Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Die 8 februarii S. Hieronymi Emiliani In Domino tantum confidere debemus

Memoria ad libitum

Ad Officium lectionis

Introductio

Natus est Venetiis anno 1486; vitam militarem amplexus, eam postea dimisit, et adiuvandis pauperibus se consecravit, bona etiam propria illis distribuens. Ordinem Clericorum Regularium a Somasca instituit ad pueros orphanos et pauperes sublevandos. Mortuus est Somascæ, in territorio Bergomensi, anno 1537.

Lectio altera

E Lítteris sancti Hierónymi Emiliáni ad confrátres suos

(Venetiis, die 21 iunii 1535)

In Domino tantum confidere debemus

Dilectíssimi in Christo fratres ac fílii Societátis Servórum páuperum.

Vos miser pater vester salútat atque, ut in Christi amóre et fida christiánæ legis observántia perseverétis, hortátur, sicut ópere et verbo demonstrávi cum fui vobíscum, ita ut Dóminus per me glorificátus sit in vobis.

Finis noster est Deus, fons ómnium bonórum, ac debémus, ut in nostra dícimus oratióne, in ipso tantum confídere et non in áliis. Benígnus autem Dóminus noster, vestram adaugére fidem (sine qua, ut ait Evangelísta, multa Christus signa operári nequit) vestrámque oratiónem exaudíre volens, státuit vos adhibére páuperes, vexátos, afflíctos, defatigátos, ab ómnibus quoque despéctos, et mea ipsíus corporáli præséntia, non autem spíritu míseri vestri ac dilectíssimi dulcísque patris, destitútos.

Cur vos ita habúerit, ipse solus novit; póssumus tamen tres causas conspicári. Primo quidem ádmonet vos benedíctus Dóminus noster velle se diléctis fíliis suis vos annumeráre, dúmmodo in suis viis perseverétis: sic enim cum suis egit amícis illósque sanctos effécit.

Altera autem causa hæc est, quod conténdit ut semper magis in ipso solo confidátis et non in áliis, quóniam Deus, ut dixi, sua ópera non facit in iis qui ábnuant totam fidem spemque suam in eo tantum collocáre, caritátis vero plenitúdinem in eos infúdit qui magna fide ac spe erant præditi, eísque magna fecit. Quaprópter si fide atque spe instrúcti fuéritis, magna ipse vobis fáciet exáltans húmiles. Itaque a vobis me áuferens et álium quemque vobis accéptum, unum de duóbus vobis eligéndum præbébit: aut a fide discedétis et ad res redíbitis mundánas, aut in fide fortes manébitis et sic ab illo probabímini.

En ígitur tértia causa: Deus vult vos sicut aurum in fornáce probáre. Scóriæ enim auri igne consumúntur, aurum vero bonum manet pretióque augétur. Eódem Deus modo se gerit cum servo bono, qui sperat et in ipso constántem manet in tribulatióne. Deus illum érigit et eórum, quæ propter ipsíus amórem relíquerit, céntuplum in hoc sæculo et vitam ætérnam in futúro repéndet.

Hac ratióne se cum ómnibus sanctis gessit. Ita cum pópulo Israel egit post ea quæ passus erat in Ægýpto: non solum enim illum inde tot signis edúxit et in desérto manna enutrívit, sed terram étiam promissiónis donávit. Si ergo et vos constántes in fide contra tentatiónes fuéritis, dabit vobis Dóminus pacem ac réquiem ad tempus in hoc sæculo, pérpetim in áltero.

Ter inleiding

Hiëronymus Emiliani werd in 1486 te Venetië geboren. Als jongeman begon hij een militaire loopbaan, die hij echter later opgaf om zich geheel aan de armenzorg te kunnen wijden. Alles wat hij bezat deelde hij onder de noodlijdenden uit. Voor de verzorging van arme en ouderloze kinderen stichtte hij de orde van de reguliere clerici van Somasca bij Bergamo. Daar overleed hij bij de verzorging van de pestlijders in 1537.

Tweede lezing

Uit een brief van de heilige Hiëronymus Emiliani († 1537) aan zijn medebroeders

Alleen op de Heer moeten wij vertrouwen.

Zeer geliefde broeders in Christus en zonen uit de Sociëteit van de Dienaren der armen. Ik, uw armzalige vader, groet u en spoor u aan te volharden in de liefde voor Christus en in het trouw naleven van de christelijke wet. Toen ik nog bij u was, ben ik u in woord en daad hierin voorgegaan. Zo wordt de Heer door mij in u verheerlijkt.

Ons doel is God, bron van alle goeds. Wij moeten, zoals wij in ons gebed zeggen, alleen op Hem vertrouwen en niet op anderen. Onze Heer is immers genadig en Hij wil uw geloof vermeerderen. Zonder dit geloof kon, zoals de evangelist zegt, Christus niet veel wonderen doen. Hij wilde uw gebed verhoren en besloot u arm te maken, te kwellen, terneer te slaan en af te matten. Hij wilde dat gij ook door allen veracht werdt en dat gij van mijn lichamelijke aanwezigheid beroofd werdt, maar niet van de geest van uw ongelukkige, allerdierbaarste en liefhebbende vader.

Waarom Hij dat met u gedaan heeft, weet Hij alleen. Toch kunnen wij hierin drie redenen zien. Op de eerste plaats wijst God als onze gezegende Vader erop dat Hij u tot zijn geliefde kinderen wil rekenen, als u maar in zijn wegen volhardt. Zo is Hij immers met zijn vrienden omgegaan en zo heeft Hij ze geheiligd.

Een andere reden is dat God wil bereiken dat gij steeds meer op Hem vertrouwt en niet op anderen. Zoals ik al gezegd heb, brengt God zijn werken niet tot stand in hen die alle geloof afwijzen en hun hoop niet geheel op Hem richten. Hij heeft juist de volheid van zijn liefde over hen uitgestort, die met een groot geloof en veel hoop begiftigd waren. Aan hen heeft Hij grote dingen gedaan. Als gij derhalve met geloof en hoop toegerust zijt, zal Hij grote dingen aan u doen, omdat Hij de nederigen verheft. Daarom neemt Hij mij en ieder die u welgevallig is, van u weg. Hij stelt u voor de keuze: of het geloof op te geven en terug te keren tot de dingen van deze wereld of standvastig te zijn in het geloof en zo door Hem beproefd te worden.

En nu de derde reden: God wil u, zoals het goud in de oven, beproeven. De onzuiverheden van het goud worden door het vuur immers verteerd, maar het pure goud blijft over en stijgt in waarde. Op dezelfde manier handelt God met een goede dienaar die zijn hoop op Hem stelt, in nood standvastig blijft en in Hem volhardt. De Heer richt die dienaar op en Hij zal hem voor hetgeen hij uit liefde voor de Heer achtergelaten heeft, honderdvoudig vergoeden in dit leven en in de toekomst het eeuwige leven schenken (vgl. Mt. 19, 29).

Op deze wijze heeft Hij gehandeld met alle heiligen. Zo heeft Hij met het volk Israël gehandeld na alles wat het in Egypte geleden had. Hij heeft het niet alleen vandaar onder zovele tekenen weggevoerd en met manna in de woestijn gevoed, maar Hij heeft het volk Israël ook het beloofde land geschonken. Als ook gij dus tegen alle beproevingen in standvastig blijft in het geloof, dan zal de Heer u vrede en rust schenken voor de tijd in deze wereld en voor eeuwig in het andere leven.