In deze dagen vieren mensen carnaval. Maar carnaval duurt slechts een paar dagen. Op Aswoensdag is de pret voorbij en dan begint het gewone leven weer. Dan moet je voorzichtig zijn met iedereen te vertellen, wat je op je hart hebt. Twee spreekwoorden zeggen : ´Horen, zien en zwijgen´ en ´Spreken is zilver, maar zwijgen is goud´.
Wij nuchterlingen, laten niet gauw het achterste van onze
tong zien, wij houden niet van opscheppers. ´Doe maar gewoon´, zeggen wij dan.
Zwijgen als een graf is ook niet zaligmakend.
Hoe kan een mens spreken om zelf tot haar of zijn recht te
komen en ook anderen in hun recht te laten ?
De Bijbel geeft ons advies over het menselijk spreken. Wij
worden in dat wijze boek opgeroepen onszelf te beluisteren. Dat kán heel
pijnlijk en onthullend voor ons zijn, maar ook zeer leerzaam !
Daar zijn allereerst de babbelaars en kletskousen, die alle
laatste nieuwtjes rondbazuinen. Dan volgen roddelaars, kwaadsprekers en
lasteraars die anderen kwetsen en verdacht maken. Dan komen de vleiers en
huichelaars die zichzelf mooier voordoen dan zij in werkelijkheid zijn en niet
te vergeten de fantasten en leugenaars die hun eigen hersenspinsels voor waar
aanzien.
Goddánk zijn er ook nog sprekers voor wie de waarheid heilig
is, mensen die recht door zee gaan en eerlijk vertellen wat er in hen leeft.
Dat zijn de mensen die spreken over waar hun hart vol van is. Daarom boezemen
zij bij anderen vertrouwen in. Er wordt echt naar hen geluisterd. Je weet wat
je aan hen hebt.
Het spreken van de mens is de uiting van wat er binnen in
hem leeft.
Spreken is de buitenkant van ons innerlijk. Wie van binnen
wijs is, spreekt wijze woorden, maar wie van binnen dom is, kraamt ook domme
taal uit.
Een mens die wijze woorden spreekt is iemand die door vallen
en opstaan zichzelf heeft leren kennen, die de betrekkelijkheid van deze wereld
ontdekt heeft. Hij is een waarachtig mens die ondanks alle tegenslag en
teleurstelling blijft vasthouden aan menselijke waarden die in zijn hart
verborgen liggen. Hij laat zich leiden door de stem van zijn geweten.
Een wijze was ook de apostel Paulus die schrijft : ´spreken
is voor mij getuigen van Christus die verrezen is´. Niet de harde wet die
uitloopt op de dood, maar zijn geloof in en hoop op Christus was de inspiratie
van zijn hart en van zijn woorden.
Mogen wij Hem daarin navolgen.
