De Gedaanteverandering... is in de liturgie altijd
gezien als het scharnier van het tweeluik der beide
Testamenten. Wet en Profeten, Mozes en Elias,
buigen zich voor de Verlosser; de knechten uit de
Voortijd voor de Zoon uit de Eindtijd; en instêe
van het vuur, de donder, de bliksem, en de onverdraaglijke Stem van de Onzichtbare die klonk op
de oude Sinaï, verscheen hier een ‘vriendelijk
licht’, een gestalte van een Mensenzoon in een
kleed ‘zo wit als geen voller linnen kan bleken’, en
een stem roepende: dit is Mijn lieve zoon!; en de
geweldige Sinaï is de rustige Tabor in Galilea
geworden, een milde, kleine berg.
aangehaald in "Een Licht tijdens het Vesperuur
Een onbekend gedicht van Frits van der Meer
voor Kees Fens" van de hand van Paul van Geest
