zijn paleis
en de Heer gezorgd had,
dat al zijn vijanden, in heel de omtrek, hem met rust lieten,
zei hij tegen de profeet Natan:
“Nu moet u eens zien!
Zelf woon ik in een paleis van cederhout
en de ark van God staat onder tentdoek!”
Natan zei tot de koning:
“Doe gerust wat u van plan bent;
de Heer staat u bij.”
Maar diezelfde nacht nog
werd het woord van de Heer gericht tot Natan:
“Zeg aan mijn dienaar David:
Zo spreekt de Heer:
Gij wilt voor mij een huis bouwen en mij daarin
laten wonen?
Zo spreekt de Heer,
Heer van de hemelse machten:
Ik heb u uit de steppe gehaald, achter de schapen vandaan
om vorst te zijn over mijn volk Israël.
Op al uw tochten heb ik u bijgestaan,
al uw vijanden heb ik vernietigd,
uw naam heb ik groot gemaakt als die van de groten der aarde.
Ik heb mijn volk Israël een gebied gegeven
en het daar geplant om er te wonen.
Het wordt niet meer opgeschrikt en door geen
boosdoeners verdrukt
zoals vroeger,
in de tijd
dat ik over Israël, mijn volk, rechters had aangesteld.
Ik heb gezorgd dat al uw vijanden u met rust laten.
De Heer kondigt u aan,
dat Hij voor u een huis zal oprichten.
Zo zal uw huis en uw koninklijke macht altijd stand houden;
uw troon staat vast voor eeuwig.”

Tweede lezing (Rom. 16,25-27)
Uit de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Rome.
Broeders en zusters,
aan Hem
die bij machte is u te bevestigen
in het evangelie van Jezus Christus dat ik verkondig
- volgens de openbaring van het geheim
dat eeuwen lang verzwegen bleef,
maar dat nu is onthuld,
en dat krachtens de opdracht van de eeuwige God
aan de hand van de profetische geschriften
aan alle heidenvolken is bekend gemaakt
om hen te brengen tot de gehoorzaamheid van het geloof -
aan Hem, de enige, alwijze God,
zij de heerlijkheid
door Jezus Christus
in de eeuwen der eeuwen! Amen.

Evangelie (Lc. 1,26-38)
Toen Elisabeth zes maanden zwanger was,
werd de engel Gabriël van Godswege gezonden
naar een stad in Galilea, Nazaret,
tot een maagd, die verloofd was met een man die Jozef heette,
uit het huis van David;
de naam van de maagd was Maria.
Hij trad bij haar binnen en sprak:
“Verheug u, de Heer is met u.”
Zij schrok van dat woord
en vroeg zich af wat die groet toch wel kon betekenen.
Maar de engel zei tot haar:
“Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God.
Zie, gij zult zwanger worden en een Zoon ter wereld brengen
en gij moet Hem de naam Jezus geven.
Hij zal groot zijn
en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden.
God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken
en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob
en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.”
Maria echter sprak tot de engel:
“Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken?”
Hierop gaf de engel haar ten antwoord:
“De heilige Geest zal over u komen
en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen;
daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht
heilig genoemd worden, Zoon van God.
Weet dat zelfs Elisabeth, uw bloedverwante,
in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen
en, ofschoon zij onvruchtbaar heette,
is zij nu in haar zesde maand;
want voor God is niets onmogelijk.”
Nu zei Maria:
“Zie de dienstmaagd des Heren;
mij geschiede naar uw woord.”
En de engel ging van haar heen.

Lectio divina linqua latina Liturgia Horarum Die 23 decembris Ad Officium lectionis Manifestatio sacramenti absconditi

Lectio altera

Ex Tractátu sancti Hippólyti presbýteri Contra hæresim Noéti

 (Cap. 9-12: PG 10, 815-819)

Manifestatio sacramenti absconditi

Unus Deus est, quem non aliúnde, fratres, agnóscimus, quam ex sanctis Scriptúris. Quæcúmque ergo divínæ Scriptúræ prædicant, sciámus; et quæcúmque docent, cognoscámus: et sicut Pater vult credi, sic credámus; et sicut vult Fílium glorificári, sic glorificémus; et sicut vult donári Spíritum Sanctum, sic accipiámus. Non secúndum própriam voluntátem, neque secúndum próprium sensum, neque vim inferéntes iis quæ a Deo data sunt; sed quómodo ipse per sanctas Scriptúras docére vóluit, sic intellegámus.

Deus, solus cum esset, nihílque sibi coævum habéret, vóluit mundum effícere. Et mundum cógitans ac volens et dicens effécit; continuóque éxstitit ei factus sicut vóluit, et sicut vóluit, perfécit. Satis ígitur nobis est scire solum, nihil esse Deo coævum. Nihil erat præter ipsum; ipse solus, multus erat. Nec enim erat sine ratióne, sine sapiéntia, sine poténtia, sine consílio. Omnia erant in eo: ipse erat ómnia. Quando vóluit, et quómodo vóluit, osténdit Verbum suum tempóribus apud eum definítis; per quod ómnia fecit.

Quod Verbum cum in se habéret, essétque mundo creáto inaspectábile, fecit aspectábile, emíttens priórem vocem; et lumen ex lúmine génerans, deprómpsit ipsi creatúræ Dóminum, sensum suum; et qui prius ipsi tantum erat visíbilis, mundo autem invisíbilis, hunc visíbilem facit, ut mundus, cum eum qui appáruit vidéret, salvus fíeri posset.

Hoc vero mens est, quod pródiens in mundum, osténsum est puer Dei. Omnia ígitur per ipsum, ipse autem solus ex Patre.

Hic autem dedit legem et prophétas; et dando coégit hos per Spíritum Sanctum loqui, ut accipiéntes virtútis patérnæ inspiratiónem, consílium et voluntátem Patris nuntiárent.

Factum est ígitur maniféstum Verbum, sicut ait beátus Ioánnes. Répetit enim summátim quæ a prophétis dicta sunt, demónstrans hoc esse Verbum per quod ómnia facta sunt. Sic enim ait: In princípio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil. Et infra ait: Mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognóvit. In própria venit, et sui eum non recepérunt.

Twede lazing

Uit de verhandeling van de heilige priester Hippolytus († ca. 235) tegen de ketterij van Noëtus

De openbaring van het verborgen geheim

Er is één God die wij niet anders leren kennen dan uit de heilige Schrift. Welnu, alles wat de Schrift verkondigt, willen wij onder ogen zien en alles wat zij onderwijst, willen wij leren kennen. Zoals de Vader wil dat wij in Hem geloven, willen wij ook in Hem geloven. Zoals Hij wil dat wij zijn Zoon prijzen, willen wij Hem ook prijzen. Zoals Hij de heilige Geest wil geven, willen wij Hem ook ontvangen. Niet naar eigen goeddunken, niet op grond van onze eigen opvatting. Dan zouden wij Gods gave geweld aandoen. Zoals God zelf door de heilige Schrift wil onderrichten, zo willen wij ook de zaken bekijken.

Toen God alleen was en er niets samen met Hem bestond, wilde Hij de wereld scheppen. Hij schiep in gedachte, woord en wil de wereld. En ze was er onmiddellijk, geworden zoals God het wilde; en zoals Hij het wilde, heeft Hij ze tot stand gebracht. Het is voor ons voldoende slechts te weten dat er niets tegelijk met God was. Er was niets behalve Hem; Hij was in zijn eenheid tevens veelvuldig. God was niet zonder rede, niet zonder wijsheid, niet zonder macht en niet zonder wil. Alles was in Hem, Hij was het Al. Wanneer Hij wilde en zoals Hij wilde, heeft God, op de door Hem vastgestelde tijd van het heil, zijn Woord geopenbaard waardoor Hij alles gemaakt heeft.

God droeg het Woord in zich en maakte het zichtbaar - ofschoon het onzichtbaar was voor de geschapen wereld - doordat Hij het bij de schepping voor het eerst heeft uitgesproken. Hij maakte licht uit licht en schonk aan zijn schepping haar Heer en dus haar eigen diepste betekenis. Die eigen betekenis, die eerder alleen voor Hemzelf zichtbaar was maar niet voor de wereld, maakte Hij zichtbaar, opdat door het verschijnen ervan de wereld kon zien en gered kon worden.

Dat nu is de bedoeling van God dat het Woord bij zijn komst in de wereld geopenbaard is als de Zoon van God. Welnu, alles is door Hem (vgl. Joh. 1, 3), Hij echter komt alleen voort uit de Vader.

De éne God gaf de wet en de profeten. En door deze gave liet Hij hen spreken in de heilige Geest, opdat zij zijn besluiten en wil zouden verkondigen vanuit de inspiratie van de vaderlijke macht.

Zo dus heeft het Woord zich geopenbaard, zoals de heilige Johannes zegt, kernachtig uitdrukkend wat door de profeten gezegd is.

Hij toont namelijk aan dat door dit profetisch Woord alles geworden is. Dat drukt hij toch uit met de woorden: ‘In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God... Alles is door Hem geworden en zonder Hem is niets geworden...’ (Joh. 1, 1-3). En even verder zegt hij: ‘De wereld was door Hem geworden, en toch erkende de wereld Hem niet. Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet’ (Joh. 1, 10-11)...

22 december O Rex Gentium

Kerstmis nadert in onze basiliek

Prefatie 2 Advent - Laat Hij ons waakzaam, biddend vinden

Mabuse, Christus met de H.Maagd Maria en Sint Jan de Doper

Olieverf op paper, 122cm x 133 cm, Prado, Madrid

Heilige Vader, machtige eeuwige God,

om recht te doen aan uw heerlijkheid,

om heil en genezing te vinden

zullen wij U danken,

altijd en overal door Christus onze Heer.

Profeten hebben Hem geschouwd, en Hem voorzegd;

een vrouw, die Maagd en Moeder was, heeft Hem gedragen;

 Johannes heeft verkondigd dat Hij komen zou,

 en Hem herkend en aangewezen toen Hij eenmaal was gekomen.

Hij zelf ontsteekt in ons de vreugde en de kracht

om toe te leven naar de dag van zijn geboorte.

Laat Hij ons vinden, waakzaam, biddend, vol van dat geheim,

zingend van alle grote dingen die Hij heeft gedaan.

Daarom, met alle Engelen, Machten en Krachten,

met allen die staan voor uw troon,

loven en aanbidden wij U

en zingen U toe vol vreugde:

Heilig, Heilig, Heilig, de Heer,

de God der hemelse Machten.

Vol zijn hemel en aarde van uw heerlijkheid.

Hosanna in den hoge.

Gezegend Hij, die komt in de Naam des Heren.

Hosanna in den hoge.