Paulus werd geboren in 1694 te Ovada in Ligurië (Italië). Als jongeman was hij zijn vader behulpzaam in de handel, maar na enige tijd voelde hij zich geroepen tot een hoger levensideaal. Hij deed afstand van zijn bezit, bood zijn diensten aan hulpbehoevenden, armen en zieken aan en wist een aantal volgelingen om zich heen te verzamelen. Na zijn priesterwijding gold zijn inspanning hoe langer hoe meer het eeuwig heil van de mensen. Hij ontplooide een grote apostolische werkzaamheid, stichtte tehuizen en legde zich zware boetedoeningen op. Hij stierf te Rome op 18 oktober 1775.
Uit een brief van de heilige Paulus van het Kruis († 1775)
Wij verkondigen de gekruisigde Christus.
Het is heel goed en heilig om over het lijden van de Heer na te denken en het te overwegen, omdat wij langs deze weg tot een heilige vereniging met God komen. In deze zo heilige school leren wij de ware wijsheid; daar hebben immers alle heiligen ze leren kennen. Als de kruisboom van onze lieve Jezus dieper wortel heeft geschoten in uw hart, zult u zingen: ‘Lijden en niet sterven’, of ook: ‘Ofwel lijden ofwel sterven’, of nog beter: ‘Lijden noch sterven, maar mij alleen volkomen tot de wil van God bekeren.’
De liefde is immers een kracht die verenigt, zij maakt de folteringen van haar geliefde goede Heer tot de hare. Dit vuur dat tot het merg doordringt, verandert de minnaar in de beminde. Doordat de liefde zich op ondoorgrondelijke wijze met de smart verbindt en de smart met de liefde, komt een zekere vermenging van liefde en smart tot stand. Deze wordt zozeer tot een eenheid dat men niet langer de liefde van de smart, noch de smart van de liefde kan onderscheiden. Daarom verheugt de liefhebbende ziel zich in haar smart en juicht ze in haar smartelijke liefde.
Blijft daarom standvastig in de beoefening van alle deugden, vooral in de navolging van de lijdende lieve Jezus, want dat is het hoogtepunt van een zuivere liefde. Handelt zo dat het voor allen duidelijk is dat u niet alleen innerlijk maar ook uiterlijk het beeld van de gekruisigde Christus draagt, die het voorbeeld is van alle mildheid en zachtmoedigheid. Wie namelijk innerlijk met de Zoon van de levende God verenigd is, draagt zijn beeld ook uiterlijk door de voortdurende beoefening van een heldhaftige deugdzaamheid, vooral door een krachtdadig geduld dat nooit klaagt, noch in het geheim noch in het openbaar. Verbergt u dus in de gekruisigde Jezus en verlangt niets anders dan dat allen zich in alles tot zijn wil bekeren.
Als u eenmaal echte minnaars van de Gekruisigde bent geworden, zult u het feest van het kruis onophoudelijk in de tempel van uw eigen innerlijk vieren, doordat u in stilte lijdt en op geen enkel schepsel vertrouwt. Omdat wij feesten in vreugde moeten vieren, moeten de minnaars van de Gekruisigde het feest van het kruis vieren door in stilte, met een vrolijk en opgewekt gezicht te lijden. Zo blijft het voor de mensen verborgen en is het Hem alleen bekend die het hoogste goed is. Op dit feest wordt altijd een feestmaal aangericht waarbij de wil van God als spijs wordt gebruikt, naar het voorbeeld van onze gekruisigde liefde (vgl. Joh. 4, 34).
